Dangerous!! ที่นี่ไม่ปลอดภัย เมื่อฉันต้องมาเป็นทาสนายซาตาน
เขียนโดย 
LazyGirl
วันที่ 28 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 เวลา 00.10 น.
แก้ไขเมื่อ 20 ตุลาคม พ.ศ. 2558 02.47 น. โดย เจ้าของนิยาย
2) บทนำ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความบทนำ
ฉัน ‘โนเกีย’ เป็นคนที่มีโลกส่วนตัวสูง ไม่สุงสิงกับใครและรักสงบ ด้วยเหตุนี้จึงไม่ค่อยมีใครอยากเข้าหามากนัก และฉันเองก็ไม่เข้าหาใครด้วย จนกระทั่งวันหนึ่ง เพื่อนที่แสนดีคนนี้ก็เดินเข้ามา เธอชื่อ ‘ทิงเจอร์’ และเธอก็ทำให้ชีวิตของฉันเปลี่ยนไป...
"ฉันถามว่าทำอะไรอยู่! ยัยหัวขโมยโรคจิต!!"
"ฉันไม่ใช่หัวขโมยสักหน่อย!!"
"แล้วเธอจะอธิบายสิ่งที่อยู่ในมือยังไง!!!"
อ่า...นึกถึงตอนที่เจอเขาคนนั้นครั้งแรกแล้วเจ็บปวดชะมัด ถ้าฉันเล่าความจริงตั้งแต่ต้นจนจบให้เขาฟัง เขาจะยอมเข้าใจแล้วปล่อยให้ฉันออกไปจากที่นี่ไหมนะ?
แต่เชื่อเถอะ เล่าให้ตายยังไงเขาก็ไม่ฟัง เพราะเรื่องทั้งหมดที่จะเล่าต่อไปนี้มันน่าขำจะตาย...
เดือนที่แล้ว
''นี่!! รู้สึกว่าความแรดของพวกเธอสองคนมันเยอะเกินไปแล้วนะ อยากได้ผู้ชายมากนักหรือไงถึงได้มายืนอ่อยหน้าห้องขนาดนี้!!'' เสียงหญิงสาวโบ๊ะแป้งหนาเตอะคนหนึ่งตะหวาดเสียงลั่นจนน้ำลายกระเด็นมาโดนหน้าฉันสามเม็ด ขอโทษนะ ฉันทำอะไรผิดไม่ทราบ แค่ยืนกินไอติมข้างถังขยะหน้าห้องเรียนมันผิดร้ายแรงขนาดนั้นเลยเหรอ?
"ฉันกินไอติมอยู่ไม่เห็-"
"อ๋อใช่ ผู้ชายที่นั่งตรงริมหน้าต่างคนนั้นหล่อมากเลย คิ้วเข้มยังกับชินจังแน่ะ เธอไปเรียกมาให้หน่อยสิ ^O^" เพื่อนสนิทที่ดีแต่สร้างปัญหาพูดขัดก่อนที่ฉันจะพูดจบ ยัยนี่แสบสมชื่อทิงเจอร์จริงๆเลย ไม่กวนโอ๊ยคนอื่นสักวันจะตายไหมเนี่ย =_=
"นี่!! พวกเธอยอมรับแล้วใช่ไหมว่ามาอ่อยผู้ชายห้องฉันจริงๆ ข่าวลือที่ว่าคงเป็นความจริงสินะ ที่พวกเธอไม่มีคนคบเพราะมีนิสัยต่ำๆ มิน่าล่ะถึงได้ไปไหนด้วยกันสองคนโฮะๆ ^0^" อ้าว ทำไมฉันถึงไปเกี่ยวด้วยเนี่ย ยัยทิงเจอร์นิสัยเป็นอย่างที่พวกหล่อนว่าก็จริง แต่อย่ามาเหมารวมฉันนะ -_-
"โฮะๆ นั้นสิ นิสัยแบบนี้ไงถึงไม่มีเพื่อนสักคน คงลำบากหน้าดูเลยเนอะ ^0^" ลูกสมุนยัยโบ๊ะแป้งพูดเสริม อ้อ ฉันลืมบอกไปสินะว่าตอนนี้เรามีปัญหาอยู่กับใคร...ตอนนี้เรากำลังทำสงครามประสาทกับแก๊งชะนี4นางที่ชอบหมั่นไส้ชาวบ้านไปทั่วยังไงล่ะ
เพี๊ยะ!!
