[YAOI]Love lock!! ล็อคหัวใจนายตัวดี

บทที่18 วันเเสนสุข

"อืมม...."
ผมสะลึมสะลือตื่นขึ้นมา~

โอย....เมื่อคืนนี้ผมหลับไปตอนไหน
...เอิ่ม (-///-) ตอนที่โจ๊ะกับพี่เนากิเสร็จสินะ 
ประโยคเด็ดคือ...พี่เนากิเค้าบอกรักผมด้วย...
ว๊ากกกกกก เขินอ่ะ!!!!

นี่มันกี่โมงเเล้ว?...
ผมหันควับๆหานาฬิกา เเต่หาไม่เจอให้ตายเถอะโรบิ้น โทรศัพท์ผมล่ะ? อยู่ในกระเป๋านักเรียน กระเป๋านักเรียนผมล่ะ? อยู่ในรถไอ้เเกง รถไอ้เเกงล่ะ? อยู่ที่ผับ...โอเค ถามเองตอบเองอยู่ในหัวนี่เเหละ
โอยยยย ผมต้องลุกไปอาบน้ำก่อน ซี๊ดดดดด เเสบก้นชิบT///T ไอ้พี่เนากิมันทำอะไรไว้เนี่ย

อะไรมันหนักๆตรงเอวผมวะ
(O.O)!

ชัดเลยครับผม...เเขนไอ้พี่เนากินี่เอง หนักกี่โลเนี่ย
ฮึ๊บ!! ผมค่อยๆหยิบเเขนที่หนัวกว่าขาข้างนึงของผมออกอย่างเบามือที่สุด 

"อื้มม... วุ่น" เเว๊ก!! อย่านะ อย่าเพิ่งตื่นนะ (=[]=!!)

"คร่อก...ฟี้~"
ค่อยยังชั่ว ลุ้นเป็นบ้าเเหน่ะ! 

ผมกระดึ๊บลงจากเตียงช้า...ช้า~
พยายามทำตัวให้เบาที่สุด ในที่สุดก็ลงมาจากเตียงได้ ผมก้มลงเก็บเสื้อผ้าที่กระจายอยู่บนพื้น หอบเสื้อผ้าเหม็นๆของตัวเอง เเบบลวกๆเอาเข้าห้องน้ำไปด้วย

~~~~ซ่าาาาาา~~~~

ผมจัดการกับทุกส่วนของตัวเองอย่างเรียบร้อย ! ผมหยิบผ้าเช็ดตัวในห้องน้ำ(มีผืนหนึ่ง)มาพันรอบเอว

เเกร็ก...

ผมเปิดประตูห้องน้ำออกมา ไอ้พี่เนากิยังหลับอยู่เลย ผมเดินเข้าไปดูพี่เนากิใกล้ๆ ค่อยๆหย่อนก้นลงนั่งบนเตียงนิ่มๆเบาๆ เพราะกลัวพี่เนากิจะตื่น 

อืมม...ผมเกลี่ยผมสีทองๆของที่เนากิที่ตกลงปิดหน้าให้เข้าที่เข้าทาง เผยให้เห็นใบหน้าขาวๆเนียนๆของพี่เนากิได้ชัดเจน ...
ผมใช้นิ้วชี้เเตะไปบนสันจมูกโด่งๆของพี่เนากิ ลากนิ้วลงมาเเตะที่เรียวปากสวยสีชมพูอ่อนๆนี้ ที่เจ้าของมันใช้พูดทิ่มเเทงใจผมเเละบดขยี้กับปากของผมเมื่อคืน...(.////.) 
