Dangerous!! ที่นี่ไม่ปลอดภัย เมื่อฉันต้องมาเป็นทาสนายซาตาน

บทนำ
 
                ฉัน ‘โนเกีย’ เป็นคนที่มีโลกส่วนตัวสูง ไม่สุงสิงกับใครและรักสงบ ด้วยเหตุนี้จึงไม่ค่อยมีใครอยากเข้าหามากนัก และฉันเองก็ไม่เข้าหาใครด้วย จนกระทั่งวันหนึ่ง เพื่อนที่แสนดีคนนี้ก็เดินเข้ามา เธอชื่อ ‘ทิงเจอร์’ และเธอก็ทำให้ชีวิตของฉันเปลี่ยนไป...
 
                "ฉันถามว่าทำอะไรอยู่! ยัยหัวขโมยโรคจิต!!"
                "ฉันไม่ใช่หัวขโมยสักหน่อย!!"
                "แล้วเธอจะอธิบายสิ่งที่อยู่ในมือยังไง!!!"
 
                อ่า...นึกถึงตอนที่เจอเขาคนนั้นครั้งแรกแล้วเจ็บปวดชะมัด ถ้าฉันเล่าความจริงตั้งแต่ต้นจนจบให้เขาฟัง เขาจะยอมเข้าใจแล้วปล่อยให้ฉันออกไปจากที่นี่ไหมนะ?
                แต่เชื่อเถอะ เล่าให้ตายยังไงเขาก็ไม่ฟัง เพราะเรื่องทั้งหมดที่จะเล่าต่อไปนี้มันน่าขำจะตาย...
 
 
               เดือนที่แล้ว
               ''นี่!! รู้สึกว่าความแรดของพวกเธอสองคนมันเยอะเกินไปแล้วนะ อยากได้ผู้ชายมากนักหรือไงถึงได้มายืนอ่อยหน้าห้องขนาดนี้!!'' เสียงหญิงสาวโบ๊ะแป้งหนาเตอะคนหนึ่งตะหวาดเสียงลั่นจนน้ำลายกระเด็นมาโดนหน้าฉันสามเม็ด ขอโทษนะ ฉันทำอะไรผิดไม่ทราบ แค่ยืนกินไอติมข้างถังขยะหน้าห้องเรียนมันผิดร้ายแรงขนาดนั้นเลยเหรอ?
                "ฉันกินไอติมอยู่ไม่เห็-"
                "อ๋อใช่ ผู้ชายที่นั่งตรงริมหน้าต่างคนนั้นหล่อมากเลย คิ้วเข้มยังกับชินจังแน่ะ เธอไปเรียกมาให้หน่อยสิ ^O^" เพื่อนสนิทที่ดีแต่สร้างปัญหาพูดขัดก่อนที่ฉันจะพูดจบ ยัยนี่แสบสมชื่อทิงเจอร์จริงๆเลย ไม่กวนโอ๊ยคนอื่นสักวันจะตายไหมเนี่ย =_=
                "นี่!! พวกเธอยอมรับแล้วใช่ไหมว่ามาอ่อยผู้ชายห้องฉันจริงๆ ข่าวลือที่ว่าคงเป็นความจริงสินะ ที่พวกเธอไม่มีคนคบเพราะมีนิสัยต่ำๆ มิน่าล่ะถึงได้ไปไหนด้วยกันสองคนโฮะๆ ^0^" อ้าว ทำไมฉันถึงไปเกี่ยวด้วยเนี่ย ยัยทิงเจอร์นิสัยเป็นอย่างที่พวกหล่อนว่าก็จริง แต่อย่ามาเหมารวมฉันนะ -_-
                "โฮะๆ นั้นสิ นิสัยแบบนี้ไงถึงไม่มีเพื่อนสักคน คงลำบากหน้าดูเลยเนอะ ^0^" ลูกสมุนยัยโบ๊ะแป้งพูดเสริม อ้อ ฉันลืมบอกไปสินะว่าตอนนี้เรามีปัญหาอยู่กับใคร...ตอนนี้เรากำลังทำสงครามประสาทกับแก๊งชะนี4นางที่ชอบหมั่นไส้ชาวบ้านไปทั่วยังไงล่ะ
                เพี๊ยะ!!
                O_o !!
                จู่ๆฝ่ามือน้อยๆก็ฟาดใส่ใบหน้าที่เต็มไปด้วยแป้งของชะนีนางนั้น เพื่อนฉันเป็นคนเปิดศึกเหรอเนี่ย! จะบ้าเหรอทิงเจอร์ พวกนั้นมีตั้ง 4 คนเชียวนะ!!
                "หนอย!! ยัยบ้า เธอกล้าดียังไงมาตบฉันยะ!!"
                “แล้วเธอมาว่าฉันก่อนทำไมล่ะ?” ทิงเจอร์ยิ้มมุมปากตอบกลับอย่างน่าหมั่นไส้ ถ้าฉันเป็นชะนีพวกนั้นก็คงจะทนไม่ไหวเหมือนกัน ผู้หญิงอะไรทำตัวอ้อนเท้าชะมัด แต่ฉันเป็นเพื่อนสนิทของยัยนี่จึงรู้ดีว่าการที่เธอทำตัวแบบนั้นมันเพราะอะไร
ตุบตับ ตุบตับ!
                เพี๊ยะ!!
                พลั่ก!!!
                "กรี๊ดดด!!"
                นั่นมันเสียงเพื่อนกรีดร้องขอความช่วยเหลือนี่นา! ถึงยัยนี่จะเป็นคนที่มาพร้อมกับปัญหาแต่ใช่ว่าเธอต้องการให้มีปัญหาเกิดขึ้นกับตัวเองสักหน่อย
                “ทิงเจอร์! ฉันมาช่วยแล้ว!!”
                ไฟท์ติ้ง!!!
 
