magic wold เวทมนต์ของจริงมันไม่เหมือนนิยาย

#หลังจากหายไปนานตอนนี้กลับมาแล้วจ้า

          "ตื๊ด ตื๊ด ตื๊ด เปรี้ยง" เสียงนาฬิกาโดนทุบดังลั่นห้อง เนส ฟิสการ์ พังนาฬิกาปลุกที่ได้เป็นอันที่54แล้ว

เขาลุกอย่างงัวเงีย แล้วหยิบซากนาฬิกาโยนใส่ถังขยะริมห้อง แล้วถอดเสื้อผ้าแบบไม่อายเนื่องจากอยู่คนเดียว

เข้าห้องน้ำไปวิ่งผ่านน้ำ ออกมาใส่เสื้อผ้าอย่างเอื่อยเฉื่อย เพราะรู้ดีว่าสายอยู่แล้ว กว่าเขาจะจัดการตัวเองเสร็จก็

เจ็ดโมงสี่สิบห้าแล้ว เขาเดินออกจากอพาร์ทเม็นต์ซอมซ่อของเขา พอเห็นยามหน้าประตูเขารีบหลบทันที แต่

ไม่ทันเสียแล้ว เกลคว้าตัวเขามาได้ "นายตื่นสายนี่ ว่าแต่นายมีตังค์ไม้ขอไปซื้อเหล้าหน่อย" เกลพูดแบบไม่

เกรงใจท่ามกลางกลิ่นเหล้าเหม็นหึ่ง เนสเหลือบไปเห็นขวดเหล้าเปล่าเต็มพื้น "คุณจะกินเหล้าให้ได้สถิติโลกรึไง"

เขาคว้าตังค์ให้แล้วบอกว่า"ขอให้คุณเป็นตับเเข็งตาย" แต่ก่อนที่เกลจะด่าเนสก็วิ่งไปไกลโขแล้ว เขาเดินไปเรื่อย

จนถึงหน้าโรงเรียนอีกห้านาทีจะแปดโมง เขาเดินเอื่อยๆไป พอเข้าเขตโรงเรียนประตูก็ปิดพอดี เขาเดินไปเข้าแถว

แบบชิวๆ เขามักโชคดีเสมอ คงเป็นเพราะตระกรุดที่ห้อยคอละมั้ง มันติดตัวมาตั้งแต่เกิดแล้ว เขานั่งกับเพื่อนสุดสนิทอย่างแม็ก 

 "นายนี่มาสายบ่อยชะมัดเลย ตื่นเช้าหน่อยสิ"แม็กเอ็ดเขาเหมือนกับทุกวัน "ช่างเหอะ  แบบนี้ทุกวันอยู่แล้วนี่" เขาพูดอย่างชิวๆแล้วเริ่มเรียนตามปกติ ชีวิตมันช่างน่าเบื่อเสียจริง เขาคิด แต่เย็นนี้จะเป็นเย็นที่เปลี่ยนชีวิตเขาไปตลอดกาล 

เขาเดินกลับอพาร์ตเม้นท์ โชคดีที่เกลเมาหลับไปแล้ว เขาจึงไม่ต้องต่อปากต่อคำ ทันทีที่เขาเปิดประตูห้อง เขาก็สัมผัสได้ถึงอากาศเย็นที่พัดเข้ามา มีชายหนุ่มคนหนึ่งนั่งอยู่บนเตียงของเขา เขายังไม่ทันเอ่ยปากพูด ชายคนนั้นก็วาร์ปมาจับมือ มันให้ความรู้สึกเหมือนจับน้ำแข็ง ชายคนนั้นกระซิบข้างหูเขาว่า "สวัสดีหลานชาย" แล้วโลกก็กลับหัวแล้วกลายเป็นสีดำ