ดอกแก้วในดวงใจ

ตอนที่ 2

“   กล้า.....เอาขนมไปขายกัน  ” แก้วหันหน้าไปหาน้อง 

“   ครับ.....พี่แก้ว  ”  กล้ารับคำพร้อมกับเดินมาหาพี่สาว

“  วันนี้แม่ไม่ต้องไปหรอกนะจ๊ะ.....เดี๋ยวแก้วกับกล้าเอาขนมไปขายกันเองจ๊ะ  แก้วอยากให้แม่พักผ่อนบ้างจ๊ะ  ”  แก้วพูดพร้อมกับยิ้มให้แม่

“  ก็ได้จ๊ะลูก  ขอบใจแก้วมากนะ  ”   แม่พูดพร้อมกับยิ้มให้ลูกสาวด้วยสายตาเอ็นดู

“  ไม่เป็นไรจ๊ะแม่ก้าน  ”   แก้วตอบแม่พร้อมกับเข้าไปกอดและห้อมแก้มแม่  แม่เอามือลูบหัวแก้วเบาๆ ด้วยความรัก

ก้าน คือชื่อของแม่แก้ว  เธอมองดูลูกชายและลูกสาวด้วยสายตาแห่งความภาคภูมิใจในตัวลูกทั้งสอง  ถึงแม้ว่าเธอจะเหนื่อยตลอดเวลาที่ผ่านมาตั้งแต่ที่พ่อของแก้วจากไป   แต่เธอก็มีความสุขที่มีลูกที่ดีทั้งสองคน     แก้วและกล้าช่วยกันยกขนมขึ้นรถเข็น  เสร็จแล้วก็ช่วยกันเข็นรถเอาขนมไปขายกัน  แต่ก็ไม่ลืมที่จะหันกลับมาส่งยิ้มให้กับผู้เป็นแม่ก่อนออกไป

“  แก้ว.....วันนี้มีขนมอะไรให้ลุงกินบ้างล่ะ  ”  ลุงพูดพร้อมกับสายตาที่มองไปที่ขนมบนรถเข็น

“  อ้อ....ลุงวินสวัสดีจ๊ะ  ”  แก้วพูดพร้อมยกมือขึ้นไหว้สวัสดี

“  สวัสดีครับลุง  ”  กล้าก็ยกมือขึ้นไหว้สวัสดีเช่นกัน    ลุงวินยกมือขึ้นรับไหว้แก้วและกล้า

“  วันนี้ก็มีใส่ไส้   ตะโก้  และก็ข้าวต้มมัดจ๊ะลุง  วันนี้ลุงจะซื้ออะไรบ้างล่ะจ๊ะ  ”   แก้วพูดเสร็จก็มองหน้าลุงด้วยหน้าตาที่ยิ้มแย้ม

“  ลุงเอาใส่ไส้ 20 บาท  ตะโก้  20  บาท และก็ข้าวต้มมัด  2  มัด นะ  ”  ลุงวินพูดเสร็จก็หันมองไปที่กล้า

“  ได้จ๊ะลุง  รอสักครู่นะจ๊ะเดี๋ยวแก้วจัดให้จ๊ะ  ”  แก้วพูดเสร็จก็รีบจัดแจงหยิบขนมใส่ถุงทันที โดยมีกล้าช่วยด้วย

“  ว่าไงกล้า  เรื่องเรียนไปถึงไหนแล้วล่ะ  ”  ลุงวินพูดพร้อมกับยิ้มให้กล้าด้วยสายห่วงใย

“  กล้าก็กำลังดูที่เรียนอยู่น่ะครับลุง  ”

“  เอ่อ  ตั้งเรียนเข้าไว้นะสงสารแม่กับพี่เอง จบออกมาจะได้หางานทำที่ดีๆ แม่เองจะได้สบายกับเขาสักที  ”

“  ครับลุง  ”  กล้าพูดพร้อมกับยิ้มให้

“  ได้แล้วจ๊ะลุงขนม  ”  แก้วส่งขนมให้กับลุง 

“  เท่าไหร่ล่ะ  ”

“  60 บาทจ๊ะ ขอบคุณจ๊ะลุง  ”  ลุงหยิบเงินในกระเป๋าตังค์ส่งให้กับแก้ว แก้วยกมือไหว้ขอบคุณ

“  เอ่อ ลุงไปก่อนนะ มีอะไรให้ลุงช่วยก็บอกได้นะไม่ต้องเกรงใจเราก็เหมือนญาติกัน  ” 

“  จ๊ะลุง  ”  แก้วและกล้ายกมือไหว้ขอบคุณลุงอีกครั้งก่อนที่ลุงจะเดินจาก  ด้วยสายตาที่ซึ้งในน้ำใจที่ลุงมีให้กับครอบครัวของเธอ

ลุงวินเป็นเพื่อนกับพ่อของแก้วมีอายุมากกว่าพ่อของแก้วอยู่ในหมู่บ้านเดียวกัน  ลุงวินแกทำงานรับจ้างอยู่ที่ร้านขายวัสดุก่อสร้าง แกมีหน้าที่ขับรถส่ง

