[YAOI]Love lock!! ล็อคหัวใจนายตัวดี

บทที่19  เป็นเเฟนกันนะวันอาทิตย์# 08:36เย้! สวัสดีเช้าวันอาทิตย์ที่เเสนสดใส ผมตื่นมารับเเสงอรุณยามเช้า...เอิ่มไม่เช้าสินี่มัน8โมงครึ่งเเล้ว"อื้มมมมมมมม><" ผมบิดขี้เกียจยาวๆ1ที ก่อนจะลุกไปอาบน้ำล้างหน้าเเปรงฟัน15นาทีต่อมา...เออจะว่าไป พี่เนากิหายไปไหนตั้งเเต่ตื่นมาผมยังไม่เห็นพี่เนากิเลย..."พี่เนากิ" ผมแหกปากเรียกหาพี่เนากิ"ว่าไง ตื่นเเล้วหรอไอ้เตี้ย^-^" ไอ้เตี้ยที่มันหมายถึง คือผมใช่มั้ย(-_-?)ไอ้พี่เนากิเดินออกมาจากในครัวถือจานอะไรมาด้วยก็ไม่รู้ พี่เนากิยิ้มให้ผมก่อนจะวางจานลงบนโต๊ะไม้ขนาดใหญ่เเล้วทำท่าเชิญให้ผมเข้าไปนั่งเก้าอี้ที่โต๊ะกินข้าวแหม่ บทจะสุภาพบุรุษ ก็สุภาพบุรุษจนน่าแปลกใจเลยนะ(- -)! พี่เนากิมันมีเเผนอะไรหรือเปล่า น่าสงสัยผมเดินเข้าไปนั่งที่เก้าอี้ที่พี่เนากิเตรียมไว้ให้ ก่อนที่ตัวพี่เนากิเองจะเดินอ้อมไปอีกด้านหนึ่งเพื่อนั่งตรงกับข้ามกับผม.."ไอ้เตี้ยที่พี่เนากิหมายถึงตื่นหรือยังไม่รู้ รู้เเต่คนที่ชื่อวุ่นอ่ะตื่นเเล้ว(- -)" ผมตอบกลับ "อ๋อเหรอ ...ตลกเเต่เช้าเลยนะ" มันหัวเราะให้ผมน้อยๆ"ผมเป็นคนอารมณ์ดีอยู่เเล้ว " ผมพูดก่อนจะมองลงไปบนจานที่พี่เนากิวางไว้ให้...เอิ่ม...ดูจากสภาพเเล้วมัน..."พี่เนากิทำให้หมากินหรอครับ (^^')?" ผมถามออกไป"เปล่า พี่ทำให้วุ่นกิน^_^"นี่พี่เนากิจะฆ่าผมทางอ้อมเเน่ๆ!! ไอ้เเท่งยางๆอันนี้ขอสันนิฐานว่า มันเคยเป็นไส้กรอกมาก่อน ก่อนจะมาเป็น...เอิ่ม..ก้อนถ่าน เเบบนี้ส่วนไอ้ ดำๆเเบนๆที่มีเเต่ร้อยไหม้นี่ ผมขอสันนิฐานอีกว่า...เมื่อไม่กี่นาทีที่เเล้วมันเคยเป็นไข่ดาวที่คนสามารถกินได้ แต่ตอนนี้เเม้เเต่สุนัขยังไม่กินเเล้ว ยังไม่สามารถสูดดมได้อีกเพราะกลิ่นเหม็นไหม้สุดๆ นี่ใช้มือหรือใช้หัวเเม่โป้งตีนทำวะเนี่ยไอ้พี่เนากิ๊(เสียงสูง)!!!"ดูทำหน้าเข้า...ถึงจะหน้าตาอัปลักษณ์เเบบนี้ เเต่ลองกินจะติดใจนะวุ่น" พี่เนากิทำหน้าอ้อนให้ผมกิน เเต่เอิ่ม..."ไม่รู้ว่าจะติดใจหรือติดมะเร็งกันเเน่ ดำขนาดนี้(-_-)" ผมบ่น"มันกินได้จริงๆ เดี๋ยวพี่กินให้ดูก็ได้..."