Enemy Love เฮ้! สุดหล่อฉันกำลังจะพิชิตใจนาย

30 ธันวาคม 2555 วันหยุดวันแรกของเทศกาลปีใหม่

8.00

ก่อนจะหิ้วกระเป๋าเสื้อผ้าออกจากห้องนอน ฉันก้าวหน้าไปยืนหน้ากระจกขนาดเท่าความสูงเพื่อดูความเรียบร้อย ฉันสวมเสื้อสีส้มสายตัดสีขาวกับกางเก่ง5ส่วน คู่กับ รองเท้าfitflop ปล่อยผมสีดำประกายน้ำตาลยาวเหยียดตรงจรดกลางหลัง เมื่อเช็กความเรียบร้อยเสร็จฉันถือกระเป๋าแบบลากลงมาข้างล่างเจอป๊านั่งจิบกาแฟอยู่ที่โซฟาในห้องโถงรับแขก

''วันนี้ป๊าคงไปส่งเธอไม่ได้ ให้ลูวินซ์ไปส่งนะ''

''ค่ะป๊า แล้วเอลกับคิดส์จะกลับมาเมื่อไหร่คะ?''

''คงจะอีก3อาทิตย์ เพราะเอลกับคิดส์จะต้องไปหาโอลิเวียที่อยู่ปารีส''

''อ่า...ค่ะ'' ทำไมสองคนนั้นเหมือนได้ไปเที่ยววะ - -***

''ดูแลตัวเองดี ๆนะ''

''ป๊าก็ด้วยนะคะ''

ฉันไม่รู้ว่าต้องเจอกับอะไรบ้างเมื่อไปอยู่ที่คฤหาสน์เดอลอซเช่ ช่วงนี้งานถ่ายแบบอะไรนั่นก็ไม่มี เพราะได้หยุดงาน3อาทิตย์เช่นกัน แต่ฉันมั่นใจว่าต้องมีเรื่องปวดหัวแน่ ๆ - - แต่ในเมื่อฉันเป็นสาวแกร่ง ไอรีนที่กล้าเผชิญหน้ากับทุกสิ่งก็คงคิดว่าเป็นไงเป็นกัน ! *0*

ครึ่งชั่วโมงต่อมา รถเบนซ์สีบรอนซ์เงินก็ขับมาถึงที่หมาย ฉันเปิดประตูลงจากรถแล้วแหงนหน้ามองคฤหาสน์หลังงาม- - ใหญ่โตโอ่อ่าผ่านประตูรั้วอัลลอย มันก็แค่คฤหาสน์ที่เจ้าเฟริส์สิงอยู่ - -**

''ไอรีน! นี่กระเป๋า - -'' พี่ลูวินซ์ส่งกระเป๋าเสื้อผ้ามาให้ฉัน

''ขอบคุณค่ะ พี่รีบกลับไปหาป๊าเต๊อะ *0* พี่ไม่ฝากความคิดถึงให้ยัยเทียร์หน่อยเหรอ? ' ' ''

''อย่ากวนพี่น่า- - ดูแลตัวเองดี ๆนะ''

''พี่เองก็ด้วยนะคะ ระวังโดนฉุดล่ะ *0*''

ฉันยิ้มบาง ๆ หลังจากที่พี่ลูวินซ์ขับรถจากไป ฉันก็ยื่นมือไปกดออด รออยู่ครู่หนึ่งก็มีแม่บ้านเดินมาเปิดประตู

''สวัสดีค่ะ..''

''สวัสดีค่ะ''

''ส่งกระเป๋ามาให้ฉันเถอะค่ะ''

''ไม่เป็นไรค่ะ ฉันลากไปเองได้ ^0^''

แม่บ้านเดินนำฉันเข้าสู่ตัวคฤหาสน์ ระหว่างทางผ่านสวนที่จัดอย่างสวยงามร่มรื่นและสระว่ายน้ำที่ทอประกายระยิบระยับจากแสงแดดยามเช้ากระทบกับผิวน้ำ ด้านในห้องโถงจัดตกแต่งหรูหรา ฉันมองไปรอบ ๆ ห้องแต่ไม่เห็นมีใครอยู่เลย

''คุณท่านออกไปทำธุระข้างนอก ออกไปแต่งเช้า ส่วนพวกคุณชายยังไม่ตื่นกันเลยค่ะ''

ไอ้พวกนี้ขี้เซากว่าที่คิดแฮะ - -

''ฉันจะพาคุณขึ้นไปเก็บกระเป๋าบนห้องก่อนนะคะ''

แม่บ้านพาขึ้นบันไดเพื่อที่จะไปยังชั้นบน เลี้ยงทางปีกซ้ายแล้วมาหยุดที่หน้าห้องที่สอง

''ห้องนี้แหละค่ะ ถ้าต้องการอะไรเพิ่มก็บอกฉันได้นะคะ''

หลังจากแม่บ้านผละออกไป ฉันก็เปิดประตูเข้าไปในห้อง เฟอร์นิเจอร์ภายในห้องเป็นสีฟ้าซะส่วนใหญ่ ผ้าม่านถูกรวบให้เปิดไว้ให้แสงแดดยามเช้าสาดส่องเข้ามา ระหว่างที่ฉันมองสำรวจรอบ ๆห้องนั้น ฉันก็ได้ยินเสียงน้ำไหล ดังมาจากห้องน้ำส่วนตัวภายในห้อง เอ๊ะ หรือว่ามีใครเผลอเปิดก๊อกแล้วแล้วลืมปิดนะ ฉันเดินไปเปิดประตูห้องน้ำ แล้วเป็นต้องผงะ เมื่อพบว่าเสียงน้ำนั่นมาจากฝักบัวที่ตั้งอยู่ติดผนัง ซึ่งมีผู้ชายอายอยู่ เฮ้!! ชคดีที่ห้องอาบน้ำฝักบัวเป็นกระทกทึบตั้งแต่ระดับเอวลงมาถึงล่างสุด ไม่งั้นฉันได้เป็นตากุ้งยิงแน่ เพราะเห็นผู้ชายเปลือย ๆแน่