พี่เนากิตอนหลับหล่อชะมัดเลยเเฮะ

พรึ่บ... (*-*) พี่เนากิลืมตาขึ้นมาจ้องตาผม ยังกับรู้ว่าผมกำลังดูมันอยู่อย่างนั้นเเหละ (-///-*)

"มองไร พี่หล่ออ่ะดิ" พี่เนากิมันยักคิ้วให้ผม

"หล่อตายล่ะ" ชิคนหลงตัวเอง(-///-) 

ผมหยิบหมอนมาปิดหน้าพี่เนากิ เเล้วลุกออกไปเเต่งตัว...เเต่งตัว เสื้อผ้าผมเหม็นไวน์ชิบ...~(-..-)~

"วุ่น ไปหยิบเสื้อผ้าในตู้ใส่ไปก่อนไป"

"ไม่อ่ะ เสื้อใครก็ไม่รู้"

"เสื้อผัว เอ๊ย...เสื้อสามีวุ่นไง" สามีพ่อง! มันทำหน้ากวนตีนใส่ผมด้วยอ่ะ!

"ขอโทษษษษษษ.....ผมไม่มีสามีครับ!" ผมลากเสียงยาวๆใส่พี่เนากิเเล้วเปิดตู้ดูเสื้อผ้า 

"....."

"หืม?....เป็นอะไร" ผมหันไปถาม เห็นว่าอยู่ๆก็เงียบไป

"วุ่น...ถามจริงๆ" เเหน่ะ! มาทำหน้าเครียดใส่อีก

"อะไรล่ะ"

"วุ่นเคยนอนกับใครนอกจากพี่มั้ย?"

"เคย..."

"ใคร!" เฮ้ย อย่าเสียงดังสิครับผมตกใจ...

"นอนกับพ่อเเม่ตอนเด็กๆ"

ฟุ่บ! พลั่ก!
อั่ก!!! มันโยนหมอนใส่หน้าผมเต็มๆ! 

"อะไรอ่ะ!!"

"กวนตีน" มันด่าผมกวนตีนอ่ะ ผมยังไม่ได้กวนเลย (-3-) ก็ตอบตามความจริง ผมเเอบเห็นมันยิ้มด้วยล่ะ!

"เอาดีๆดิ เมื่อคืนตอนที่ให้ทำ...เหมือนทำไม่เป็นเลยนะ" ก็ทำไม่เป็นน่ะสิครับ (=///=) 

"ผมไม่เคยนอนกับใคร...นอกจาก..."

"นอกจาก?"

"นอกจาก..."

"นอกจาก?" ... ไม่กล้าพูดอ่ะเขิน ><

"นอกจาก...พี่เนากิ"

"....///" 

บรรยากาศในนี้เงียบจนได้ยินเสียงหายใจของตัวเอง >< เฮ้ย อย่าเงียบดิ

"ไปๆ ใส่เสื้อผ้า เดี๋ยวพาไปเที่ยว" พี่เนากิลุกขึ้นมาขยี้หัวผมเเล้วเดินเข้าห้องน้ำไป...

"อื้มมม...ชุดไหนดี" ผมยืนงงอยู่หน้าตู้เสื้อผ้าขนาดใหญ่ มันเป็นเสื้อผ้าผู้ชาย ตัวใหญ่อีก ผมจะใส่ตัวไหนดี อ้ะ!นั่น ตัวนี้เเหละ 
ส่วนกางเกง...เอาตัวนี้เเล้วกัน ผมหยิบเสื้อเชิ้ตเเขนสั้นสีขาวมาใส่ เเล้วก็กางเกงขาสั้น(เลยเข่ามาหน่อยนึง) เอ๊า~ เเย่ล่ะเข่ากับข้อศอกผมมันยังเป็นรอยเเดงๆอยู่เลยหาอะไรมาเเปะดีนะ...
ผมเดินไปหากล่องยาในบ้านที่ตกเเต่งสไตล์ยุโรป นั่นไง! เจอเเล้ว...

