โซ่หัวใจนายซาตาน

10.30น.ที่ ณ บริษัทโดเนสคิงค์ ประธานบริหาร เดินเข้ามาในห้องทำงาน เค้ากดโทรศัพท์ ในเพื่อขอเวลางานในวันนี้

“ค่ะ บอส”

“วันนี้ผม มีนัดอะไรบางคุณเคธี่”

“วันนี้ตอนบ่าย2มีประชุมเรื่องคาสิโนที่จะเปิดใหม่คะ และก็เมือตอนเช้า คุณคาร่าเอาเอกสารการฝึกงานของเธอมาให้ค่ะ แต่…….”เลขาสาวรู้จะพูดอย่างไรต่อดีจึงหยุดหาคำพูดก่อน

“มีอะไร หรือป่าว ผมไม่ชอบความเงียบนะ เคธี่”ชายหนุ่มที่กำลังนั่งมองเอกสารหยุดเพราะเลขาเหมือนจะมีอะไรที่เกินกว่าจะอธิบายให้เค้า

“ดิฉันเอาเข้าไปให้บอสดีกว่าคะ”เคธีดูเอกสารอีกครั้งด้วยความไม่เข้าใจ เจ้าของเอกสารเลยกล้ามาล้วงคองูเห่าแบบนี้เธอคิดว่าเก่งมาจากไหนกันนะเคธี่หยุดความคิดเพราะเสียง เจ้านายดังขึ้น

“เข้ามา”

เคธี่ เค้อะห้อง เปิดและปิดประตู พร้อมถือเอกสารในซองสีน้ำตาล ไปให้เจ้านายที่นั่งยูที่โต้ะทำงาน

“นี้ คะบอส” เคธี่ว่างซองลงบนโต้ะเจ้านาย

เดย์ยิบซองมาดู น่าซองก็ชื่อญาติเค้านิทำน่าสงสัยส่งไปให้เลขาทันที

“บอสรองเปิดดูข้างในสิคะ”เคธี่บอกทันที่ที่เห็นสีน่าแววตาเจ้านาย

“อืม”เดย์เปิดซองดูเข้าแทบจะไม่เชื่อสายตาของตัวเองสิ่งที่เข้าเห็นคือใบน่าหวานผมสีน้ำตาลเข้มตากลมโตสีดำคิ้วโก่งได้รูปจมูกโด่งเล็กน้อยและปากที่ได้รู้นี้มันไม่ใช่ญาติเค้าแน่นเพราะเค้าจำคาร่าได้ดีเธอมีผิวสีน้ำผิ้งตาสัฟ้าผมสีบอนตาคมไรไปยังชื่อที่อยู่ข้างๆใบสมัครเข้าตกใจมากไม่คิดว่าจะได้เห็นคนๆนี้ชื่อนั้นบอกได้ทันที่ว่ามาจากไหนเค้ามองน่าเลขาและมองกระดาษอีกครั้ง  ธราทิพย์  เพรอ ยอร์เบอร์วาย   ความคิดแรกตอนเห็นน่าเข้าอยากจะเอาเธอมาเก็บไว้ในสต้อกแต่ตอนนี้รู้สึกโกรธเข้ามาแทนที่พวกนี้กล้าไปนะกล้าส่งลูกสาวมาเป็นเหยื่อล้อ เค้าเลยหรอเค้าจำได้ว่าตระกลูยอร์เบอร์วาย  มีพี่น้อง2คนคนโตพี่ชายคือวินหรือ วัชรศิลป์ ลักกี้ ยอร์เบอร์วาย   เป็นเพลส์บอยเค้าเคยเจอน่าในพับของเพื่อนและที่มหาลัยเพราะเค้าและวินเรียนที่อังกิตเหมือนกัน คนน้อง ชื่อไวย์หรือธราทิพย์ เพรอ ยอร์เบอร์วาย   เค้าเคยได้ยินมาบางเรื่องความสวยที่ไม่เป็นสองรองใครวันนี้แค่เห็นในรูปใจและสมองเค้าบอกว่าเธอสวยได้ใจไปเลย

“อีวานเข้ามาหน่อย”เค้ากดโทรศัพท์ไปเรียกบอริการ์ด

“ครับ บอส”ถึงจะงง แต่ก็เข้าห้องทำงานของเจ้านายไป

“อีวาน นายไปสืบผู้หญิงคนนี้มาหน่อย ขอแบบระเอียดนะของหลังประชุมเสร็จ”เค้าสั่งบอริการ์ดที่เข้ามาพร้อม หันมาบอกเลขาอีกครั้ง “เคธี เค้าจะมาเมือไร ผมรับเข้าอยากรู้เหมือนกันจะมาไม้ไหน”

“อีก1อาทิตย์คะ บอส”เคธี่ถึงจะสงสัยในความคิดของเจ้านายแต่ก้อเก็บไว้ในใจ

“อืม ออกไปได้ละ “เดย์บอกเคธี่และอีวาน

“ค่ะ บอส/ครับบอส”ทั้งสองรับทราบและก้มหัวเล็กน้อยแล้วเดินออกไป

ความคิดของเดย์เริ่มคิดประติดประต่อเรื่องนี้เองเค้าไม่เข้าใจตระกลูนี้เลยกล้าส่งลูกสาวคนเดียวมาเข้าถ่ำเสือนี้นะ แต่ถ้าคิดเอกมุมหนึ่งเธออาจเก่งพอตัวเพราะอายุแค่20จะจบ ป.ตรี ละ จะแบบไหนก็เถอะเธอพลาสที่ใส่ชื่อตัวเองทั้งที่ก็รู้อยู่ว่า บริษัทเค้าและเธอเป็นคู่แข่งกัน ถ้ากล้าเสนอเค้าก็กล้าสนองกับเช่นกัน