O_o !!
จู่ๆฝ่ามือน้อยๆก็ฟาดใส่ใบหน้าที่เต็มไปด้วยแป้งของชะนีนางนั้น เพื่อนฉันเป็นคนเปิดศึกเหรอเนี่ย! จะบ้าเหรอทิงเจอร์ พวกนั้นมีตั้ง 4 คนเชียวนะ!!
"หนอย!! ยัยบ้า เธอกล้าดียังไงมาตบฉันยะ!!"
“แล้วเธอมาว่าฉันก่อนทำไมล่ะ?” ทิงเจอร์ยิ้มมุมปากตอบกลับอย่างน่าหมั่นไส้ ถ้าฉันเป็นชะนีพวกนั้นก็คงจะทนไม่ไหวเหมือนกัน ผู้หญิงอะไรทำตัวอ้อนเท้าชะมัด แต่ฉันเป็นเพื่อนสนิทของยัยนี่จึงรู้ดีว่าการที่เธอทำตัวแบบนั้นมันเพราะอะไร
ตุบตับ ตุบตับ!
เพี๊ยะ!!
พลั่ก!!!
"กรี๊ดดด!!"
นั่นมันเสียงเพื่อนกรีดร้องขอความช่วยเหลือนี่นา! ถึงยัยนี่จะเป็นคนที่มาพร้อมกับปัญหาแต่ใช่ว่าเธอต้องการให้มีปัญหาเกิดขึ้นกับตัวเองสักหน่อย
“ทิงเจอร์! ฉันมาช่วยแล้ว!!”
ไฟท์ติ้ง!!!
อาทิตย์ที่แล้ว
"ดูยัยสองคนนั้นนั่งโชว์แข้งโชว์ขาสิ คิดว่าขาตัวเองเรียวยาวผิวขาวเหมือนนางแบบหรือไง ตั้งใจจะมาอ่อยผู้ชายอีกแล้วใช่ไหม!!" เอาอีกแล้ว คุณผู้อ่านเห็นอย่างที่ฉันเห็นหรือเปล่า อยู่ๆเฉยๆปัญหาก็เดินทางมาจอดถึงที่ ปวดกะบาลชะมัด -_-
อันที่จริงพวกฉันสองคนก็ทำตัวตามปกติไม่ได้อ่อยใครเหมือนอย่างที่พวกนางว่า แต่ทิงเจอร์เพื่อนสนิทของฉันเป็นไฮโซหยิ่งยโสจึงทำให้ใครหลายๆคนหมั่นไส้และกลายเป็นคนที่ไม่มีเพื่อนคบ แต่ยกเว้นฉันที่ไม่คิดอะไรมากกับข้อเสียเล็กๆน้อยๆของเธอ ยัยนั่นจึงศรัทธาและอยู่กับฉันมาโดยตลอด จะดีใจหรือเสียใจดีเนี่ย =_=
ก่อนที่ทิงเจอร์จะมาคบกับฉัน เธอคิดว่าผู้หญิงเป็นพวกที่ขี้อิจฉา จอมปลอม เสแสร้งและใส่หน้ากากเข้าหากันตลอดเวลา เธอจึงหันไปคบผู้ชายเป็นเพื่อนแทนซึ่งเข้ากันได้ดีมาก และนั่นก็เป็นสาเหตุที่ทำให้พวกนั้นมองว่ายัยนี่แรดและอ่อยผู้ชายไปทั่ว ฉันที่เป็นเพื่อนสนิททิงเจอร์ก็ถูกเหมารวมว่าเป็นเหมือนยัยนั่น ทั้งๆที่จริงแล้วฉันเป็นคนนิ่งและรักในการกินไอศกรีมเท่านั้นเอง
"ฉันก็แค่มากิ-"
"อ๋อใช่ กลุ่มผู้ชายแบดบอยที่นั่งข้างหน้านั้นผู้ชายห้องเธอใช่ไหม? เธอช่วยแนะนำให้ฉันรู้จักหน่อยสิ ^O^"
เอ๊ะ...เหมือนแดจาวูยังไงไม่รู้แฮะ
"นี่เธอยอมรับแล้วใช่ไหมว่าไอ้ที่เธอมานั่งโชว์แข้งโชว์ขาแบบนี้เพราะอยากให้ผู้ชายหันมามอง!!" กระโปรงฉันยาวแทบจะลากพื้นเป็นชุดราตรีอยู่แล้ว ดูยังไงว่าฉันมานั่งโชว์ขาเนี่ย ตาบอดเรอะ!