"วุ่นนนนนนนน!!!" เสียงไอ้พี่เนากินี่หว่า...เรียกซะดังมีอะไรเนี่ยคนจะทำเเผล (-..-)

"อะไรรรรรร" ผมเเหกปากกลับไป

"หยิบผ้าเช็ดตัวให้หน่อยดิ"

"เคๆๆ" ผมเดินหาผ้าเช็ดตัว ไม่เจออ่ะ เอาที่ผมใช้เเล้วไปใช้ก่อนก็เเล้วกัน 

"อ่ะ" ผมยืนอยู่หน้าประตูห้องน้ำ

เเกร็ก...

"เเว๊กกก!! ทำไมออกมาอย่างนี้อ่ะ (=////=)" ผมโยนผ้าเช็ดตัวใส่พี่เนากิ ออกมาได้ยังไง ท่อนล่างยังไม่มีอะไรมาปิดเลยนะ

"จะเเหกปากทำไม เคยเห็นๆกันอยู่ หึหึ(*3*) " จะไม่ให้เเหกปากได้ยังไง...ก็...
ก็ ...ไอ้นั่นของพี่เนากิ...ใหญ่... อ๊ากกกกกก!! (=[]=)!!!! หน้าด้าน หน้าด้านที่สู๊ดดดดดดดดด~

"555555 ใหญ่อ่ะดิ "

"บ้า!!"

"ไม่บ้า ถ้าไม่ใหญ่จริง ทำให้วุ่นร้องขนาดนั้นไม่ได้หรอก หึหึ"

"ไปเเต่งตัวสิโว้ยยยย" ผมดันพี่เนากิไปทางอื่น 
ทั้งหลงตัวเอง ทั้งหน้าด้าน ทั้ง....ทั้ง...ใหญ่///////////

—-—-—-—-—-—-—-—-—-—-—-—-—-—-—-—-—

# 09:47น.

ผมนั่งกินข้าวที่คนของพี่เนากิจัดของมาให้ กินจนจะอ้วกกก ไม่ใช่ไม่อร่อย เเต่มันอร่อยเกิ๊น! ผมเลยซัดไปซะเยอะ(เนากิ:ตระกละสินะ อืมๆ)(วุ่น:ไม่ใช่เว้ย!)

เมื่อคืนผมรู้อะไรหลายอย่าง ที่เป็นฝีมือของไอ้พี่เนากิ ฮึ่ม!! ทั้งรองเท้าผม ทั้งสมุดหนังสือที่หายไป เป็นฝีมือมันทั้งนั้น (-*-) เเค้นๆ! เเค้นตรงที่สมุดทึ่หายนี่เเหละ เพราะมันทำให้อาจารย์ด่าผม เเถมผมยังต้องคัดใหม่อีกต่างหาก ถึงเเม้จะเรียนเเค่1อาทิตย์เเต่วิชานี้จดเยอะชิบ พี่เนากิมันต้องรับผิดชอบ!!

# 10:06น.
ตอนนี้พี่เนากิกำลังจะพาผมไปไหนก็ไม่รู้ ดูจากการเเต่งตัวน่าจะพาไปเดินเเบบ
ถุ้ยยย! ใช่ที่ไหนล่ะ เเต่พี่เนากินี่หุ่นนายเเบบชะมัดเลย สูงยาว ขาวดี เเล้วหันกลับมาดูหุ่นผมสิ ยังกะเด็กมอต้น(T_T)

ชึ้บบบ ~
พี่เนากิใส่เเว่นซะเท่ห์เลย มันเดินจูงมือผมไปที่รถก่อนจะสตาร์ตรถออกไป 
ไม่ใช่พี่เนากิมันลืมปิดประตูหรืออะไรนะครับ พอดีที่บ้านสไตล์ยุโรปหลังนี้เป็นของเเม่ของพี่เนากิ บ้านหลังนี้อยู่ที่จังหวัดเชียงใหม่ เเม่ของพี่เนากิปลูกบ้านหลังนี้ให้พี่เนากิไว้พักผ่อน เลยมีคนใช้มาทำความสะอาดเช็ดถูเเละดูเเลให้

ข้างหลังของบ้านจะเป็นป่าไม่รกมากเพราะใกล้ๆนี่ก็จะมีโฮมสเตย์เปิดเอาไว้ให้เช่าด้วย และเปิดเป็นฟาร์มเลี้ยงเเกะ(เป็นของเเม่พี่เนากิอีกอ่ะแหละ) 
ข้างๆป่าจะมีลำธารเล็กๆน้ำใสมากไหลมาจากป่าที่เขียวขจีสวยงาม (ผมถามพี่เนากิมาหมดเเล้ว)

"อยากไปไหน" พี่เนากิหันมาถามผม ก่อนจะสตาร์ทรถเบนซ์คันงาม

อืม...นั่นสิ อยากไปไหนดีนะ 

"ผมอยากไปปารีส"

"โอเค งั้นไปเที่ยวลำปางกัน ไปนั่งรถม้า" ถุ้ยยยยย ผมอยากไปปารีสนะ (=*=) มาลำปงลำปางอะไรเนี่ย 
เเต่นั่งรถม้าด้วยเเฮะ ก็น่าสนอยู่นะ

>>>>>> ลำปาง เวลา 12:20 น.<<<<<<

ฮึ๊บบบบบบ~ ขอบิดขี้เกียดหน่อยยยยยย><

"ฝากรถด้วยนะครับลุง" พี่เนากิจอดรถไว้ที่ร้านของลุงรับฝากรถ ก่อนที่จะวิ่งมาหาผมที่ยืนเอ๋ออยู่

"ป้ะ ^^"

"ไปไหนอ่ะ" 

"นั่งรถม้าไง"

"อื้อ " 

พรึ่บบ....อยู่ๆไอ้พี่เนากิมาจับมือผมเฉยเลย เฮ้ย! นี่มันที่สารธารณะนะ อายคนอื่นเค้าบ้าง ผู้ชายจับมือผู้ชายมันไม่งามมมมมมม~
ผมเเกะมือพี่เนากิออกจากมือผม แต่มันกลับบีบเเน่นมากขึ้น

"เป็นไร?" พี่เนากิถามผม สายตากดดัน

"เปล่า เเต่ผมเเค่กลัวว่าคนอื่นเค้าจะมองไม่ดี...ผู้ชายจับมือกับผู้ชายเนี้ยนะ...ไม่เเนวเลยอ่ะ"

"อย่าไปแคร์ดิ พี่รัก พี่ถึงทำ" พี่เนากิยิ้มให้ผมเเล้วจับมือผมเดินไปซื้อบัตรขึ้นรถม้า

(.////.) เขินเลย...วันนี้พี่เนากิดูดีจังเลยว่ะ อ่อนโยน ดูเป็นสุภาพบุรุษ...

ผลั่กก! ไอ้พี่เนากิตบหัวผม !

"ขึ้นไปดิ อย่ายืนโง่สิครับที่รัก " ขอถอนคำพูด !! ไม่สุภาพบุรุษเลยซักตื๊ด

ผมก้าวขาขึ้นรถม้าเเล้วนั่งลง พี่เนากิก็ตามขึ้นมานั่งลงข้างๆผม พี่เนากิจับมือผมเอาไว้ เอิ่ม...ถึงพี่จะหน้าด้านไม่อาย เเต่ผมอายนะครับ ผมไม่เคยถูกผู้ชายจับมือต่อหน้าสารธารณะชนขนาดนี้มาก่อน (><)

กรึบ กรึบๆๆๆ....
เสียงกีกเท้าม้าออกเดินไป เฮ้~ สวยเหมือนกันนะเนี่ยลำปาง มีคนเเต่งตัวย้อนยุคในภาคเหนือด้วย นั่นๆ ! 555555

เเชะ! 

