The begin

5.8

เขียนโดย TheBegin

วันที่ 27 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 เวลา 21.04 น.

  5 ตอน
  6 วิจารณ์
  8,918 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 27 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 21.12 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

3) The begin 3

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

3.

 

ณ ป่าลึกทางเหนือที่ห่างไกล ไม่มีใครรู้ว่ายังมีทายาทอีกคนของโอดินผู้นำแห่งเอเวอร์นอร์ยังมีชีวิตอยู่ โดยได้รับการฝึกฝนจากเคมลิน พ่อมดดำที่ผู้คนต่างเชื่อว่าสาบสูญไปแล้วจากการล่าล้างเผ่าพันธุ์ครั้งใหญ่เมื่อ   20    ปีก่อนแต่เคม ลินเฒ่ากลับรอดมาได้เพราะความช่วยเหลือจากโอดินผู้เป็นหัวหน้าของเอเวอร์นอร์ที่ได้รักษาอาการปางตายของชายชราจนกลับมาเป็นปรกติดังเดิม

 

เมื่อครั้งที่เผ่าเอเวอร์นอร์โดนค้นหาจนเจอนครที่พวกเขาอาศัยอยู่และโดนฆ่าจนเกือบจะสูญพันธุ์ พ่อมดเฒ่ารู้ข่าวก็รีบเดินทางออกไปจากที่ซ่อนแห่งใหม่ที่เขาและโอดินได้สร้างขึ้นมาและตั้งใจจะอพยพทุกคนมาอยู่ที่นี่เพื่อที่จะได้ปลอดภัยเพิ่มมากขึ้น แต่เมื่อเขาเดินทางไปถึงเขากลับเห็นแต่ซากปรักหักพังของปราสาทที่แต่ก่อนเคยเป็นสิ่งก่อสร้างที่สวยงามที่สุดที่เคยมีมา แต่บัดนี้มันกลับหลงเหลือไว้ให้ชื่นชมแค่เพียงขี้เถ้า เศษซากต้นไม้ที่โดนเผาไหม้ต่างส่งกลิ่นตลบอบอวนไปทั่วสารทิศ เคมลินรู้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น รู้แม้กระทั่งว่าเพื่อนของเขาได้พลีชีพเพื่อให้เผ่าพันธุ์ที่เหลืออยู่นั้นได้หนีไป เขามองหาผู้รอดชีวิตรอบตัวทันที แต่ก็ไม่มีสิ่งใดที่บ่งบอกว่ามีสิ่งมีชีวิตอยู่เลย เขาออกค้นหาทั้งในซากปรักหักพังและป่าบริเวณรอบๆ เผื่อว่าจะยังมีเอลฟ์ที่รอดชีวิต เพราะเขารู้ว่าการพลีชีพของโอดินนั้นจะไม่ทำร้ายพวกเอลฟ์ด้วยกันเอง

 

“มันต้องมีสิน่า ต้องมีซักคนสิ”

 

เขาออกค้นหาจนทั่วแต่ก็ไม่มีร่องรอยของสิ่งมีชีวิตเลย จนกระทั่งเขาถอดใจและกำลังเตรียมตัวเดินทางเพื่อกลับไปยังที่หลบซ่อนที่เขาจากมา มันคงจะถูกหาเจอได้ไม่ยากนักเหมือนกันกับที่นี่ ที่ที่เขาและโอดินช่วยกันร่ายมนต์ขึ้นมาเพื่อตบตาเหล่าบริวารของกษัตริย์ไม่ให้หาเจอ

 

“ข้านึกว่าทายาททั้งสองของเจ้าจะรอดซะอีก”

 

เขาถอนหายใจออกมาอย่างหมดหวัง และเดินออกไปจากซากปรักหักพังที่น่าอนาถใจจนกระทั่งเขาพบกับบางสิ่งบางสิ่งที่เขาคิดว่าได้ตายไปแล้ว..

 

“ซิลเวียร์.......”

 

เคมลินเฒ่าตื่นขึ้นมาท่ามกลางเสียงร้องระงมของเหล่านกที่เตรียมตัวออกหากินเพื่อประทังชีวิตของพวกมัน เขานึกขอบใจพวกมันที่ได้ปลุกเขาตื่นจากฝันที่เขาไม่อยากนึกถึงมันอีก ถึงแม้ว่าพวกนกจะตื่นเร็วไปก็ตามเพราะตอนนี้นั้นท้องฟ้านอกหน้าต่างนั้นยังปราศจากแสงสีต่างๆคอยแต่งแต้มอยู่เลย

 

“16 ปีแล้วซินะโอดินเพื่อนข้า”

 