พี่เนากิเอาส้อมจิ้มไอ้ไข่ดาวที่พี่เนากิขึ้นไปทอดบนดวงอาทิตย์(ใช้ไฟเเรงจนไข่ไหม้)หั่นออกมาเป็นชิ้นเล็กๆ พี่เนากิใช้ส้อมจิ้มลงไปเเล้วยกขึ้นมามองดู ก่อนจะทำท่าอ้าปากกิน.......(*O*)พี่เนากิมองหน้าผม ประมาณว่า ทำไมไม่ห้ามหน่อยหึหึ...กินเข้าไปสิ พี่เนากิยังคงมองหน้าผมอยู่ (^_^) ผมยิ้มให้ ไหนดูซิจะกล้ากินจริงมั้ย เหอะเหอะเหอะเหอะ!"เฮ้ย พี่ปวดท้อง ไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ" พี่เนากิวางส้อมเเล้วลุกขึ้นจะเดินไปห้องน้ำเเต่ผมดึงเเขนเอาไว้ก่อน"ไม่ต้องเลย!!!" พี่เนากิเดินมานั่งลงที่เดิม เเล้วทำหน้าตาน่าสงสานอย่ามาเเถซะให้ยาก! ไหนบอกจะกินไง พอถึงเวลาทำเป็นปวดท้อง "วุ่นจะให้พี่กินจริงดิ" พี่เนากิถามผม"ก็พี่เนากิบอกว่า ถึงจะอัปลักษณ์เเต่ถ้าลองจะติดใจไม่ใช่เหรอ" ผมถามทำหน้ากวนตีนใส่ไอ้พี่เนากิ"ครับ ...พี่ขอโทษ มันคงกินไม่ได้หรอก"พี่เนากิพูดเเล้ววางส้อมลงกันจาน"เดี๋ยวไปหาอะไรกินใต้หอพักก็ได้" ผมบอกพี่เนากิที่นั่งหงอยอยู่"หอพัก...อยากกลับโรงเรียนเเล้วสินะ" พี่เนากิพูดเสียงเครียด จะเครียดทำไม "ผมต้องกลับไปทำการบ้าน..." "เอามาทำที่นี่สิ ""แต่กระเป๋าอยู่บนรถไอ้เเกง""สุดท้ายก็มีข้ออ้างจะกลับอยู่ดี" (- -)..."มันไม่ใช่ข้ออ้าง มันเป็นความจริง""สรุปคือยังไงก็ต้องกลับใช้มั้ย""ยังไงก็ต้องกลับอยู่ดีนั่นเเหละ เพราะวันนี้ก็วันอาทิตย์เเล้ว พรุ่งนี้ก็ต้องไปเรียน" ผมบอกเเล้วลุกขึ้น"จะรีบกลับไปหาใครหรือเปล่า""อื้ม ก็จะรีบกลับไปหาไอ้เเกงไง เอาสมุดมาทำการบ้าน""สำคัญจริงๆเลยนะไอ้เเกงน้องไอ้ข้าวเนี่ย คิดอะไรกับมันหรือเปล่าเหอะ" จับผิดผมหรอ?"จะบ้าหรอ! ใครเค้าจะคิดอะไร (-_-)"พี่เนากินิ่งเงียบไปซักพัก เหม่อออกไปนอกหน้าต่างที่มีป่าเขียวๆอยู่ ผมต้องทำยังไงเนี่ย มันถึงจะเข้าใจ นี่ทำท่าเเบบนี้คงจะน้อยใจล่ะสิ เเต่ผมก็ไม่ได้ปิดบังอะไร มีอะไนผมก็บอก เเล้วก็บอกเเต่ความจริงทั้งนั้นทั้งความรู้สึกผมทั้งสิ่งที่ผมกำลังคิด"กลับก็กลับ" อยู่ๆ ฝ่ายที่เป็นคนเงียบก่อนก็พูดขึ้นมาพี่เนากิจับมือผมเดินไปที่รถ บรรยากาศตอนนี้มันครึ้มเสียจริงๆ รู้สึกไม่ดีเลย พี่เนากิดูจะเซ็งๆ"เดี๋ยว..."ผมพูดขึ้นมาเเละหยึดเดิน พี่เนากิหันหน้ามามอง"ไม่อยากไปแล้วใช่มั้ย" ทำเสียงดีใจด้วย"เปล่า จะถามว่าจานบนโต๊ะอ่ะ ใครเก็บ"".....