 ของที่ลูกค้ามาสั่ง มีภรรยาชื่อ ป้าจัน ทำงานอยู่ที่เดียวกันกับแก ป้าจันเป็นแม่บ้านอยู่ที่ร้าน  แกมีลูกชาย 1 คนชื่อ จ่อย  จ่อยอายุมากกว่าแก้ว 2 ปีกำลัง

เรียนหนังสืออยู่ีในสถาบันเทคนิคแห่งหนึ่งในจังหวัด

“  แก้ว  เป็นไงบ้างจ๊ะ  ขายดีไหมวันนี้  ”  นีพูดพร้อมกับรอยยิ้มทักทายแก้วตามประสาคนคุ้นเคยกัน

“  นึกว่าใครที่ไหน นีนี่เอง  ก็ขายดีจ๊ะ  ทำไมพิ่งกลับล่ะ  ”  แก้วพูดพร้อมกับยิ้มทักทายตอบเพื่อน

“  ไปเดินเล่นที่ห้างกับเพื่อนมาน่ะ  ”  นีพูดพร้อมกับสายมองไปที่ขนมบนรถเข็น

“  เหรอจ๊ะ  ”  แก้วพูดด้วยน้ำเสียงหยอกล้อ

“  มีแต่ขนมน่ากินทั้งงั้นเลย  แก้วเอาใส่ไส้  20 บาท จะซื้อไปฝากแม่สักหน่อย  เผื่อจะได้ไม่โดนบ่น ฮิฮิ  ”  นีพูดพร้อมกับเบี่ยงสายตามองไปที่กล้า

“  ได้จ๊ะ  ” แก้วหยิบขนมใส่ถุงให้กับนี

“  กล้าเป็นไงบ้าง  มีแฟนยัง ห้ามนอกใจพี่นะพี่จองแล้ว  ”  นีพูดพร้อมกับสายตาที่ทะเล้น

“  พี่นีก้อ ล้อเล่นกับผมตลอดเลยเดี๋ยวผมคิดจริงขึ้นมาจะว่าไงล่ะ ห้ามปฎิเสธผมนะ  ” กล้าทำหน้าเหมือนจะเอาจริง

“  จ๊ะ พี่รอให้กล้าคิดกับพี่จริงๆอยู่เนี่ย เมื่อไหร่คิดบอกพี่ด้วยนะ จะได้ทำตัวเป็นแฟนที่ดี กอดคอ หอมแก้ม แล้วก้อ....อิอิ  ”

“  พอแล้วๆ ได้แล้วจ๊ะขนมเธอ  ”  แก้วพูดตัดบทขึ้น

“  หวงจังนะจ๊ะน้องชายเนี่ย  งั้นไปแล้วนะ อย่าลืมนะกล้า  อิอิ  ”  นีทำหน้างอหน่อยๆ แล้วก็เดินไปด้วยอารมณ์ที่ดี

“  ครับพี่นี  ”  กล้าและแก้วมองหน้ากันแล้วยิ้มให้กับความทะเล้นของนี  เธอมักจะหยอกล้อเล่นแบบนี้กับกล้าเป็นประจำเวลาที่เจอกล้า

นีเป็นเพื่อนกับแก้วเรียนหนังสือมาด้วยกันจนจบมัธยมตอนต้น นีได้เรียนต่อส่วนแก้วไม่ได้เรียนต่อเพราะต้องออกมาช่วยแม่  ครอบครัวของนีพอจะมีฐานะ พ่อกับแม่ของนีทำงานบริษัทด้วยกันทั้งคู่ นีมีพี่ชายอีก 1 คน ชื่อ นพ  นพอายุมากกว่านี 4 ปี  เรียนใกล้จบแล้ว นีรู้ว่าพี่ชายของเธอแอบชอบแก้วอยู่    และเธอก็รู้เหมือนกันว่าแก้วไม่ได้ชอบพี่ชายของเธอ

“  เย้  ขายหมดพี่แก้ว  ”  กล้าพูดพร้อมกับยกมือขึ้นอย่างดีใจหันมายิ้มให้กับแก้ว แก้วยิ้มตอบน้อง

“  กลับบ้านกันเถอะพี่แก้ว กล้าหิวข้าวจะตายอยู่แล้ว ไม่รู้ว่าแม่จะทำอะไรไว้ให้กินบ้างเน้อพี่แก้ว  ” แล้วแก้วกับกล้าก็ช่วยกันเข็นรถเข็นกลับบ้าน       นพกลับมาเจอพอดี  นพมองเห็นแก้วและกล้ากำลังจะเข็นรถกลับพอดี จึงเอ่ยเรียก

“  แก้ว  กล้า  รอพี่ด้วยพี่ไปด้วย  ”  แก้วและกล้าหยุดหันกลับไปมองตามเสียงเรียกนั้น

“  นึกว่าใครที่ไหนเรียกที่แท้ก็พี่นพนี่เอง  ” กล้าพูดพร้อมกับทำหน้างิกนิดหนึ่ง