                อาทิตย์ที่แล้ว
               "ดูยัยสองคนนั้นนั่งโชว์แข้งโชว์ขาสิ คิดว่าขาตัวเองเรียวยาวผิวขาวเหมือนนางแบบหรือไง ตั้งใจจะมาอ่อยผู้ชายอีกแล้วใช่ไหม!!" เอาอีกแล้ว คุณผู้อ่านเห็นอย่างที่ฉันเห็นหรือเปล่า อยู่ๆเฉยๆปัญหาก็เดินทางมาจอดถึงที่ ปวดกะบาลชะมัด -_-
                อันที่จริงพวกฉันสองคนก็ทำตัวตามปกติไม่ได้อ่อยใครเหมือนอย่างที่พวกนางว่า แต่ทิงเจอร์เพื่อนสนิทของฉันเป็นไฮโซหยิ่งยโสจึงทำให้ใครหลายๆคนหมั่นไส้และกลายเป็นคนที่ไม่มีเพื่อนคบ แต่ยกเว้นฉันที่ไม่คิดอะไรมากกับข้อเสียเล็กๆน้อยๆของเธอ ยัยนั่นจึงศรัทธาและอยู่กับฉันมาโดยตลอด จะดีใจหรือเสียใจดีเนี่ย =_=
                 ก่อนที่ทิงเจอร์จะมาคบกับฉัน เธอคิดว่าผู้หญิงเป็นพวกที่ขี้อิจฉา จอมปลอม เสแสร้งและใส่หน้ากากเข้าหากันตลอดเวลา เธอจึงหันไปคบผู้ชายเป็นเพื่อนแทนซึ่งเข้ากันได้ดีมาก และนั่นก็เป็นสาเหตุที่ทำให้พวกนั้นมองว่ายัยนี่แรดและอ่อยผู้ชายไปทั่ว ฉันที่เป็นเพื่อนสนิททิงเจอร์ก็ถูกเหมารวมว่าเป็นเหมือนยัยนั่น ทั้งๆที่จริงแล้วฉันเป็นคนนิ่งและรักในการกินไอศกรีมเท่านั้นเอง
                "ฉันก็แค่มากิ-"
               "อ๋อใช่ กลุ่มผู้ชายแบดบอยที่นั่งข้างหน้านั้นผู้ชายห้องเธอใช่ไหม? เธอช่วยแนะนำให้ฉันรู้จักหน่อยสิ ^O^"
               เอ๊ะ...เหมือนแดจาวูยังไงไม่รู้แฮะ
               "นี่เธอยอมรับแล้วใช่ไหมว่าไอ้ที่เธอมานั่งโชว์แข้งโชว์ขาแบบนี้เพราะอยากให้ผู้ชายหันมามอง!!" กระโปรงฉันยาวแทบจะลากพื้นเป็นชุดราตรีอยู่แล้ว ดูยังไงว่าฉันมานั่งโชว์ขาเนี่ย ตาบอดเรอะ!
               "เปล่า...เพราะพวกฉันสวยมากต่างหาก ใครๆก็อยากมองทั้งนั้นแหละ อิจฉาล่ะสิ?” สกิลการยั่วโมโหของทิงเจอร์เป็นเลิศจริงๆ ทำเอายัยหัวหน้าแก๊งชะนียืนกัดฟันนิ่งไปเลย ฮ่าๆ
               “อุ๊ย ดูทำหน้าเข้า ระวังแป้งหนาๆบนหน้าหลุดเอานะ โฮะๆ ใช่ไหมโนเกี-"
               เพี๊ยะ!!
               O_o!!
               ฝ่ามือของยัยหน้าหนาเตอะนั่นฟาดโดนเต็มๆแก้มข้างซ้ายทิงเจอร์
               “ฉันล่ะหมั่นไส้พวกเธอสองคนจริงๆ!! คิดว่าตัวเองสวยจนใหม่ ดาวิกาต้องก้มหัวให้หรือไง! อย่ามั่นใจไปหน่-กรี๊ด!!" และเมื่อเพื่อนสนิทของฉันตั้งหลักกลับมาพลิกเกมทัน นางก็ลุกขึ้นมาจิกหัวยัยชะนีนั่นจนต้องกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด เอ้า! เอาเลย! เอาหัวทุบโต๊ะไปเลย! เอ๊ะ แล้วฉันมายืนเชียร์อยู่ทำไมเนี่ย -O-
                ตึกๆๆๆ
                เสียงฝีเท้าก้าวรัวของผู้หญิง3คนวิ่งเข้ามาจับแขนจับขาทิงเจอร์เพื่อช่วยหัวหน้าแก๊งตัวเองอย่างสามัคคี
               “เฮ้! นี่มันรุมกันชัดๆ ออกไปเดี๋ยวนี้นะ! อย่ามาแตะต้องตัวฉัน!!”
                และสุดท้ายฉันก็ต้องไปช่วยยัยทิงเจอร์อยู่ดี...
                ห้องปกครองแอร์เย็นมาก...
 