กวนตีน!" มันดึงผมเข้าไปอยู่ในอ้อมอกกว้าง เเล้วก้มหน้าลงมาดูดปากผมจ๊วบๆ ><*ไอ้หื่น ออกไปนะ! "อื้อออ....อออ" ผมร้องออกมาเพราะอากาศในตัวผมจะหมด!"อื้มม...ทะ ...ทำอะไรเนี่ย!""หมั่นไส้...หึหึ ขึ้นรถ กลับหอ" พี่เนากิเปิดประตูเเล้วขึ้นไปนั่ง ปล่อยให้ผมยืนเขินอยู่คนเดียว (-///-)เฮ้ย จะมัวเเต่เขินไม่ได้เเล้วดิ ต้องรีบกลับโรงเรียน การบ้าน การบ้าน!ผมรีบวิ่งมาเปิดประตูรถอีกด้านหนึ่งเเล้วเข้าไปนั่งอย่างเรียบร้อย พี่เนากิสตาร์ทรถ เเล้วขับออกไปจากบ้านหลังงาม...บรื้นนนนนน~>>>>>>>>>>>>>>>>>>>1ชั่วโมงต่อมาเย้!!! ถึงหอพักซะที !! นั่งรถมาเหนื่อยเป็นบ้าเลยอ้ะ >< คิดถึงสมุดการบ้านจังเลยยยยผมวิ่งลงจากรถโดยลืมพี่เนากิเอาไว้ "ไอ้วุ่น!! " เสียงคุ้นหูดังตามหลังผมมา เสียงพี่เนากินั่นเเหละ"อะไร ผมจะรีบไปทำการบ้าน บ๊ายบาย (><)" เเล้วผมก็ลั้นลาวิ่งเข้าตึกไปกดลิฟต์ๆๆว่าเเต่ ....ห้องไอ้เเกงอยู่ไหนนะ ผมว่าผมกลับห้องผมก่อนดีกว่า บางทีไอ้น็อคอาจจะเอามาไว้ให้เเล้วก็ได้>>>>>>ห้อง 1528เเอด...ผมเปิดประตูเข้าไปในห้อง...."วุ่น! "สวบบบบบ!"อื้ม!! อย่ากอดเเน่นสิ หายใจไม่ออกเว้ยย" ผมพยายามจะผลักไอ้บ้าน็อคออก เพราะตั้งเเต่เข้าห้องมายังไม่ทันจะเงยหน้ามองอะไรก็ถูกคนบ้านี่วิ่งเข้ามากอดเเล้ว(=_=)"วุ่นหายไปไหนมา ไปกับพี่เนากิใช่มั้ย !?""เอ่อ...นะ...น็อคๆ ใจเย็นๆเป็นอะไร ""หายไปไหนมาน็อคคิดถึงจะเเย่" น็อคมันเอาหน้าผมออกจากอกเเกร่งของมันเเล้วมองผมด้วยสายตาอ้อนๆ..น่ารักชิบ !!!อ๊ากกกกก อย่าทำหน้าเเบบนั้นนะ!"ไปไหนกันมา?" น็อคมันถามผม"ไปไหนไม่รู้เหมือนกัน" "อ่าว เอาดีๆสิวุ่น""ไม่รู้จริงๆ" ก็ผมไม่รู้จริงๆนี่นา"เฮ้อ...เอาเถอะ เเค่วุ่นได้กลับมาหาน็อค น็อคก็ดีใจเเล้ว^-^" น็อคมันพูดจบก็เดินไปนั่งที่เตียง เเต่มันดึงมือผมไปด้วยนะ (-_-!)"นั่งลง มีอะไรจะเล่าให้ฟัง" ผมนั่งจะนั่งลงข้างๆมัน เเต่เเล้วมันก็ดึงผมขึ้นมานั่งบนตักเเล้วกอดผมจากด้านหลัง อะ...ไอ้จิ้งจอก ไอ้จอมฉวยโอกาส T///T"จะกอดทำไมเนี่ย ปล่อยยยยย""อย่าดิ้นสิ มีเรื่องจะเล่าให้ฟัง" มันกระซิบข้างหูผม!"ปล่อยยยยย""เรื่องพี่เนากิ..."นิ่ง....