[YAOI]Love lock!! ล็อคหัวใจนายตัวดี

บทที่4 ต้นเหตุ

เเกร็กๆ ....ผมเดินออกมาจากห้องน้ำหลังจากที่ทำธุระส่วนตัวเสร็จ ฮ้าา~สบายตัวจัง ผมมองไปรอบๆห้องหาที่ตากผ้าเช็ดตัว อ๊ะ นั่นไง อยู่ที่ระเบียงหลังบ้านนั่นเอง ผมเดินไปเลื่อนกระจกหลังบ้านออกเเละหยิบไม้เเขวนมาจีดการตากผ้าเช็ดตัวอย่างเรียบร้อย หืม....มีเครื่องซักผ้าด้วยนี่หว่า เออเเฮะโรงเรียนประจำที่นี่เเม่งดีเหมือนกันนะ เเต่สู้อยู่บ้านไม่ได้ อะไรๆที่ผมไม่เคยทำเอง ต้องมานั่งทำเองทั้งหมด เเถมยังมีรูมเมทเป็นสัปประหลาดหน้าหล่อเเต่หื่นกามที่จ้องจะงับหัวผมอยู่อย่างนี้T_T
เออ ว่าเเต่มันหายไปไหนเเล้ว?

สวบ!!

"เฮ้ย! ปล่อยนะเว้ย" 

"ไม่ปล่อยหรอก จุ๊บ!" 

"อ๊ะ!!" ผมจับเเก้มตัวเองที่ถูกสัปประหลาดหื่นกามขโมยจุ๊บไปเมื่อกี๊ 

"ปล่อย!"

พลั่ก!

"โอ๊ยยย!!" มันร้องลั่น เพราะผมกระทืบตีนของผมเข้าที่ตีนของมันอย่างเต็มเเรงเเล้วรีบถอยออกห่างจากมันเพื่อมาตั้งหลัก ถึงมึงจะสูงกว่าเเต่อย่าคิดว่าจะรังเเกกูได้นะโว้ย
เป็นไงล่ะมึง รู้ฤทธิ์กูน้อยไปซะเเล้ว วะฮ่าๆๆๆ

"เหยียบตีนเราไมอ่ะที่รัก" มันทำหน้าสำออย เเละก้มลงไปลูบตีนอย่างเจ็บปวด(หยอยศักดิ์:ถ้ามึงจะเจ็บขนาดนั้น-_-)

"ใครที่รักมึงครับ" ผมเเสยะยิ้มอย่างเลือดเย็นหรี่ตามองไอ้ตัวสูงที่นั่งลูบตีนอยู่ป้อยๆ

"เเม่ง ใจร้ายว่ะ เมื่อกี๊ยังจูบกับเราอย่างอ่อนโยนเเท้ๆY_Y" ใครอ่อนโยนกับมึงมิทราบ ได้ข่าวว่ามึงเเม่งมาขืนใจกูไม่ใช่หรอ

"ปัญญาอ่อน!!"

"เฮ้อ โอเคเราจะมาเริ่มเเนะนำตัวกัน ผมชื่อน็อคครับ อยู่มอห้าห้องบี" มันลุกขึ้นปัดๆก้นเเล้วมองหน้าผมยิ้มๆ

"วุ่น"

"อะไร หาว่าน็อควุ่นวายหรอ-*-"

"หมายถึง... กูชื่อวุ่นครับ -_-"

"ห้ะ! วุ่น ชื่อแปลกว่ะ555555" รายที่2ของวันเเล้วที่มาว่าชื่อกูเเปลก

"เออ เเล้วโรงอาหารอยู่ไหน หอประชุมอยู่ไหน ห้องเรียนอยู่ไหน อาจารย์อยู่...."

"หยุดเลยมึง!"

"(-_-)"

"เอาทีละคำถามนะ กูฟังไม่ทันอ่ะ" เเม่งโง่ -*-!

ผมใช้เวลาซักประมาณ1ชั่งโมง ยิงคำถามที่อยู่ในหัวของผมใส่ไอ้น็อคไม่เว้นจังหวะให้มันหายใจ มันตอบครบทุกอย่างเเละทุกคำตอบของมันก็ทำให้ผมเข้าใจเเทบจะทุกอย่าง ผมให้มันช่วยจัดเก็บของที่อยู่ในกระเป๋าเป้ขนาดใหญ่2ใบ ไม่ว่าจะเป็นชุดนักเรียน เสื้อผ้า ถุงเท้ารองเท้า ไอ้น็อคจัดการให้หมด ทุกอย่างถูกจัดอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย

"ไอ้วุ่น 3ทุ่มเเล้วไปกันเหอะ"

"อืม" 