"เปล่า...เพราะพวกฉันสวยมากต่างหาก ใครๆก็อยากมองทั้งนั้นแหละ อิจฉาล่ะสิ?” สกิลการยั่วโมโหของทิงเจอร์เป็นเลิศจริงๆ ทำเอายัยหัวหน้าแก๊งชะนียืนกัดฟันนิ่งไปเลย ฮ่าๆ
“อุ๊ย ดูทำหน้าเข้า ระวังแป้งหนาๆบนหน้าหลุดเอานะ โฮะๆ ใช่ไหมโนเกี-"
เพี๊ยะ!!
O_o!!
ฝ่ามือของยัยหน้าหนาเตอะนั่นฟาดโดนเต็มๆแก้มข้างซ้ายทิงเจอร์
“ฉันล่ะหมั่นไส้พวกเธอสองคนจริงๆ!! คิดว่าตัวเองสวยจนใหม่ ดาวิกาต้องก้มหัวให้หรือไง! อย่ามั่นใจไปหน่-กรี๊ด!!" และเมื่อเพื่อนสนิทของฉันตั้งหลักกลับมาพลิกเกมทัน นางก็ลุกขึ้นมาจิกหัวยัยชะนีนั่นจนต้องกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด เอ้า! เอาเลย! เอาหัวทุบโต๊ะไปเลย! เอ๊ะ แล้วฉันมายืนเชียร์อยู่ทำไมเนี่ย -O-
ตึกๆๆๆ
เสียงฝีเท้าก้าวรัวของผู้หญิง3คนวิ่งเข้ามาจับแขนจับขาทิงเจอร์เพื่อช่วยหัวหน้าแก๊งตัวเองอย่างสามัคคี
“เฮ้! นี่มันรุมกันชัดๆ ออกไปเดี๋ยวนี้นะ! อย่ามาแตะต้องตัวฉัน!!”
และสุดท้ายฉันก็ต้องไปช่วยยัยทิงเจอร์อยู่ดี...
ห้องปกครองแอร์เย็นมาก...
เมื่อวาน
"นี่หล่อนสองคนเอาอีกแล้วนะ จะกลับบ้านก็รีบกลับไปซะสิ! มามัวยืนทำหน้าเหมือนสุนัขไร้ญาติขาดมิตรหน้าโรงเรียนอยู่ได้ ทำอะไรน่ะ? หาเหยื่ออีกแล้วเหรอ?" ทำไมยัยพวกนี้ไม่รู้จักเข็ดหลาบสักที เมื่อวานก็เพิ่งเข้าห้องปกครองไป วันนี้ยังมาหาเรื่องอีก อยากเจอลูกเตะโนเกียอยากใช่ไหม? หื้ม?
"ฉันกำลังจะโบกแท็-"
เพี๊ยะ!!
O[]o!!
เหนือความคาดหมาย!!! พูดยังไม่ทันจบประโยต ยัยทิงเจอร์ก็เหินเวหาอย่างหนังจีนพุ่งเข้าไปปล่อยกำลังภายในใส่ยัยชะนีนั่นทันที!
ตุบ พลั่ก เพี๊ยะ!!
และเหตุการณ์ก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมคลับคล้ายคลับคลาว่ามันเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อไม่นานมานี้
ชะนีสี่นางพากันกระชากร่างยัยทิงเจอร์ออกทำเหมือนกับจะดึงวิญญาณออกมาได้อย่างนั้นแหละ
“ปล่อยฉันนะยัยพวกบ้า!!”
และเพื่อนฉันก็ร้องโหยหวน...
“กรี๊ดด!! เอามือโสโครกของหล่อนออกไปจากหน้าสวยๆของฉันนะ!!”
และสุดท้ายฉันก็เข้าไปช่วยอยู่ดี...
...
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