~"หึหึ...สนใจล่ะสิ" มันพูดเบาๆ"พี่เนากิน่ะ...เค้าคงจะบอกรักวุ่นสินะ วุ่นถึงได้มีใจให้ขนาดนี้" มันเลื่อนมือมาเเตะที่อกข้างซ้ายของผม ผมได้เเต่นั่งอยู่เฉยๆ...ก็น็อคมันพูดถูก ผมเเอบมีใจให้พี่เนากิอยู่จริงๆนั่นเเหละ"เเต่พี่เนากิ...เค้าต้องการ เเค่ตรงนี้" เเล้วมันก็เลื่อนมืออีกข้างไปวางบนหน้าขาอ่อนผม...เเล้วลากมือขึ้นมาเรื่อยๆเรื่อยๆ..เฮ้ย!!! ผมพยายามปัดมือมันออกที่ตอนนี้มันกำลังล่วงเกินเป้ากางเกงผมเเต่ทำไม่ได้อ่ะ มันจับเเขนทั้งสองข้างของผมไว้ ด้วยมือข้างเดียวของมัน!"รู้หรือเปล่าว่าพี่เนากิเค้ามีประวัติ ทำให้คนน่ารักๆเเบบวุ่น...ช้ำใจมามากเท่าไหร่""...." จะไปรู้มั้ยล่ะ"คนที่พี่เนากิมันได้ฟันเเล้วส่วนใหญ่ 90% จะฟันเเล้วทิ้ง ละเลยไม่สนใจ เหมือนที่วุ่นเคยโดนมันทำไง" น็อคมันพูดเหมือนกับรู้งั้นเเหละ"10%ที่เหลือคือคนที่มันสนใจเเล้วมันจะบอกรัก...ทั้งๆที่ความจริงเเค่อยากได้ที่รองรับเวลามันต้องการจะปลดปล่อยเท่านั้นเเหละ""แล้วจะเอามาเล่าให้ฟังทำไม" ผมจะลุกหนี"น็อครู้ว่าวุ่นมีใจให้กับพี่เนากิ ไม่มากก็น้อยเเหละ เเต่อย่าลืมนะ คนหล่อๆรวยๆอย่างพี่เนากิน่ะ จะจริงจังกับคู่นอนเเค่ไหนกันเชียว" มันโยนผมขึ้นไปนอนบนที่นอน เเล้วตัวมันก็คร่อมผมไว้อึ่ก..คู่นอนหรอ..."น็อครู้ว่าวุ่นคิดอะไรอยู่ ในเมื่อคนที่อันตรายเเบบพี่เนากิน่ะไม่จริงใจ เเล้ววุ่นไม่คิดจะเปลี่ยนใจมาดูคนอื่นบ้างหรอ...""คนอื่น?""น็อคไง ^-^""จะบ้าหรอ! มึงเป็นเพื่อนกูนะเว้ย เเล้วนี่จะทำอะไร เอามือออกจากกางเกงกูนะ!" "เเค่น็อคชอบวุ่นนะ น็อคสัญญาว่าน็อคจะเป็นเด็กดีของวุ่น ขอจูบปากหวานๆของวุ่นหน่อยสิ"มันทำหน้าน่ารักแล้วยื่นหน้าลงใกล้ๆผม"อย่..า อื้มมมม... อื้อออ อื้ออ!" >< ไอ้น็อค ไอ้บ้า ไอ้ ไอ้ ไอ้!!!!!"อื้อออ... เเฮ่ก เเฮ่ก.." "อ่าาา~ หวานมากๆเลย ขออีกๆ ><""ขอบ้าอะไรเล่า ไม่เอา!""นี่วุ่น...เป็นเเฟนกันนะ"O_o!!!"พูดจริงๆ น็อครู้ว่าพี่เนากิบอกรักวุ่น เเต่วุ่นคงยังไม่ได้บอกรักพี่เนากิสินะ ที่น็อครู้เพราะอะไร เพราะวุ่นน่ะปากเเข็งไง ""อึ่ก..!! ปะ ปากเเข็งอะไรล่ะ ออกไปนะ!" ผมดันตัวใหญ่ๆของไอ้น็อคออก "นี่ไงเค้าเรียกว่าปากเเข็ง น่ารักจังวุ่นเนี่ย ><"