Queen Girl รักร้ายๆของยัยจอมหยิ่ง (ชื่อเรื่องตั้งโดย-popoppa)

9

“ฟ้อน! มึงโทรหาไอ้ ไดเล็กซ์ ดิ..” เสียง คุ้นๆ ดังมาจากโต๊ะด้านหลังของฉัน รีเมคที่นั่งมองหน้าฉันอยู่ รีบเบนสายตาของเค้าไปจับจ้องที่โต๊ะข้างหลังฉันทันที

“ว่างไง น้องชาย^^” เค้าส่งยิ้มให้ชายข้างหลังฉันทันที

“ใครน้องมึง!!” จบคำพูดของเด็นฉันก็หันไปมองเค้าทันทีเช่นกัน

“อ้าวๆ..นึกว่าใคร..เป็นไงโดนจับยาหรอ เมื่อคืนหนะ” เด็นทักฉัน ด้วยน้ำเสียงกวนๆ

ทำไม ฉันจะต้องมาเจอไอ้บ้านี่ด้วยวะ ทั้งๆที่ฉันอุตส่าห์ไม่เข้าเรียนแล้วแท้ๆ --*

“ไม่รู้อะไร อย่าพูดมั่วได้มั้ย!!-0-” ฉันตอบเด็นก่อนจะหันกลับมาสนใจกินโจ๊กของตัวเองต่อ

“ชั่งไม่มีมารยาทเอาซะเลยนะ..คนอุตส่าห์ช่วยให้พ้นคุกพ้นตะราง” เด็นกล่าว

“ใครให้สะเออะมาช่วยหละ..ฉันก็มีปัญญาเอาตัวรอดได้เหมือนกันแหละ” ฉันกล่าวสวนเค้าไปทันที

“เฮ้ย!! หัดสำนึกบุญคุณบ้างนะเว้ย” เด็นตะโกนกลับมาอย่างฉุนๆ

“เฮ้ย..มึงหยุดหอนสักทีได้มั้ยวะ!!!” รีเมคกล่าว

“เหอะ..รักกันดีจังนะ” เด็นสวนคำพูดของรีเมคทันที

“เราไม่ใช่แฟนกัน!!” ฉันพยายามปัดคำพูดนั่นทันที ทั้งสองคนจ้องหน้าจ้องตากันอย่างไม่มีใครยอมใคร และที่สำคัญไม่มีใครสนใจคำพูดของฉันสักคน

“ก็เออสิวะ..ก็กูนิสัยดีนี่หว่า..ไม่เหมือนมึง ขนาดแฟนที่คบกันมาเกือบปียังทิ้งเลย^^”

“ไอ้เมค!!” เด็นพุดลุกขึ้นมาจ้องหน้าพี่ชายของเค้าทันที

“เด็น!!” ฟ้อนที่นั่งเงียบอยู่นานสองนานรีบดันร่างของเด็นให้นั่งลงที่เก้าอี้ตามเดิมทันที

“มึงคอยดูนะ มึงจะเสียใจเพราะมัน!!” เด็นกล่าวก่อนจะชี้มาที่ฉัน

เพล้ง!!!

“เห้ย ปากหมาว่ะ!!!” ฉันโยนจานโจ๊กในมือลงพื้นทันที ก่อนจะตะโกนใส่หน้าของเด็น อย่างชัดถ้อยชักคำแล้วเดินออกจากร้านไป

หมับ!

ข้อมือของฉันถูกกระชากไว้ด้วยแรงของเด็น

“ปากดีนักนะ! ” ผลัก!!

เค้าผลักร่างของฉันอย่างรุนแรง จนหลังของฉันชนเข้ากับCamryสีดำข้างหลังทันที  

วี้ด ๆ ~วี้ด!!

เสียงสัญญาณกันขโมยของCamryคันนี้ดังขึ้น และมันก็ยิ่งทำให้ผู้คนในละแวกนั้นหันมามอง การทะเลาะของเราสองคนมากขึ้น
        “ขอโทษฉันเดี๋ยวนี้!!”  แต่เด็นไม่สนใจผู้คนและเสียงสัญญาณ ที่น่ารำคาญนี่แม้แต่น้อย เค้ายังคงตะโกนใส่หน้าของฉันเพื่อเอาคำขอโทษอย่างเอาเป็นเอาตาย
        วี้ด ๆ ~วี้ด!!   ปิ้บๆ!

