Enemy Love เฮ้! สุดหล่อฉันกำลังจะพิชิตใจนาย

หลังจากกลับมาถึงคอนโดที่พักอยู่ฉันขอตัีวไปหนีนอนในห้องนอนตัวเองเพราะง่วงจนแทบลืมตาไม่ขึ้นแล้ว ฟิตติ้งเมื่อวานลากเวลาไปดึกมาก แถมยังเหนื่อยกับการเถียงกับอีตาเฟริืส์อีก อีกอย่างเมื่อวานก็ต้องวสนไปนู่ไปนี่เพราะพี่สไตลิสต์หยิบชุดมาให้ฉันผิด จนต้องวนกลับไปที่ออฟฟิศและเอาชุดใหม่มาให้ รถในกรุงเทพก็ติดจะตายไป ฉันเลยต้องอนู่ยาวจนเพื่อนทั้ง 5 คนมาคุยคลายเครียด 

 

หลังจากเสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น ฉันก็เด้งตัวขึ้นจากเตียงและเดินไปส่องกระจก หน้าตาบวมเลยแฮะ ไม่ได้ละ คืนนี้ต้องงดอาหารก่อนนอน ไม่อย่างนั้นถ่ายแบบพรุ่งนี้ได้บวมทั้งกล้องแน่ -__-! ฉันถอนหายใจอย่างเหนื่อย ๆ 

 

ติ๊ด ๆ~ 

 

เสียงโทรศัพท์ของฉันดังขึ้น ฉันคว้าโทรศัพท์ที่วางบนโต๊ะมาดูว่าใครโทรมา ปรากฏว่าเป็น...เจ๊ทาคาริ ผู้จักการของฉัน ใจจริงฉันไม่อยากจะรับ แต่ถ้าไม่รับมีหวังเจ๊ได้บุกมาถึงคอนโดแล้วเทศน์ยาวแหง ๆ ฉันถอนใจเบา ๆ แล้วกดรับสาย

 

''ฮัลโหล..''

[ไอรีนที่ร๊ากกก~'' *0*]]

''ขะ..คะ??''

[ช่วงนี้เป็นไงบ้างเอ่ย..?? งานไปถึงไหนแล้ว]]

''ก็..ว่างจัดค่ะ'' เสียงฉันเบลอ ๆ เหมือนไม่มีแรง 

[ว๊า...เจ๊มีอะไรจะบอก]

''คะ? มีงานใหม่เข้ามาเหรอ''

[เปล๊า~ เจ๊จะถอนตัวจากการเป็นผู้จักการเธอแล้วน๊า~''

''เห!!!''

ฉันสะดุ้งเบิกตากว้าง แล้วแหกปากลั่น เกิดอะไรขึ้นกับเจ๊ ? เพราะฉันดื้อ เกินไปเหรอ เจ๊ถึงได้ถอนตัว TOT

[อย่าเพิ่งตกใจไป~ เจ๊จะไปเป็นผู้จักการของยัยมิเอล เพราะหัวหน้าอยากให้เจ๊ไปเป็นผู้จักการมิเอล ไม่ว่ากันนะเบบี๋*0*]

''มิเอล....''

ยะ..ยัยนั่นน่ะนะ ทำไมถึงมาเป็นนางแบบได้ล่ะ สงสัยถูกจับตัวมาแหง ๆ ฉันได้เพื่อนแล้ว ^0^ ไม่ๆๆ นี่ไม่ใช่เวลาดีใจ ถ้าไม่มีเจ๊อยู่ฉันก็ทำงานไม่ได้น่ะเซ่!!

''แล้ว...ไอจะทำยังไงล่ะคะ! จะให้ทำงานคนเดียวเหรอ!!''

ฉันซักไซ้ถามเจ๊ใหญ่ เพราะฉันไม่ชอบการทำงานแบบนี้คนเดียวสักเท่าไหร่

[ไอรีนที่รัก ใครจะปล่อยให้เธอทำงานคนเดียวล่ะจ๊ะ~ เจ๊เตรียมคนไว้ให้แล้ว>O

''ห้ะ?? ไผคะ-0-??''

[เดี๋ยววันนี้เธอคงรู้จักเอง เจ๊ไปล่ะน๊า~~*0*]

''ดะั..เดี๋ยว!!''

 

ฟึ่บ!

 

ฉันพูดไม่เต็มคำ กะจะถามว่าเขาชื่ออะไร วันนี้เหรอ? วันอื่นไม่ไเ้หรือไงนะ คนสวย(?)ยิ่งเหนื่อย ๆ อยู่ ฉันถอนหายใจเหนื่อย ๆอีกครั้ง ขณะที่เดินออกจากห้องของตัวเองเพื่อจะไปเอากระเป๋าสะพายที่ฝากกับวีนัสไว้ และก็เจอยัยวีนัสที่กำลังวิ่งมาพอดีพร้อมกับกระเป๋าฉันไม่มือ

 

''เฮ้! จะรีบไปไหนน่ะ''

''ยัยโซเรียตามแล้ว!!''