"เฮ้ย ทำไรอ่ะ" ผมหันไปหาพี่เนากิที่ถือกล้องถ่ายรูปจ่อหน้าผมอยู่ 

"ถ่ายรูปเมียของพี่ไง 55555" เมียพร่อง!! อย่าพูดเสียงดังสิวะ 
ลุงคนขับรถม้าหันมาหัวเราะคิคิให้พวกผมได้ยิน 

"ลุงครับ ถ้าผมชอบผู้ชายด้วยกันมันผิดมั้ยครับ" เเหน่ะ เสร่อไปถามเค้าอีก อ๊ากกก อยากจะมุดดินหนีไปโผล่ที่เเอฟริกา

"ไม่ผิดหรอกพ่อหนุ่ม ความรักไม่ได้ขึ้นอยู่กับเพศ แต่มันอยู่ที่ใจ ถ้าใจเราเลือกเเบบไหนก็ตามใจมันเถอะ ขอให้เราเป็นคนดีก็พอ(^^) " 

"ขอบคุณครับลุง ^^ " แสดงว่าพี่เนากิชอบเเบบนี้หรอ...นี่เเสดงว่าผมก็ชอบเเบบนี้ด้วยงั้นหรอ

".../// "

"เเหน่ะ มัวเเต่นั่งเขิน ไม่ต้องชมเมืองเเล้วมั้งเเบบนี้ " พี่เนากิยื่นมือมาดึงเเก้มผมไปทีนึง

"ขะ...เขินบ้าอะไรเล่า! (-///-)" เอามือออกไปนะมนุษย์หมีควาย !

……………… เวลาผ่านไป ไวเหมือนโกหก

# 19:39
ร้านอาหารริมน้ำ

เฮ้อ~ 
วันนี้เหนื่อยเป็นบ้าเลย เเต่เเปปเดียวก็มืดซะเเล้ว >< ได้เดินเล่นในจังหวัดลำปางครั้งเเรกนะเนี่ย ซื้อขนมมากินเต็มเลยไม่ได้ออกตังต์ซักบาทพี่เนากิออกหมดทุกอย่าง ไม่ใช่อะไรนะ ก็เงินของผมอยู่ในกระเป๋านักเรียนอ่ะ เงินติดตัวเลยไม่มี
ตอนนี้พี่เนากิก็พาผมมากินข้าวที่ร้านอาหารริมน้ำเเห่งหนึ่ง สวยมว๊ากกก (*0*) ชีวิตผมไม่ค่อยได้มาเที่ยวเเบบนี้นานเเล้วถึงบ้านจะรวยเเต่พ่อกับเเม่ก็ไม่เคยมีเวลาให้ผมท่านต้องทำงาน
ส่วนผมตอนอยู่ที่กรุงเทพฯผมต้องเรียนๆๆๆๆๆเเล้วก็เรียนเพียงอย่างเดียว พอได้ออกมาเที่ยวเเบบนี้ก็เลยคึก>< 
คึกไม่คึกก็ดูสภาพพี่เนากิสิ หอบเลย! เฮ้ย อย่าเพิ่งคิดลึกนะ ก็เเค่...

'พี่เนากิ อันนั้นน่ากินจัง' <-----วิ่งเข้าร้านขายขนม

'เฮ้อ อย่าวิ่งดิ รอด้วย'<------วิ่งตามผม

'ไปตรงนั้นดีกว่า พี่เนากิเร็วๆดิวะ!'<-------วิ่งไปอีกร้านนึง

'รอด้วยๆ อย่าวิ่ง เดี๋ยวหลง(=_=)'<--------วิ่งตามผม

เหตุการณ์เป็นอย่างนี้เเทบจะตลอดทั้งวัน คนก็เยอะ 5555คิดเเล้วตลก เหมือนวิ่งตามลูกเลย
มีเเต่คนมองผมกับพี่เนากิ เเล้วซุบซิบกันประมาณว่า...