พ่อมดเฒ่าพึมพำกับตัวเอง พรางรำลึกถึงเรื่องราวในอดีตที่ผ่านมาตั้งแต่ที่เขาเกิดมาจนกระทั่งโดนล่าล้างเผ่าพันธุ์เรื่องนี้ทำให้เขาแค้นใจเป็นอันมากแต่ไม่สามารถทำอะไรได้เลย เขาเคยคิดที่จะบุกเข้าไปในปราสาทของไอ้กษัตริย์จอมชั่วให้รู้แล้วรู้รอดไม่ว่าเขาหรือมันจะเป็นฝ่ายตายก็ตาม แต่เมื่อเขามองซิลเวียร์ทารกที่เขาเฝ้าฝึกฝนเลี้ยงดูก็ทำให้เขาเปลี่ยนใจทุกครั้งไป เพราะเด็กทารากอายุยังไม่ถึงขวบจะเอาตัวรอดในป่าคนเดียวได้อย่างไร

 

“เคมลิน ท่านตื่นหรือยัง”

 

ซิลเวียร์ซึ่งบัดนี้นั้นกำลังกลายเป็นสาวเต็มตัวและกำลังจะมีอายุ 17 ปีเต็มในวันนี้นั้น ได้เข้ามาในห้องของผู้เฒ่าซึ่งตอนนี้นั้นได้นั่งเหงื่อไหลอาบตัวอยู่บนเตียงอันเนื่องมาจากเหตุการณ์ร้ายเมื่อครั้งอดีตได้ตามหลอกหลอนเขา

 

“ตื่นแล้ว ข้ากำลังจะออกไป”

 

เคมลินลุกออกมาจากเตียงนอน และเดินออกมาจากห้องของเขาที่เคยอยู่อาศัย  ซึ่งมันก็ผ่านมาหลายปีแล้ว นับว่าโชคดีมากที่พวกนักล่ารางวัลและพวกเซอร์ซิลหาที่อยู่ของพ่อมดเฒ่าไม่เจอ อาจเป็นเพราะโชคช่วยให้เขาและซิลเวียร์อยู่รอดมาได้จนถึงตอนนี้ หรืออาจจะเป็นเสมือนลมสงบเพื่อให้เราตายใจก่อนที่พายุจะมาก็เป็นได้

 

“ข้าเก็บผลไม้มาฝากท่านเยอะแยะเลย เลือกกินตามใจชอบเลยเคม”

 

ซิลเวียร์พูดอย่างร่าเริง พลางส่งสายตาเชิญชวนให้เคมลินกินผลไม้ที่นางเก็บมา เคมลินมองหญิงสาวแล้วทำให้ยิ้มออกมา เขานึกขำว่าเวลาผ่านไปแค่ไม่กี่ปี ทำให้เอลฟ์ตนนึงโตได้ขนาดนี้เลยเหรอ เขายังจำวันแรกที่พบกับซิลเวียร์ได้ดีประดุจว่ามันพึ่งเกิดขึ้นเมื่อวานนี้เอง

 

“ข้ากำลังนึกอยู่ว่าข้าจะกินอะไร เพราะเจ้าเอามาเยอะซะจนข้าอดที่จะสงสารพวกสัตว์ไม่ได้ว่านับจากวันนี้ไปพวกมันจะเอาอะไรกินเป็นอาหาร ฮ่าๆ”

 

“ท่านก็พูดเกินไปเคม ป่าออกจะกว้างใหญ่มันไม่หมดง่ายๆแค่นี้หรอกน่า”

 

สาวน้อยพูดพลางหัวเราะ และสะพายธนูคู่กายเดินตรงเข้าไปในป่าทันที นางแต่งกายด้วยชุดที่ทอจากผ้าไหม ซึ่งเคมลินเป็นคนบันดาลให้เป็นชุดยาวสีขาวสะอาด แต่บัดนี้นั้นมันได้ขาดรุ่งริ่งไปทั่วทั้งตัวเนื่องด้วยสาเหตุหลายประการทั้งมาจากการฝึกฝนของเคมลินและจากการผจญภัยของนางเอง เมื่อนางออกวิ่ง เท้าของนางเหมือนไม่ได้สัมผัสกับพื้นดินเลยแต่กลับเหมือนว่านางล่องลอยไปเฉยๆ ตามกระแสของสายลม ผมสีเงินยาวสลวยเคลียคลอไปกับแผ่นหลังเปลือยเปล่า แต่ภายใต้เรือนผมสีเงินส่องประกายนั้นกลับมีกระบอกลูกธนูสะพายพาดทับแผ่นหลังของนาง

 

“ถึงเวลาที่ข้าควรจะเล่าความจริงให้เจ้าฟังแล้วสินะ ซิลเวียร์”

 

ชายชราพึมพำกับตัวเองขณะที่มองเอลฟ์วัยแรกรุ่นกำลังวิ่งและค่อยๆหายลับตาไป

 

 

T  B C>>4

https://www.facebook.com/thebeginnnnnnn?ref=hl

อยากเห็นอิมเมจตัวละครเชิญเลยนะคะ

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
5.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
6 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา