วายร้ายมือใหม่ หัวใจหัดรัก
เขียนโดย 
Yaguza
วันที่ 24 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 เวลา 22.49 น.
แก้ไขเมื่อ 24 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 23.37 น. โดย เจ้าของนิยาย
2)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตึ่งๆๆๆ
"อ๊ากกกกกก นี่มันกี่โมงแล้วเนี้ย"
ฉันแหกปากร้องลั้นก่อนจะหันไปมองนาฬิกาเป็นเวลา 11:30 นาฬิกา นี่ฉันหลับหรือตายฟะเนี้ย
ฉันเดินเข้าห้องน้ำอย่างเอื่อยเฉื่อย เพราะยังไงก็คงไปเรียนไม่ทันแล้ว พออาบน้ำเสร็จก้อมามองตัวเองที่หน้ากระจก ผมที่แหว่งไปซะครึ่งแก้มเลย บ้าเอ๊ย ฉันเป็นคนที่มีเส้นผมละเอียดมากสีดำสนิด ดำมากแบบไม่ธรรมชาติเลนล่ะ ใบหน้าขาวใสแบบต้องโบ๊ะแป้ง เลยมีแต่คนบอกว่าฉันเหมือนเด็ก เด็กตรงไหนยะฉัยจะ18แล้วนะ พูดมาได้ว่าเหมือนเด็กอนุบาลแค่ตัวเล็กแค่นั้นเอง
ฉันเดินไปร้านทำผมแถวๆบ้าน
"อ้าว!! แก้วผมแกเป็นไรวะแหว่งมาเชียว"
พี่พอลล่ากระเทยแสนสวยประจะร้านเอ่ยถาม
"ก็เมื่อวานน่ะสิ" ฉันพูดอย่างเซ็งๆ แค่นั้นพี่แกก็รู้เพราะฉันมักโดนแกล้งอยู่บ่อยๆ
"อีกแล้วหรอแก มานี่ๆ"
พี่พอลล่าเรียกไปนั่งเก้าอี้เตรียมตัดผม
"ขอบ็อบเทเลยนะพี่พอลล่า"
"อืมๆ"
ฉับๆๆๆๆ!!!
โอ๊ยยย ได้ยินเสียงแล้วเจ็บปวดหัวใจชะมัด หลับตาดีกว่า
ในที่สุดมันก้อหลับจริงๆ
คร่อกกกก!!
"แก้ว..แก้ว....ไอ้แก้วโว๊ยยยยย"
"หาๆ ใครตาย"
"แกนั่นแหละที่จะตาย เรียกไปสามชาตอแล้วไม่ตื่นซะที"
พี่แกว่าพลางตบหัวฉันหน้าแทบจูบกระจก
"เจ็บนะพี่" ฉันหันไปแว๊ดดๆๆๆใส่ก่อนจะมองกระจก
OoO
สิ่งที่อยู่ตรงหน้าคือเด็กผู้หญิงผมบ็อบสั้นประมาณอีกองนิ้วถึงติ่งหู
มีหน้าม้าด้วย จะมูกโด่งนิดๆ ขนตายาวงอน ริมฝีปากบางสีชมพูอ่อน
นี่ฉันจริงๆหรอเนี๊ยยย!!! กรี๊ดดดน่ารักน่าตบซะไม่มี
ฉันจ่ายตังค์(20 บาท)แล้วเดินออกจากร้านไป
ตึ่ง!!!
"ว๊ากกก"
จู่ๆก็มีเสียงไรไม่รู้ดังมาจากโกดังร้าง ความสอดรู้สอดเห็นของฉันเริ่มทำงานทันที ฉันเดินเข้าไปใกล้ประตูอย่างระมัดระวัง สิ่งที่เห็นคือ มีผู้ชายนั่งเก้าอี้ไขว่ห้างอย่างสบายใจเฉิบมองดุคนอื่นๆซ้อมใครอีกคนอย่างสะบักสะบอม แล้วเค้าจะตายไหมเน๊ย
เจ้าพวกนี้มันปีศาจชัดๆ
ตึง!!
ให้ตายสิขาไม่รักดีดันเผลอไปดดนกองปี๊บล้มระเนระนาดเสียงดัง
"ใครน่ะ" เสียงใครคนหนึ่งดังออกมา ฉันจึงหาที่หลบพอฉันหันไปอีกทีก้อเจอพวกนั้นเดินเข้ามาใกล้ประตูทุกที
"กรี๊ดดด นารูโตะ โดเรม่อน ช่วยด้วยยยย"
ฉันแหกปากทันทีที่ไอ่กอลิล่านั่นพาดฉันขึ้นบ่า
"ใครก็ได้หาอะไรมายัดปากยัยนี่ที เสียงดังอย่างกับกินนกหวีดเป็นอาหารเช้า"
ผู้ชายคนหนึ่งพูดฉันจึงหันไปมอง
โอ้ววววว คิบอม คิบอมภาคโหด
"นี่ยัยนกหวีดจะจ้องอะไรนักหนาขนลุก แล้วก็หุบปากด้วยรำคาญ"
นายนั้นตะคอกใส่ฉัน
"กรี๊ดดดดด!!!! เอื้องอาไออาอุดอากอั๋นเอี๊ย" (เรื่องอะไรมาอุดปากฉันเนี๊ย)
มันเอาผ้าอะไรไม่รู้มาอุดปากฉัน อี๋!!!
"พวกแกออกไปก่อนเอาไอ้หมาเน่านี่ไปด้วย"
หมอนั้นหันไปสั่งลูกน้องแล้วเดินมาหาฉันช้าๆ
"นี่ ยัยนกหวีดเธอเห็นอะไรบ้าง"
(ส่ายหน้า)
"โกหก"
ปัง!!
หมอนั้นเตะเก้าอี้ที่อยู่ข้างๆอย่างแรงจนฉันสะดุ้ง
"บอกมา เห็นอะไรบ้าง"
เงียบฉี่ ไอ้บ้าฉันโดนปิดปากอยู่จะพูดได้ไงฟะ
เหมือนหมอนั้นจะรุ้เลยเดินมาดึงผ้าที่อุดปากฉันอยู่ออก
"แหวะ ถุยๆๆๆ" ปากฉันจะเป็นบาดทะยักมะเนี๊ย
"พูดมาเห็นไรบ้าง" หมอนั้นยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ ระวังเถอะใกล้กว่านี้อาจมีจูบ (นางเอกเริ่มหื่นล่ะสิทีนี้)
"กะ....กะ....ก็แค่เห็น"
"อย่าติดอ่าง เดี๋ยวก็ฆ่าหั่นศพซะเลยนี่"
"OoO"
"พูดมา"
"ก็แค่เห็นนายรุมซ้อมคนเท่านั้นเอง >o<"
ฉันตะโกนออกไป
"ฉันขอสั่งไม่ให้เธอเอาเรื่องนี้ไปกระจายข่าว"
"แล้วถ้าฉันบอกคนอื่นล่ะ"
"ฉันก็จะตัดลิ้นเน่าๆ ของเธอแล้วแขวนประจาน"
หมอนั้นสวนกลับอย่างไม่คิด
"รู้หรอว่าลิ้นฉันเน่าไอ้ปากปีจอ"
"ว่าแต่เธอชื่อไร"
"แล้วทำไมฉันต้องบอกนายด้วย"
"เพราะฉันถาม" ง่า เอาแต่ใจชะมัด
"....."
"บอกมา"
"แก้ว"
"อะไรนะ ไม่ได้ยิน"
"ก็บอกว่า ชื่อแก้วไงเล่า"
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