#หอประชุม

จ้อก เเจ้ก ๆๆๆๆ ..... เสียงนักเรียนมอปลายที่มากกว่าเจ็ดร้อยคนดังกระหึ่มขึ้นในห้องโถงขนาดใหญ่มาก ที่สามารถบรรจุคนได้มากกว่าหนึ่งพันคน ไอ้น็อคมันเป็นนักบอลครับ มันมีเพื่อนฝูงเยอะเเละเพื่อนหลักๆที่มันคบอยู่มีทั้งหมด3คน ชื่อว่า ข้าวเเกง ต้นไหมเเละโย่ เเต่ละคนนะเเม่งสูง180กว่าๆกันทั้งนั้นมีผมนี่เเหละในกลุ่มที่ตัวเล็กที่สุด ก็พวกมันเป็นนักกีฬาหน้าตาดีกันทุกคน ผมสนิทกับพวกมันเร็วมาก คงเป็นเพราะพวกนี้ไม่ถือตัวเเละเเม่งติดตลกมีอะไรให้ขำตลอดๆ

"ไอ้วุ่น มึงเรียนห้องไหนวะ" ไอ้เเกงถามผมที่นั่งขำไอ้โย่ปล่อยมุขเมื่อกี๊

"อ๋อ ห้องเอมั้ง "

"ทำไมต้องมีมั้งด้วยวะ มึงนี่เป็นคนเอาเเน่เอานอนไม่ได้นะเนี่ยไอ้วุ่น"

"เอาเเน่กูไม่รู้ เเต่เอานอนนี่กูทำได้นะเว้ย" ไอ้น็อคว่าเเล้วมันก็ยักคิ้วให้ไอ้เเกง ไอ้เหี้ยน็อค-*-!!

"เฮ้ยพวกมึงสองคนพูดอะไรกันวะ ดูดิ น้องวุ่นวายเค้าเขินจนหน้างอคอหักเป็นปลาทูเเม่กลองเเล้วนะ" ไอ้โย่พูดเเล้วหัวเราะคิกคัก เอื้อมมือมาหยิกเเก้มของผมด้วย ฮึ้ยยย เจ็บนะ

"กูว่ามึงมากกว่าที่จะคอหัก ไอ้เชี่ยโย่!" ผมลุกขึ้นจากเก้าอี้ วิ่งไล่บีบคอไอ้เห้โย่ที่กวนตีนผม

"จับกูให้ได้เหอะมึง ขาสั้นขนาดนั้น5555" ว่าเเล้วมันก็ลุกขึ้นหนีผม ผมไล่กวดมันระยะเกือบจะประชิด(แม่งไวมาก เพราะขามันยาวกว่าผม)

หนอยเเหน่ะมึง!! T_T กูเเค่เตี้ยกว่ามึงไม่กี่10เซนเองนะไอ้ห่านี่

พลั่ก...
ตุบ

"โอ้ยยย" เสียงผมเอง ใครวะเเม่งไม่เห็นหรอว่าผมวิ่งอยู่ ชนซะกูล้มเลยเนี่ย!

"มึง..." เสียงอาฆาตดังขึ้นเหนือหัวผมในขณะที่ผมยังไม่ได้ทันตั้งตัวก็ถูกไอ้คนร่างสูงที่อยู่ตรงหน้ายกตัวขึ้นโดยการบีบเเขนผมทั้งสองข้างของผม เเหม๋ มึงครับ ยกซะตัวกูลอยเลย=_= 

ทุกคนในหอประชุมเงียบพร้อมกันอย่างมิได้นัดหมายเเล้วจับจ้องมาที่ผมเเละไอ้เถื่อนนี่....

"ชนกูทำไมไม่ขอโทษวะ" มันตะคอกเสียงใส่หน้าขาวๆของผม

"โอ้ย ปล่อยนะ ผม...เจ็บ" ผมดิ้นขลุกๆอยู่ทั้งๆที่เท้าผมอยู่ไม่ติดกับพื้น=[]= เเรงเเม่งจะเยอะไปไหนวะเนี่ย

"ไม่ยอมขอโทษอีก นี่มึงคงอยากมีปัญหากับกู" ผมจ้องหน้ามันอย่าไม่เกรงกลัวทั้งที่เจ็บจะตายอยู่เเล้ว เเม่งหล่ออีกละ ....โรงเรียนนี้เเม่งคัดเเค่คนหน้าตาดีเข้ามาเรียนหรือไงวะ เดี๋ยว!!เวลานี้ไม่ใช่เวลามาวิจารณ์หนังหน้าหล่อๆของมัน กูจะตายคามือมันอยู่เเล้ว เเอ่กๆ.... 

"ปล่อย...นะ" ผมพูดติดๆขัดๆดิ้นไปดิ้นมา มือก็พยายามเเกะมือมันออก เเต่ยากมากเนื่องด้วยความเจ็บที่เเขนทั้งสองข้างมันเริ่มทวีเเรงขึ้นเรื่อยๆ

"หึ ... ปล่อยหรอ โอเคกูจะปล่อย" มันยิ้มหล่อมาให้ผม

"ห๋า.." บทจะง่าย ก็ง่ายนะมึงเนี่ย

"แต่ปล่อยมึงลงบนเตียงของกูนะ" 

O_O ตาเหลือกเลยครับ!!! ฮ่ะ เฮ้ย อะไรของมึงอ่ะ!! 

"เดี๋ยวครับพี่เนากิ ไอ้เตี้ยนี่เพื่อนผมเองครับ ผมขอโทษเเทนมันด้วยเเล้วกันนะครับ พอดีมันเพิ่งย้ายมาเรียนที่นี่วันนี้วันเเรก" ไอ้น็อคออกตัวมายืนประจันหน้ากับไอ้พี่เนากิ(รู้ชื่อเขาเพราะได้ยินไอ้น็อคพูด) ตัวสูงพอๆกันเลย เเต่ดูเหมือนไอ้พี่เนากิอะไรนี่จะสูงกว่านะ ว้ายๆ ไอ้น็อคเเม่งเตี้ย!!(หยอยศักดิ์:อย่างน็อคเรียกเตี้ยเเล้วอย่างมึงก็เรียกว่าเเคระสินะไอ้วุ่น-_-) เฮ้ย นี่มันใช่เวลามาด่าไอ้น็อคมั้ยเนี่ย
กูควรจะซึ้งในน้ำใจเพื่อนสินะ ฮื่อๆๆ Y_Y

"ไม่ มันต้องขอโทษกูเอง"

"ไอ้เนาใจเย็นเว้ย" ชายผมเเดง ที่ผมคาดว่าน่าจะเป็นเพื่อนของไอ้มนุษย์เถื่อนปรามเพื่อนของตัวเองเบาๆ

"ผมทำอะไรผิด ที่ก็ออกจะเยอะเเยะทำไมไม่ไปเดินล่ะ ผมวิ่งอยู่ดีๆพี่ก็เข้ามาชนผมเองนะ โอ้ยยยย" T_Tกูเจ็บนะครับไอ้พี่เนากิ ไอ้มนุษย์เเรงควาย

"อย่ามาต่อปากต่อคำกับกู!"

หลังจากที่จบประโยคนั้นผมก็ถูกมนุษย์หมีควายเนากิ(คุง)ลากขึ้นหอพักอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้เพื่อนๆที่เเสนจะน่ารักของผมเเละคนอื่นๆมองตามอยู่อย่างนั้น

มันโยนผมเข้าไปในลิฟต์เเละตัวมันก็ตามเข้ามา มันกดเข้าไปที่ชั้น15 นั่นคือชั้นที่เขียนชื่อชั้นด้วยภาษาอังกฤษว่า Top7 School 

เเต่มันเป็นชั้นบนสุดของหอพักนี่หว่า เฮ้ย! อย่าบอกนะจะมาโยนกูลงจากหออ่ะ ไอ้เหี้ย มึงโหดเกินคนเเล้ว ผมยืนสั่นอยู่ที่มุมๆหนึ่งของลิฟต์ มองมนุษย์หมีควายที่ยืนอยู่ตรงหน้าอย่างหวาดระเเวง ....กะ... กูเป็นมวยนะเว้ย! อย่าทำอะไรกูนะ!

"สั่นหรอ หึหึ" มันเดินเข้ามาปิดทางออกของผม แล้วเอานิ้วเรียวยาวเกลี่ยใบหน้าเเละผมนิ่มๆของผมเล่นไปมา อ่ะ...ไอ้โรคจิต

"ออกไป" ผมผลักมือใหญ่ออกเเละเบือนหน้าหนี

"ขอโทษกู ...เดี๋ยวนี้"

"ผมไม่ผิด เรื่องอะไรต้องขอโทษ" ผมจ้องตามันเขม็ง เช่นกันมันก็จ้องตาผม เเต่มันจ้องยังกับจะกินผมเข้าไปทั้งตัวด้วยสายตานักล่า

"ปากดีนักนะ..."

"ถอยออกปะ...อุ้บบ!" อีกเเล้ว จูบจากผู้ชายอีกแล้วT_T 

"อื้อ!! ไอ้....อ๊ะ ...เหี้..อื้มมมม" ผมด่ามันเเทบจะไม่เป็นภาษามือก็ทุบเข้าไปที่ไหล่ของมันอย่างเต็มเเรง 
ทุบไปก็เท่านั้น เเรงของคนตัวเล็กๆอย่างผมคนนี้หรือจะสู้เเรงของมนุษย์หมีควายผสมกอลิล่ายักษ์อย่างมันได้ ให้ตายเถอะโรบิ้น มันจูบเก่งมากๆเลย T///T