'อุ๊ย คู่เกย์หรอ น่ารักอ่ะ><'

'คนนั้นรับ(ชี้มาทางผม) ส่วนคนนี้รุกเเน่เลย(ชี้ทางไอ้พี่เนากิ)' (-_-) พวกนี้น่าจะลองนึกให้ผมเป็นรุกมั่งนะ เเล้วพี่เนากิเป็นรับ...โลกเเตกสิครับ!!

'ดูเหมาะกันจังนะคนตัวเล็กน่ารักคนตัวสูงหล่อ กรี้ด ><' เอิ่มเจ๊ ใจเย็นครับ!

บลา บลา บลา บลา บลา บลา อีกมากมาย~
คำพูดต่างๆนาๆทำให้ผมรู้สึกดีเเปลกๆอย่างบอกไม่ถูก(เพราะมันไม่ใช่คำด่า)
เหมือนคนในสมัยนี้จะยอมรับเรื่องเพศมากขึ้น เเต่ผมไม่ใช่กระเทยนะ (-*-) ใครมาบอกว่าผมเป็นกระเทยนี่...ผมจะกระโดดต่อยปากตีลังกาเตะคางเลยเอาดิ! ผมไม่ใช่เทย ผมเป็นชาย!

"เฮ้อ(+_+) เหนื่อยเป็นบ้า" พี่เนากินั่งบ่น

"เหนื่อยอะไร เเค่นี้เองเเก่ว่ะ" ผมยักคิ้วให้พี่เนากิที่นั่งหน้าบูดเป็นตูดเป็ด

"ไม่ให้เหนื่อยได้ไงล่ะพี่ต้องวิ่งตามเมียอ่ะ ซนยังกะลูกลิง เดี๋ยววิ่งไปทางนั้นทางนี้ คนก็เยอะหลงมาจะทำยังไง"

"เมียบ้าอะไรเล่า!!" ผมเอาสมุดเมนูอาหารตีพี่เนากิ พูดบ้าอะไรวะ พนักงานก็ยืนอยู่อ๊ากกกก (=///=)!!

เวลาผ่านไป อาหารที่สั่งมาเสิร์ฟครบเรียบร้อยถึงเวลาเขมือบเเล้วสินะ หึหึ!(ทำหน้าชั่วร้าย)
ผมเริ่มลงมือกับอาหารที่อยู่ตรงหน้ามากกว่า7รายการ สั่งมาเยอะขนาดไม่ต้องห่วงงานไหนมีผมหมดอยู่เเล้ววววว ~
จานนี้ก็น่ากิน
นี่ก็น่าหม่ำ
นี่ก็อร่อย><

"เบาๆก็ได้ กินเหมือนหมู 55555" พี่เนากินั่งขำผม มีอะไรให้จำอ่ะ ก็คนมันหิว (-3-)

"พี่เนากินั่นเเหละ นั่งจ้องผมอยู่ได้ไม่กินหรือไง!?" ผมถามไปเคี้ยวไป

"ฮึ...ไม่อ่ะ พี่ไม่ได้หิว เเค่เห็นหมู เอ๊ย วุ่นกิน พี่ก็อิ่มเเล้ว"

"เหรอ! " ว่าใครเป็นหมูวะ ผมหนักเเค่53เองนะเว้ย ต้องกินเยอะๆ เพิ่มน้ำหนัก อิอิ (เนากิ:เลี้ยงเมียหรือเลี้ยงหมู)!

……………………

(( เนากิ ))

# 21:52

หลังจากที่กินข้าวเสร็จ ผมใช้เวลาขับรถกลับบ้านผมที่อยู่เชียงใหม่เพียง2ชั่วโมงเศษๆ

"วุ่น ถึงบ้านเเล้วลงได้เเล้ว" 

"....."

"ไอ้เตี้ย ถึงบ้านเเล้ว!" 

