วายร้ายมือใหม่ หัวใจหัดรัก

หลังจากมีการเลือกตั้งสภานักเรียน แน่นอนว่าฝ่ายชายชนะขาดลอยอย่างที่คาดไว้ แต่ฉันก็ยังคงรั้งตำแหน่งผู้ช่วยสารวัตรนักเรียนฝ่ายหญิงเพื่อนที่จะได้เท่าเทียมกัน สรุปคือก่อนที่จะพ้นม.6ฉันต้องทำงานอยู่ฝ่ายเดียวกะนายโทโมะ....นรกแท้ๆ

แล้ววันนี้ก็เป็นวันทำงานวังแรก ต้องออกไปตรวจจับนักเรียนที่หนีเรียนนอกโรงเรียน

"เฮ้ ยัยปากนกหวีดพร้อมยัง"

"พร้อมตั้งแต่อยู่ในท้องแม่แล้ว เรียกให้ดีๆหน่อยฉันน่ะรุ่นพี่นายตั้งปีนึงนะ" ฉันบอกโทโมะ

"ม. 5 แล้วไงฉันสูงกว่าเธอตั้งเยอะ แข็งแรงกว่าด้วย"

"นี่นาย..."

"ไปกันได้แล้ว" โทโมะพูดตัดบท

ฮึ๊ย ฝากไว้ก่อนเถอะฉันเดินตามหมอนั้นไปอย่างเงียบๆตามที่ต่างๆ เช่น ร้านเกมส์ เป็นต้น จะว่าไปรู้สึกว่ามีแวบนึงที่หมอนี่เป็นการเป็นงาน..........มั้ง

"นี่เธอหิวแล้วหาไรกินกัน" โทโมะพูด

"ไม่ใช่ว่ากินทั้งชุดนักเรียนหรอกนะ แทนที่จะจับคนอื่นเป็นตัวเองที่โดนซะเอง" ฉันบอก

"เธอจะกลัวอะไร เสื้อสูทก็เขียนอยู่ว่าสารวัตรนักเรียน" เออว่ะ จริงด้วย

แล้วฉันก็เดินตามนายโทโมะไปที่ร้านอาหารหรูแห่งหนึ่ง

"นี่ขอบอกนะว่าฉันไม่มีเงินจ่าย"

"ฉันรู้แล้วน่าว่าเธอมันกระจอก" นายนี่มันว่าฉันอีกแล้ว

"งั้นนายเลี้ยง"

"หรือเธอจะเลี้ยง"

"ฉันไม่มมีตัวค์"

"งั้นก็กินๆเข้าไป จะได้ทำงานต่อซะที"

นายโทโมะพูดแล้วเริ่มทานอาหาร เพิ่งสังเกตนะว่าหน้านายโทโมะก็ขาวใสเหมือนกันแฮะ ผมสีดำสนิด ซอยปลายแหลมไม่ยาวมาก ดวงตาเรียวคม จมูกโด่งคมสัน ริมฝีปากผิวก็ขาวเนียน

"นี่  อย่ามองฉันด้วยสายตาแบบนั้นได้ไหมขนลุก"

"-__-" แต่ถ้าผ่าหมาออกจากปากคงดีกว่านี้

"เสร็จแล้วใช่ไหม" หมอนั้นถามฉัน

"อืม"

"เก็บตังค์ด้วยครับ" พอจ่ายตังค์เสร็จก็เดินออกมานอกร้านอาหาร แต่แล้ว

กรี๊ดดดด!!!  นั้นพี่โทโมะแห่งเว็บ K-otic นี่

"ยัยนกหวีด วิ่ง" โทโมะบอก ฉันจึงหันไปมอง

ก็เห็นชะนีนับร้อยตัววิ่งมาย่างกับเจอเนื้อคู่

ยังไม่ทันขาดคำ

ตู้มม!!

โทโมะก็โดนยัยพวกนี้รุมไปแล้ว

"ชะ..ช่วย..ฉันที" เสียงโทโมะ

เมื่อฉันได้สติจึงรีบเรียกหาคนช่วยทันที

"ช่วยด้วยยยยค่า มีคนโดนรุม" ไม่นานลุงยามแถวนั้นก็วิ่งมาแล้วช่วยแยกชะนีทั้งหลายออกไปจนหมด

เฮ้อ!!

"เกือบตายแน่ะ...กลับกันเหอะ" เสียงโทโมะ

"แต่นี่มันยังไม่หมดเวลาเลยนะ" ฉันพูด

"เดี๋ยวฉันเคลียร์กับไอ้ประธานป็อปเอง"

" อืมๆๆ โอเค"

ขณะเดินกลับหูฉันกับโทโมะก็เผลอได้ยินอะไรเข้า

"นี่เธอ...ฉันล่ะเสียดายวิ่งตามพี่โทโมะไม่ทัน

"ใช่ๆๆๆ เธอเห็นเว็บ K-otic ใช่มั๊ย โอ้วววว" เสียงพวกนางๆชักหื่นขึ้นทุกที

"หล่อจนน่าเอาไปทำพันธ์จริงๆ" แฟนคลับพวกนี้โครตน่ากลัวเลย"

"เฮ้ยยย นั้นพี่โทโมะนี่" พอฉันหันไปอีกทีก็เห็นนายโทโมะวิ่งหนีไปแล้ว ฉันจึงรีบวิ่งตามทันที

แต่....เอ๊ะ!! เดี๋ยวนะ

"เฮ้  โทโมะนายข้างหน้าซอยตัน"

"แล้วทำไมไม่บอกแต่แรกฟะ" นายนั้นแหวใส่ทันที

"ก็ เพิ่งนึกออก"

"กรี๊ดดด!! พี่โทโมะขา" เสียงยัยพวกนั้นตามมาแล้วอ่ะ

"มานี่" ว่าแล้วฉันก็ดึงมือนายโทโมะเข้ามาในบ้านหลังหนึงทันที บ้านฉันเองแหละ

"อย่าบอกนะว่านี่บ้านเธอ"

"ก็ใช่น่ะสิ รู้ไว้ซะนะว่านายเป็นผู้ชายคนแรกนอกจากพี่ทั้งสี่คนของฉันที่ได้เข้ามาเหยียบในบ้านฉันได้"

"น่าดีใจมั๊ยเนี่ย" โทโมะพูดพร้อมเดินสำรวจ

"เฮ้ น้อยๆหน่อยแค่ให้หลบชั่วคราวย่ะ"

"เออ" แล้วก็นั่งบนโซฟา

"นายนี่มันกวนชัดๆ"

"^__^"

"=_="

"ร้อยชะมัดไปเอาน้ำให้กินหน่อยดิ" ยังมีหน้ามาสั่งฉันอีกนะ

แล้วฉันก็เดินกระแทกส้นครัวไปในครัวทันที ทันทีที่เปิดตู้เย็นเอาน้ำออกมาสายตาที่แหลมคมของฉันก็เหลือบไปเห็นกระปุกเกลือทันที หึหึ

ฉันเทเกลือลงไปทั้งกระปุกแล้วก็คนนิดหน่อยให้เกลือละลาย

"เอ๊า กินๆแล้วจะได้ไปซะที"

"เออ ไม่ต้องไล่ก็ไปอยู่แล้วน่า"

โทโมะยกขวดดื่ม ส่วนฉันลุ้นตาม

พรวด!!

"แหวะ ถุยๆ นี่มันน้ำเปล่ารึเปล่าฟะ"

วะฮะฮ่า สมน้ำมะน่า

"อ้าวเพิ่งรุ้นะเนี้ย" ฉันพูดขึ้น

"เธอนี่มัน...แค่กๆๆ" โทโมะทำหน้าเหมือนอยากจะฆ่าฉันให้ตายคามือ

"เดี๋ยวเอาขวดใหม่มาให้แล้วกัน เพราะสงสารหรอกนะ

หลังจากที่เดินออกจากบ้านฉันไม่นาน

"นาย/เธอ" ฉันโทโมะพูดพร้อมกัน

"เธอก่อนสิ"

"ทำไมนายถึงซ้อมผู้ชายคนนั้น"

"เมื่อใช้กฎหมายไม่ได้ผล ฉันเลยต้องใช้กฎหมู่บวกกับความหมั่นไส้นิดๆ"

"หมายความว่าไง"

"ก็ไม่มีไรหรอก หมอนั้นมันทำตัวเอง"

ฉันฟังอย่างตั้งใจพลางๆพยักหน้าไปด้วย

"ฉันคลายข้อสงสัยของเธอแล้วมีไรอีกมั๊ย"

"ไม่มี"

ขืนบอกว่าฉันเองแหละที่เอาเกลือใส่น้ำให้นายกินฉันก็โดนฆ่าปาดคอสิ.........................

ช่วยเม้นให้หน่อยนะคะ