แต่ถึงงั้นฉันก็ยังเป็นแผ่นหลังเขาอยู่ดี แล้วทันใดนั้นเองเขาก็ปิดฝักบัวแล้วหันกายมาทางฉัน ดวงตาของเขาเลิกตากว้างอย่างตกใจที่หันเห็นฉันยืนดูเขาอาบน้ำ เฮ้ย!! ไม่ใช่นะใครจะไปยืนดูไอ้หมอนี่อาบน้ำกันเล่า! ฉันแค่บังเอิญ ส่วนฉันเองก็เบิดตากว้างเป็นไข่ห่านไม่แพ้กัน ที่มาเห็นเฟริส์อยู่ในสภาพนี้ TOT

สิ่งแรกที่กระแทกตาฉันสองตาคือแผ่นอกที่มีหยดน้ำ... เฮ้ย! ฉันมัวทำอะไรอยู่เนี่ย

ฉันรีบถอยกรูดออกจากห้องน้ำแล้วปิดประตูห้องน้ำตามหลัง ใจเต้นตึกตักกับภาพที่เห็นเมื่อกี้ แม้จะมีสีหน้าตกใจเฟริส์ก็ยังดูหล่อมาก... ตาย ๆ! ลบภาพเขาออกไปซะ อย่าให้ผู้ชายคนนี้มีอิทธิพลต่อจิตใจเป็นอันขาด ฉันเดินไปนั่งสงบใจอยู่ปลายเตีงนอน ไม่ถึงห้านาทีเฟริส์ก็แต่งตัวเรียบร้อยออกมาในเสื้อโปโลคู่กับกางเกงยีนส์ขายาวสีดำ

''นอกจากเป็นสาวแกร่งแล้ว ไม่ยักรู้ว่าเธอเป็นโรคจิตชอบแอบดูผู้ชายอาบน้ำด้วย  - -''

''ฉันไม่ได้โรคจิต!! ก็แค่บังเอิญเปิดประตูไปเจอนายอาบน้ำอยู่ นายนั่นแหละมาอาบน้ำอยู่ในห้องฉันทำไมวะ!!- -*''

''ฝักบัวห้องน้ำฉันมันเสียง - -'' 

''นายก็ไปขอยืมใช้ห้องน้ำของ ออซ กับ เซิรท์สิ - -*''

''ไอ้สองคนนั้นนอนหลับฝันถึงแฟนอยู่ ฉันไม่อยากไปรบกวน กวนพวกมันมาระบายอารมณ์หงุดหงิดใส่  ฉันก็เลยมาใช้ห้องเธอ คิดว่าเธอจะมาถึงตอนสาย ๆ เค๊??'' 

 เส้นผมเปียกชื้นถูกเสยไปด้านหลังเผยให้เห็นเค้าโครงใบหน้าหล่อเหลาอย่างชัดเจน ฉันเผลอสบตากับดวงตาสีดำสนิทที่สะกดให้ฉันหลงเข้าไปในเขาวงกตอันซับซ้อน ยากที่จะหาทางออกได้ 

''เธอมองฉันไม่วางตาแบบนี้ คงไม่กำลังหลงเสน่ห์ฉันหรอกนะ^^?'' 

''ไม่ใช่!!'' ฉันกระแทกเสียงปฏิเสธใส่และเชิดหน้าไปทางอื่น

''อ่าฮ่ะ''

เฟริส์ลากเสีบงกวนประสาทเหมือนไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่ ซึ่งทำให้ฉันหงุดหงิดใจมากขึ้น

''เธอกินอาหารเช้ามายัง''

''ยัง'' ฉันตอบตามตรง

''งั้นเจอกันที่สระน้ำอีกสิบนาที วันนี้อากาศดีฉันอยากกินอาหารเช้าท่ามกลางสายลมและแสงแดด อ้อ.. อย่าช้าล่ะเบบี๋ ฉันไม่ชอบรอใครนาน ๆ..''

''อย่ามาเรียกฉันว่าเบบี๋นะ!! - -*''

''ทำไมจะไม่ได้ ก็ฉันเป็นพี่เลี้ยง กับ ผู้จักการเธอนี่''

''พี่เลี้ยง?''

ไหนบอกว่าผู้จักการไหงมามีพี่เลี้ยงวะ  - -* ฉันเริ่มรู้สึกถึงเค้าลางสังหรณ์ร้ายขึ้นมาฉัยพลัน แถมอีตาเฟริส์ยังยิ้มมุมปากอีก

''ฉันจะอธิบายหลังจากกินอาหารเช้าเติมพลังแล้ว เจอกันข้างล่างนะเบบี๋''

เฟริส์เดินลอยนวลหน้าระรื่นออกไปจากห้อง ทิ้งความงุนงงสงสัยให้ก่อตัวอยู่ในหัวใจฉัน ตอนนี้ฉันเริ่มเห็นเค้าลางหายนะรำไรแล้วล่ะ หายนะที่มีชื่อว่า เฟริส์คิส!!