               เมื่อวาน
               "นี่หล่อนสองคนเอาอีกแล้วนะ จะกลับบ้านก็รีบกลับไปซะสิ! มามัวยืนทำหน้าเหมือนสุนัขไร้ญาติขาดมิตรหน้าโรงเรียนอยู่ได้ ทำอะไรน่ะ? หาเหยื่ออีกแล้วเหรอ?" ทำไมยัยพวกนี้ไม่รู้จักเข็ดหลาบสักที เมื่อวานก็เพิ่งเข้าห้องปกครองไป วันนี้ยังมาหาเรื่องอีก อยากเจอลูกเตะโนเกียอยากใช่ไหม? หื้ม?
               "ฉันกำลังจะโบกแท็-"
               เพี๊ยะ!!
               O[]o!!
               เหนือความคาดหมาย!!! พูดยังไม่ทันจบประโยต ยัยทิงเจอร์ก็เหินเวหาอย่างหนังจีนพุ่งเข้าไปปล่อยกำลังภายในใส่ยัยชะนีนั่นทันที!
               ตุบ พลั่ก เพี๊ยะ!!
               และเหตุการณ์ก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมคลับคล้ายคลับคลาว่ามันเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อไม่นานมานี้
               ชะนีสี่นางพากันกระชากร่างยัยทิงเจอร์ออกทำเหมือนกับจะดึงวิญญาณออกมาได้อย่างนั้นแหละ
               “ปล่อยฉันนะยัยพวกบ้า!!”
               และเพื่อนฉันก็ร้องโหยหวน...
               “กรี๊ดด!! เอามือโสโครกของหล่อนออกไปจากหน้าสวยๆของฉันนะ!!”
               และสุดท้ายฉันก็เข้าไปช่วยอยู่ดี...
                ...