''ตะ...ตามไปไหนวะ - -''

''ไม่รู้เหมือนกัน แต่ยัยนั่นบอกว่าให้รีบไป'' ฉันได้แต่ทำหน้าเหลอหลามองวีนัสอย่างมึนงง คนเพิ่งตอนนอนนะเห้ย! อย่าเอาเรื่องอะไรมาใส่หัวเด๊! = =

 

''ฉันขอมัดผมก่อน...''

''ไม่ต้องมัดแล้ว!'' วีนัสคว้าแขนฉันและกระชากให้วิ่งตามทางอย่างรวดเร็ว

''เฮ้ย!! ตอนนี้ผมฉันแย่มากเลยนะTOT''

''ต่อให้โกนหัวก็ยังสวย เธอไม่มีทางดูแย่หรอกไอรีน''

''มันไม่ได้ขนาดนั้นสักหน่อย!''

''ระวังขาด้วย'' วีนัสไม่ฟังฉันเลย แถมยังลากฉันลงบันไดเป็นบ้าเป็นหลัง แม้แต่้กระเป๋าสะพายฉันยัยนั่นยังไม่ยอมส่งคืนมาเลย เกิดอะไรขึ้นวะเนี่ย -__-!

ฉันเร่งฝีเท้าตามวีนัสแต่ยังไงก็เหมือนจะเร็วไม่ทันใจ ยัยนี่สักทีแบะเพราะท่าทีทุลักทุเลของเราทั้งคู่ ทำให้คนอื่น ๆ หันมามองกันเป็นแถวคงไม่ใช่เพราะสภาพผมฉันหรอกนะ หรือว่าฉันมีคราบน้ำลายติดหน้าวะ! (คลำ ๆ หา) ก็ไม่นะ ยียวีนัสนี่วิ่งเหมิือนหนีกระทิงแบบนี้คนอื่นก็ต้องมองสิ - -*

 

''เฮ้!! วิ่งช้า ๆ หน่อย ฉันเพิ่งตื่นนอนนะ มึนหัวจะตาสยอยู่แล้ว!''

''โซเรียบอกว่าเรื่องด่วนนี่!''

''มันจะด่วนอะไรนัก...''

 

ปุบ!

 

เฮ้ย! ฉันสะดุ้งโหยงและหยุดวิ่งเมื่อกระดาษสีขาวปลิวมาแปะที่หน้าฉันเต็ม ๆ ฉันรีบดึงมันออกก่อนจะพ่นน้ำลายทิ้งจากฝุ่นที่เข้าไปในปาก 

''แหวะ ๆ อะไรเข้าปากเนี่ย!''

 

''เฮ้ย!!O.O''

''อะไร? อะไรติดหน้าฉันงั้นเหรอ= =?'' ฉันหันไปมองหน้าวีนัสด้วยความตกใจ แต่ยัยนั่นไม่ได้มองหน้าฉัน กลับมองกระดาษในมือที่ฉันเพิ่งดึงออกจากหน้าต่างหาก ฉันกระพริบตาด้วยความงุนงงก่อนจะก้มลงมองกระัดาษแผ่นนั้นเหมือนกัน..

เห =O=?

 

''ไอรีน..นั่นมัน..มันชื่อเธอหรือเปล่า-0-..''

''เอ่อ..ฉันเองก็ไม่แน่ใจ..'' ฉันอึกอักเมื่อกระดาษที่ปลิวมาติดหน้าฉันคือใบประกาศขาวดำที่มีคำว่า Wanted (ประกาศจับ) เอาแล้วไง.. ฉันไปด่าพ่อแม่ใครมาวะ? และมีรูปเงาสีดำของผู้หญิง กับคำใต้รูปซึ่งคือชื่อฉัน Irene

นี่มันเรื่องตลกอะไรกันวะ - -*

 

''ไอรีน.. เธอไปเผาบ้านใครมาวะ - -''

''บ้าสิ! งานก็เยอะ ฉันจะเอาเวลาไหนไปเผาบ้านคนอื่นวะ''

''หรือว่าจะเป็นแผนการจีบเธอแบบแปลก ๆ จากพวกรุ่นพี่น่ะ''

''ตลกน่า'' ฉันหันไปมองวีนัสเสียงขุ่น ๆ พร้อมกับทำหน้าไม่สบอารมณ์

''ฉันว่าเ้ราไปทางประตูหลังกันเถอะ ที่ประตูหน้าคนมุงกันเยอะๆ ยังไงไม่รู้ฉันใจคอไม่ดีเลย- -''

''โซเรียเรียกเราไปประตูหน้านะ เราจะทิ้งเพื่อนหรือไงวะ - -*''

''แต่...นั่นมันชื่อฉันนะ''

''ถ้าเธอไม่ได้ทำอะไรผิดก็ไม่เห็นต้องกลัว ไปๆ เดี๋ยวโซเรียรอนานจะมาบ่นยาวทีหลัง'' 

วีนัสรีบลากแขนฉันที่ไม่เต็มใจไป ฉันรู้เลยว่ายัยนี่ไม่ได้สนใจโซเรียหรอก แค่อยากรู้อยากเห็นล่ะมากกว่า แล้วเรื่องอะไรฉันจะต้องเอาตัวำแเสี่ยงอะไรพิเรนทร์ ๆ อีกล่ะ - - ฉันเบ้ปากและพยายามยื้อตัวหนี แต่เหมือนมันจะสายไปแล้ว เพราะวีนัสลากฉันเข้ามาในฝูงคนได้สำเร็จแล้ว และคนพวกนั้นก็หันมามองฉันด้วยสายตาเดียวกัน

มองอะไรกันวะ ไม่เคยเห็นคนสวยหรือไง -*-

 

''ไอรีน ไอรีนมาแล้วเหรอ~'' เสียงตะโกนของโซเรียดังลั่นจนฉันยากจะมุดหายไปจากตรงนี้เลย วีนัสคว้าคอเสื้อฉันไว้และลากฉันเข้าไปอย่างรวดเร็ว โซเรียยืนอยู่ตรงด้านหน้าสุดของกลุถ่มคนและโบกมือหน้าตาระรื่นใส่ฉัน ในขณะที่ฉันพยายามถอดเสื้อสูทตัวนอกออกเพื่อจะหนีไปจากวีนัสให้ได้ ทว่าในขณะที่ฉันกำลังจะถอดมันได้สำเร็จ วีนัสก็ออกแรงกระชากจนฉันเด้งตัวหลุดออกมาจากฝูงคนในที่สุด

 

ตุบ!

 

เซจนไปชนใครคนหนึ่งเข้าด้วยน่ะสิ

ฉันอึกอักก่อนจะเงยหน้าสบตาผู้ชายคนนั้นมีกลิ่นเลออนอ่อน ๆ ซึ่ง...ฉันเกลียดกลิ่นนี้เว้ย!!

ฉันเบิดตากว้าง ปรากฏว่าตอนนี้ฉันอยู่ในอ้อมกอดของ...อีตาเฟริส์!! 

''เจอกันอีกแล้วนะ...''

''นะ..นาย!!'' ฉันรีบผลักเฟริส์ออกจากตัวอย่างเร่งด่วน เฟริส์เซไปด้านหลังหนึ่งก้าว พร้อมยักคิ้วใส่ฉัน

''คุณลุงเรสเตอร์เรียกน่ะ มากับฉัน - -'' 

''ไม่ไปโว้ย!! นายมันเชื่อใจได้ที่ไหน ถ้าเกิดนายฉุดฉันไปทำมิดีมิร้ายจะทำไง!!'' 

''ใครจะไปกล้าทำแบบนั้นกับเธอวะครับ - -'' 

''นายไง(?)'' 

''คุณลุงเรสเตอร์บอกให้ฉันมารับเธอ - - แล้วเธอมาทำอะไรที่นี่?''

''ฉันก็มานอนพักไง-*-''

''เออ ๆ ไปได้แล้ว ป๊าเธอรออยู่ - -''

''ไม่ไปเว้ย!!''

ฉันตะโกนลั่นแล้วหมุนตัวหันหลังกลับ ว่าแต่..ยัยโซเรียกับวีนัสหายหัวไปไหนวะ!! 

''ต้องไป - -''

เฟริส์คว้าแขนฉันแล้วแบกฉันไว้บนไหล่ ฉันสะดุ้งพยายามดิ้นสุดชีวิต ประมาณว่ากำลังตกอยู่ในบ่อโคลน(?)

''ปล่อยนะ!!'' 

''ไม่ปล่อย จะทำไม - -'' 

เฟริส์แบกฉันไปที่รถของป๊าฉัน ห้ะ? ไอ้บ้าเฟริส์ขโมยรถป๊าฉันมาหรือไงวะนั่น - - 

''นั่นรถป๊าแันนี่!! นายขโมยรถป๊าฉันมาหรือไง!!'' 

''เลิกบ้าสักทีเถอะน่า! คุณลุงให้ฉันเอารถมา เธอเงียบ ๆซะ'' 

เฟริส์้เหวี่ยงฉันเข้าเบาะข้าง ๆ คนขับ พร้อมปิดประตูให้ฉัน   นี่มันเรื่องบ้าอะไรก๊าน!!