"อืม...เอาขนมอันนั้น...ด้วย" หืม...หลับจนถึงกับละเมออยากซื้อขนมอีกหรอ 
เออใช่ครับ ผมจะบอกว่า ไอ้วุ่นมันเดินช็อปเเต่ขนมหวานๆ ชอบซื้อเเต่อะไรพวกเนี้ย เต็มหลังรถไปหมดมีเเต่ขนมของไอ้วุ่นทั้งนั้น

"โอเคๆ สรุปคือต้องอุ้มเข้าบ้านใช่มั้ย เฮ้อ ไอ้วุ่นวาย" ผมก้มลงจูบหน้าผากมันเบาๆ เเต่ก็อดยิ้มไม่ได้ เวลามันหลับน่ารักจริงๆ 
ผมได้เห็นมันในมุมต่างๆมากขึ้น(จากที่เเต่ก่อนเเอบนั่งตามพุ้มไม้มองดูมันเหมือนคนโรคจิต) มันเป็นคนร่าเริงนะ เเถมยังกวนส้นนิดๆอีกด้วย 

ผมค่อยๆช้อนตัวมันขึ้นเบาๆในท่าเจ้าสาวเเล้วเดินเข้าบ้าน มีคนใช้ของบ้านที่ยืนรอ คอยเปิดประตูให้ผม

"คุณหนูเนากิ ให้ป้าเตรียมอาหารให้มั้ยคะ?" ป้าที่ดูเเลบ้านถามผม

"ไม่ต้องครับ ผมกินมาเเล้ว ฝากให้คนมาเก็บรถด้วยนะครับป้า"

"ค่ะ คุณหนูเนากิ " เเล้วป้าก็เดินออกไป

ฮึ๊บ...ผมวางวุ่นลงบนเตียงใหญ่ช้าๆ มันยังคงหลับสนิท นี่จะไม่คิดตื่นมารีดน้ำออกให้ผมซักยกหน่อยหรอ >< วันนี้ทนมาทั้งวันเเล้วนะ! จริงๆอยากจะกินมันทุกเวลาเลย มันน่ารักมากๆ ผมกินมันเท่าไหร่ไม่อิ่มซักที ให้ตาย!! มีหวังอยู่กับมันทุกวันๆเเบบนี้ร่างกายผมผลิตน้ำไม่ทันเเน่ๆ

"วุ่น ...วุ่นๆๆๆ" ผมเขย่าตัวมัน ตื่นมาให้กินหน่อยเซ่

"ขนม...เยอะเเยะ.." อะไรว๊า ละเมอเเต่ขนม ทำไมไม่ละเมอถึงคนที่ซื้อให้บ้างวะ!

"พี่...เนากิ ซื้อ...ขนม" 

"...//" ยังกับรู้ใจเเหน่ะ ...มันละเมอชื่อผมออกมาด้วย นี่ก็เเสดงว่าผมก็ยังมีตัวตนในฝันมันสินะ

เฮ้อ...วันนี้วุ่นมันคงเหนื่อยมากสินะ โอเค! งั้นคืนนี้อดไปก่อน คราวหน้าก็ได้(แอบเซ็ง)
ยอมรับเลยวันนี้ผมสนุกสุดๆ ผมไม่อยากให้วันนี้หมดไปเลย อยากอยู่ด้วยกันเเบบนี้ ตลอด ...ผมไม่เคยรู้สึกกับใครเเบบนี้มาก่อนวุ่นเป็นคนเเรกที่ผมรู้สึกพิเศษด้วย เหมือนเนื้อคู่เลย! เเต่!!! ผู้ชายเนี่ยนะ ชีวิตผมเคยคิดว่าจะชอบผู้หญิงนะ เคยคิดที่จะมีครอบครัวที่สมบูรณ์เเบบ มีลูก...
ตั้งเเต่มาเจอวุ่น มันก็ไม่ใช่เเล้วอ่ะ...

"ฝันดี พี่รักวุ่นนะ" ผมจูบปากบางๆของวุ่นเเล้วนอนลงข้างๆมัน น้ำไม่ต้องอาบเเล้ววันนี้ เหนื่อย..