Mystery รักนี้..ออกแบบไม่ได้ !

วันนี้เป็นเช้าที่แสนจะเบิกบานของฉัน และแน่นอนตอนนี้ฉันมายืนจังก้าอยู่หน้าห้องม.6/4
"ครืดด ~" ห้องที่เคยเสียงดังโหวกเหวกออกมาให้ระคายหูตรงระเบียงเดิน ขณะนี้เงียบฉี่ ขนาดที่ถ้าใครแอบตดสักปู๊ดยังได้ยิน ทุกสายตาในห้องนั้นล้วนจับจ้องมาที่ฉัน มองทำไม มองอะไร - -
"เสือโคร่ง อยู่ไหม ?"
"..." ไม่ได้ยินหรอ ? หูหนวกกันรึไง !! - -*
"เสือ-โคร่ง!!" ฉันตะคอกออกไป ร่างทุกร่างสะดุ้งเฮือก!
"อะ...เอ่อ..เอ่อ.."นายแว่นหน้าตาเหมือนตัวฮาโรโระอ้าปากเหมือนจะบอกอะไร แต่สั้นเป็นเจ้าเข้าอยู่นั้นละ วันนี้จะรู้เรื่องไหม !?!
ไม่รอช้า ฉันสาวเท้าผ่านนายแว่นหน้าประตูเข้าไปยืนหน้าห้อง กวาดสายตามองทั่วห้องที่มีแต่คงส่งสายตาแป๋วแหว๋วเหมือนลูกเจี้ยบมองแม่ไก่มาที่ฉัน ฉันไม่ใช่แม่พวกแกมองอะไรกันวะ !!
โอ๊ะ.. ฉันเห็นสิ่งแปลกประหลาดที่หลังห้องริมหน้าต่างนั่น!! หัวทุยๆสีน้ำตาลที่กำลังซบแขนตัวเองอย่างเป็นสุข มองเห็นระยะไกลๆรู้สึกคุ้นเคย ขยับไปใกล้ๆมันยิ่งใช่เลย ~  ' นาย-เสือ-โคร่ง '
 
"ปัง !!" ร่างตรงหน้าสะดุ้งเฮือก กระเด้งตัวตรงมามองหน้าฉันอย่างงัวเงีย ก่อนที่หน้านั้นจะขมวดคิ้วผูกกันเป็นปมอย่างไม่รับแขก
"ใครวะ !!"ชายหนุ่มตรงหน้าแผดเสียงพร้อมแยกเขี้ยวใส่ เหอะ...กลัวตายละ - -
"ฉันเอง ตื่นๆ" ฉันว่าพลางเอามือไปหยิกยืดแก้มสองข้างนั้นอย่างหมั้นใส้
"โอ๊ยๆๆ อ้าอ้ำอับอั้นอ่างอี้ไอ้ไอ เอออายแอ่"(โอ้ยๆ กล้าทำกับฉันอย่างนี้ได้ไง เธอตายแน่) นิ่มดีจังเลยยย สนุกจังเลยย
"ฮิฮิ ไม่เล่นละ ฉันมีเรื่องสำคัญจะมาคุยกับนาย"รอยยิ้มเล็กๆ ปรากฏบนใบหน้า โดยที่มือก็ยังคงขยำแก้มนั้นอย่างเมามันน
"อ่อยอั้นอะ อั้ยอี้อก" (ปล่อยฉันนะ ยัยขี้งก)
"บ่นอะไรงึมงำ ฟังไม่เข้าใจ เป็นคนต่างด้าวหรอ?"
"ออกอ่า อ่อยอั้น!!" (บอกว่า ปล่อยฉัน!!)
"อะไรนะ ให้อ่อยหรอ?"มือใหญ่เหมือนคีมเหล็กบีมมือฉันแน่นก่อนที่จะลากออกจากแก้มนิ่มๆนั้น อ่าาาาา อยากจับ อยากจับบบ ><
"บอกว่าปล่อยฉันโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!" เสือโคร่งตะโกนออกมาอย่างหมดความอดทน
"อุ้ย!"-0-
"ยัยขี้งก มีอะไรรีบๆพูดรีบๆไป คนจะนอน!" >[]< ****
"ฉันมาแจ้งข่าวดี^^"
"ข่าวอะไร?"
"นายได้รับเลือกให้เป็นแฟนฉันคนล่าสุด ขอฉันเป็นเเฟนสิ"
"=0="
"เร็วๆสิ ฉันมีเรียนคาบต่อไปนะ- -"
"ฮ่ะฮ่ะ ขอเธอเป็นแฟน ? =0=" มึนอะไร ทำหน้ามึนใส่ฉันทำไม รู้ไหมได้รับเกียรติขนาดไหน
- -(หลงตัวเอง)
"ใช่!!"
"ฉัน ต้อง ขอ เธอ เป็น แฟน"
"Yes !!"
"เธอบ้ารึป่าว ชื่อเธอฉันยังไม่รู้จักเลยทำไมฉันต้องขอเธอเป็นแฟนด้วย!"
"เพราะฉันสวย ใครๆก็อยากเป็นแฟนฉัน - -"
"=[]=;" ช๊อก..
"เธอชอบฉันหรอ?"
"ป่าว"
"งั้นไม่ล่ะ เธอไปหาคนอื่นเถอะ =[]=;" อะไรนะ หมอนี่กล้าปฏิเสธฉันหรอ - -*
"ไม่! ต้องเป็นนายเท่านั้น!!" - -
"ทำไม?"
"ไม่บอกก - -"
"อย่ามายุ่งกับฉัน" เขาพูดเสียงแข็งและเตรียมลุกหนี คิดจะหนีเรอะ ไม่มีทาง นายเป็ยอิสระภาพของฉันนะ !! ฉันถลาลงไปกอดกางเกงเค้าแบบที่ไม่เคยทำมาก่อนในชีวิต น่าอายชะมัด
"เห้ย!ปล่อยยย"
"ขอฉันเป็นแฟนสิ!!"
"ไม่!!"
"แน่ใจนะ"
"แน่!!"
"ได้!!"สิ้นเสียงฉันก็กระชากกางเกงเค้าลงมาทันที กางเกงในสีเเดงประจักอยู่ในระดับสายตาฉันพอดิบพอดี
"เห้ยยยยยยย! / กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!! "แน่นอนไม่มีเสียงของฉัน เหอะ ไร้รสนิยมสิ้นดี คิดว่าตัวเองเป็นซุปเปอร์แมนหรอถึงใส่สีแดง นายเสือโคร่งยืนนิ่งช๊อกน้ำลายฟูมปากไปแล้ว ฉันลุกขึ้นปัดกระโปร่ง2-3ที แล้วกระซิบที่ข้างหูที่แดงเถือกนั้นว่า
"ถ้านายยังไม่ยอมขอฉันเป็นแฟน ฉันจะรังควานให้นายอับอายกว่านี้อีก คอยดูสิ- -"
ก่อนจะเดินออกมาจากห้อง6/4อย่างไม่มีอะไรเกิดขึ้น 
 
"ยะ..ยะ..ยัยโรคจิตตตตตตตตตตตตตตตตตตตต!" เสียงฟังคุ้นๆนะ - -