''นี่นายจะทำอะไรน่ะฮะ!!!''

ฉันมองเฟริส์เดินมาขึ้นฝั่งคนนับพร้อมคว้าเข็มขัดแล้วคาดให้ฉัน เขาเริ่มรัดเข็มขัดให้ตัวเองแล้วเริ่มสตาร์ทรถ

(ไอ้บ้านี่ขับรถหรู ๆ เป็นด้วย *0*(?)#ห้ะ

''นายจะพาฉันไปไหน - -*'' ฉันไม่ออกแรงอะไรทั้งนั้น เพราะเหนื่อยจากการวิ่ง 

''ไปหาป๊าเธอไง - -''

''ป๊า?'' 

''อ่าฮ่ะ! คุณลุงเห็นว่าใกล้มืดแล้วเธอยังไม่กลับ เลยบอกให้ฉันมารัีบ''

เฟริส์พูดกับฉันโดยไม่หันมามองหน้า มองแต่ข้างหน้า แบ้วขับรถต่อไป 

''ป๊าควรจะโทรมาบอกฉันก่อน - -''

''จะโทรได้ไง เมื่อโทรศัพท์คุณลุงอยู่กับเธอน่ะ - -''

ห้ะ?? ฉันรีบค้นกระเป๋าสะพายของฉัน ปรากฎว่าก็มีจริง ๆ - -''

''ฮ่ะ ๆๆ...'' ฉันหัวเราะแห้ง ๆ ไม่กล้าพูดอะไรทั้งนั้น แค่นี้ก็อาจจะแย่อยู่แล้ว!!

เฟริส์ขับรถไปเลื่อย ๆ ไม่พูดอะไรจนถึงหน้าคฤหาสน์ เฟริส์ขับรถไปจอดหน้าประตู ฉันเหลือบมองเห็นป๊ายืนอยู่หน้าประตู เฮ้ย ๆ วันนี้ฉันจะโดนเทศน์หรือเปล่าวะ - - ฉันเปิดประตูลงจากรถพร้อมปิดประตูรถ เฟริส์ก็ลงจากรถตามไล่หลังฉัน

''กลับมาแล้วเหรอลูกรัก'' ป๊าโผลกอดแันเหมือนพ่อลุกกอดกัน

''กลับมาแล้วค่ะ''

''ทำไมวันนี้กลับช้าจัง???''

''พอดี..ไอหลับที่คอนโดของเจ๊ทาคาริน่ะค่ะ''

''อ้อ..'' ป๊าพยักหน้าอย่างเข้าใจที่ฉันสื่อไป 

''สวัสดีครับคุณลุง'' เฟริส์ยกมือไหว้ป๊าฉัน พร้อมพูดจาสุภาพ โห่...ใส่หน้ากากชัด ๆ - -*

''ไงเฟริส์! ขอบใจที่ไปรับลูกสาวลุงนะ เธอจะอยู่ต่อหรือเปล่า?''

''ไม่ล่ะครับ ผมจะรีบกลับไปเตรียม...'' 

เฟริส์พูดไม่เต็มคำพร้อมเหล่มองมาทางฉันประมาณว่า 'เธอเสร็จฉันแน่' ในดวงตาของเฟริส์เหมือนมีอะไรซ่อนอยู่ จนแันต้องสะบัดหน้าไปทางอื่น

''ผมจะกลับไปเตรียมจัดงานปีใหม่ครับ(?)'' เฟริส์หันมามองหน้าป๊าฉันพร้อมยิ้มระรื่น

''งั้นเหรอ.. ฝากด้วยนะ..'' ป๊าฉันยิ้มแล้วมองฉัน สิ่งที่ฉันสงสัยก็คือ ฝากอะไร? ฝากงานเหรอ ไม่หรอกมั้ง

''ครับ.. ผมจะดูแลอย่างดีเลย เจอกันพรุ่งนี้ครับ..'' เฟริส์ยิ้ม พร้อมยกมือไหว้โค้งตัวให้ป๊าฉัน ฉันกับป๊ามองเฟริส์เดินออกจากคฤหาสน์ ฉันอยากจะปารองเท้าใส่หัวสักปาบนึง - -* ถ้าทำแบบนั้น มีหวังโดนป๊าด่าแหลกแนj - -

 

เอาล่ะ ๆ เริ่มออกรายแล้ว เจ้าเฟริส์วางแผนอะไรมาปั่นหัวฉันอีกฟะ!! ทำไมชีวิตฉันต้องมาเจอกับไอ้หมอนี่ด้วย หน้าตาหมอนั่นก็สเป๊กฉันนะ(?) แต่นิสัย...No!!