เสียงสัญญาณกันขโมยหยุดลง นั่นเป็นเพราะรีโมทในมือของเด็นนั่นเอง และมันก็ทำให้ฉันได้รู้ว่านี่คือรถของเค้า!

“ฉันไม่ผิด!” ฉันตะโกนใส่หน้าของเค้าเช่นกัน
“เด็น!..พอเหอะ กูขอร้อง” ฟ้อนที่วิ่งออกมาจากร้าน พร้อมกับรีเมค กล่าวขึ้น

“อะไรวะฟ้อน!..มึงไม่ได้ยินที่มันด่ากูหรือไง” เค้าหันไปตะคอกเพื่อนชายของเค้าอย่างหงุดหงิด

“ขอโทษฉันเดี๋ยวนี้!!” เค้าหันมากล่าวย้ำอีกครั้ง

“ก็ฉันไม่ผิดทำไมต้องขอโทษ!!”

“หยุดแหกปากซักทีเถอะว่ะ ทุเรศ!!” รีเมคกล่าว

“เสือก!!” เด็นเอ่ยขึ้น ทั้งที่ใบหน้าไม่ได้หันไปทางรีเมค

“ว่าไง..จะขอโทษหรือไม่ขอโทษ!!”

“ไม่!!”

“นี่..เธอคิดดีแล้วหรอ?  ที่จะไม่ขอโทษฉันหนะ!!” เค้าก้มหน้าลงมากระซิบถามที่หูข้างซ้ายของฉันอย่างใจเย็น

“ใช่!!” ฉันตอบกลับไปอย่างไม่ลังเล

“ถ้างั้น...”

หมับ!! ข้อมือของฉันถูกเค้ากระชากไปจับไว้ ก่อนที่เค้าจะเปิดประตูรถแล้วยัดร่างของฉันเข้าไปในนั้น

ปัง!!

เมื่อประตูรถปิดลง เค้าก็ลงมือ สตาร์ท เครื่องทันที ก่อนจะออกรถอย่างรีบร้อน

“เฮ้ย!!.นี่ จะพาฉันไปไหน!!!!”

“ไปบ้านแอ็กคอร์ด”

               “เหอะ! ไม่ว่านายจะพาฉันไปไหน..นายก็ไม่มีวันได้ยินฉันขอโทษนายหรอก...แล้วเมื่อกี้ที่ฉันด่านาย นั่นก็เพราะว่านายมาว่าฉันก่อน หัดโทษตัวเองซะมั่งสิ! .. ไม่ใช่โทษแต่คนอื่น”

“หยุดพูด! แล้ว..เก็บปากไว้ขอโทษฉันกับไอ้คอร์ด ดีกว่า ”

-         นี่มันกะจะพาฉันไปหาแอ็กคอร์ด เพื่อจะให้เพื่อนมันแก้แค้นฉันอย่างงั้นหรอ ถึงฉันจะมั่นใจในฝีมือตัวเอง และไม่เคยกลัวใคร แต่นี้มันผู้ชายเป็นฝูง จะให้มาตีฉันคนเดียวหรอ? ยอมไม่ได้ ฉันจะต้องโทรหาพวกซะแล้ว

ว่าแล้วฉันก็ล้วงกระเป๋ากระโปรงควานหาโทรศัพท์ทันที

“หา นี่อยู่หรอ?” เด็นมองหน้าก่อนจะถามพร้อมชูโทรศัพท์มือถือของฉันขึ้น ซึ่งเค้าเอาไปตอนไหนฉันยังมารู้เลย

“ตกใจหรอ..ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก ฉันไม่ให้เธอตามเพื่อนเธอหรอกน่า..แล้วถ้าไม่อยากจะไปเจ็บตัวที่บ้านเพื่อนฉันหละก็

รีบรีบ ขอโทษฉันมาซะ!!” เค้าพูดขณะขับรถ

“นายจะอะไรมากมายกับคำว่าขอโทษของฉันห่ะ!!..ทำเป็นเด็กปัญญาอ่อนไม่มีสมอง”

“นี่!! แล้วถ้าเป็นเธอ มีคนมาด่า เธอยอมยั่งงั้นหรอ”

คำพูดของเค้าทำให้ฉันกระตุกคิดถึงตัวเองขึ้นมาทันที ซึ่งแน่นอน ถ้าหากฉันโดนด่า ฉันไม่ยอมแน่

“แต่นายมาว่าฉันก่อนนี่!!”

“แล้วแต่เธอ..ถ้าขอโทษฉันก็จะปล่อยเธอไป..แต่ถ้าคำตอบของเธอคือไม่..บ้านไอ้คอร์ดหนะ ไม่ได้มีแค่มันอยู่คนเดียวนะ!!”

 --*นี่พยายามจะขู่ให้ฉันกลัวใช่มั้ย ขอโทษนายงั้นหรอ ไม่..ไม่มีทาง แต่ถ้าฉันไม่ขอโทษ ฉันก็ต้องถูกล้างแค้น แบบที่ว่าแพ้ตั้งแต่ยังไม่เริ่มงั้นหรอ

“โค้งสุดท้ายแล้ว!” เค้ากล่าวก่อนจะเลี้ยวโค้งที่ว่านั่นทันที

“ขอโทษ!” ฉันกลั้นใจพูดออกไปอย่างไม่เต็มเสียงเท่าไหร่นัก แต่มันก็ทำให้เค้าหยุดรถได้

“ว่าไงนะ!” เค้าหันมาถามฉันด้วยรอยยิ้มที่เย้ยยัน

“รอบเดียวเว้ย!!” ฉันกล่าว

“ก็ฉันฟังไม่รู้เรื่องนี่^^” เค้ากล่าวพร้อมโน้นใบหน้าเข้ามาใกล้ฉัน

“ออกไปนะ!”  ฉันใช้มือทั้งสองข้างดันหน้าของเค้าที่เลื่อนเข้ามาใกล้กับหน้าของฉันออกไป

“เฮ้ย!..นี่เธอกล้าตบหน้าฉันหรอ”

“o.o ตบหรอ? เมื่อกี้ฉันแค่ดันออกไปเฉยๆนะ!!”

“จะลองดีกับฉันงั้นหรอ?” พูดจบเค้าเปิดกระจกรถ ก่อนจะหันไปคว้าโทรศัพท์ของฉัน ที่วางอยู่ข้างๆพวงมาลัย แล้วโยนออกไปข้างนอกรถอย่างไม่ใยดี

“เฮ้ย! ทำไรว่ะ” ฉันตะโกนขึ้นอย่างตกใจ

“ก็เอา ขยะทิ้งไง!!”

“ไอ้เวรเอ้ย!!” ฉันสบถออกมาอย่างไม่รู้ตัวด้วยความโมโห โดยใช้ถ้อยคำที่เคยชิน

“เธอนี่ปากดีจริงๆเลยน่ะ” เค้าเอามือข้างขวาของเค้ามาตะปบแก้มของฉันก่อนจะใช้แรงบีบอย่างแรงจะฉันรู้สึกเจ็บที่แก้มทั้งสองข้าง

“ทีแรก กะจะโยนเธอให้ไอ้คอร์ดมันจัดการ..แต่ดันมายั่วโมโหกันแบบนี้..ฉันคงปล่อยเธอไม่ได้แล้วหละ” พูดจบเค้าก็ก้มลงประทับจูบลงที่ริมฝีปากของฉันในทันที

ปึก ปึก ปึก!!

มือทั้งสองข้างของฉันออกแรงทุบลงไปที่หน้าอกของเค้าทีนที ก่อนที่เค้าจะถอนจูบออก

“ไอ้เลวเอ้ย!!” ฉันตะคอกออกไป ทั้งน้ำตาที่ไม่รู้ว่าไหลมาตั้งแต่เมื่อไหร่

“ยังอ่อนหัดอยู่สินะเรื่องพวกนี้หนะ..ไม่เป็นไรหรอกมอร์ฟีน ฉันจะสอนเธอเอง”

พูดจบเค้าก็คว้าแขนทั้งสองข้างของฉันไว้ด้วยมือข้างเดียวของเค้า ก่อนจะใช้มืออีกข้างของเค้าปลดกระดุมเสื้อของฉัน

“ฉะ..ฉันขอโทษ..ฉันขอโทษนะเด็น ได้โปรดอย่าทำ!!”

“....” เค้ามองหน้าฉันอย่างนิ่งๆก่อนจะผละออกจากร่างของฉันแล้วเขยิบไปที่เบาะของตัวเองตามเดิม

“เธอร้องไห้” เค้ากล่าวก่อนจะหันมามองหน้าฉัน

“....”   ฉันปาดน้ำตาออกใบหน้าอย่างรวดเร็วก่อนจะเปิดประตูรถของเค้าแล้ววิ่งออกไปทันที

“มอร์ฟีน!!...มอร์ฟีน~” เค้าตะโกนเรียกฉันในขณะที่ฉันวิ่งหนีเค้าออกมา