Love You พนันรัก วุ่นๆจับหัวใจยัยจอมแสบ !

      Love You 01

"เป็นแฟนกันนะ" เสียงหล่อๆที่สาวๆต่างหลงใหลดังก้องอยู่ในหัวสมองฉันจนนอนต่อไม่ไหวจนตื่นมาอาบน้ำแล้วดูเมลเล่นคอมไปเรื่อยก่อนจะเดินไปหยิบกระเป๋าแล้วเดินออกจากห้องไปทานอาหารที่คุณพี่ชายสุดหล่อเตรียมไว้ให้ อ่อ ฉัน อายุ เท่าไหร่นะหรอ อืมม ไม่อยากบอกอะกลัวไม่เชื่อว่า อยู่ ปี1 แต่อายุน้องสุดเลยละ ใบ้ให้ก็ได้ ห่างจากรุ่นเดียวกัน 2 ปีนะจ้ะ -*-

"คราม!"

"..."

"คราม"

"..."

"คราม !!!!!! "~ เสียงตะโกนใครคนหนึ่งดังทำให้ฉันตื่นจากภวังค์ของการเพ้อฝันถึง ต้น !

"อ .. อะไรของพี่โคมเนี่ยตกใจหมดเลย!" ฉันแหกปาก อุ้ย ฉันพูดเสียงดังกลับไปแทนที่จะตอบดีๆ -*- เป็นน้องสาวที่โครตน่ารักเลยเนอะ ว่าไหม คงไม่สินะ ฉันรู้?!

"พี่เรียกเราตั้งนานไม่ตอบเองนี่ เพ้ออะไร หรือ เพ้อถึงหนุ่มที่ไหน?"O///O พี่โคมเดาถูกอะ เพ้อถึงหนุ่ม[เกือบทุกเรื่องที่พูดแบบนี้แหละ เพ้อถึงหนุ่ม -*- ] 555 งั้นเรอะๆ เอออะดิ

"ป .. เปล่าพี่ แค่นอนไม่พอนะเลยต้องมานั่งเพ้อแบบนี้แหละ"แถไปเรื่อย แถจนสีข้างถลอกเลยละ -*- เอาอีกแหละ

"งั้นก็ดี พี่ไม่ว่าหรอกนะ ถ้าจะมีแฟนนะ " ว่าแล้วพี่โคมก็เดินขยี้หัวฉันจนหารังให้นกอยู่ได้เลย 555 ว่าไปนั้น

"พี่โคมอะ หัวครามยุ่งหมดแล้ว"ฉันว่าแล้วก็จัดทรงผมให้เหมือนเดิม แต่พอสายตาไปสะดุดอะไรบางอย่างที่ข้างโต๊ะนั้นคือ นาฬิกา แย่แล้ว ยังไม่สายหรอก แต่มีเวรตอนเช้านะ !

"พี่โคม ครามไปก่อนนะ ขอขนมปังทาเนยก็พอแล้วค่า"ฉันบอกพี่โคมแล้ววิ่งคาบขนมปังออกมา

---------------------------------------------------------

@ หน้าโรงเรียน แห่งหนึ่ง

"เฮ้ออ โล่งไปที ที่มาทัน!" เวรของพวกฉันนะถ้าใครมาสายจะโดนให้เลี้ยงขนมเพื่อนทั้งเดือนนะสิ มันเล่นอะไรกันก็ไม่รู้เหมือนกัน เดือดร้อนฉันจนได้

ครืดดดดด ~~~~

ฉันเปิดประตูออก ผลสรุปยังไม่มีใครมา ก็นะ ลืมไปว่านาฬิกาของห้องรับแขกพี่โคมตั้งไว้ล่วงหน้าแบบหลอกให้ฉันไปเรียนตรงเวลานะสิ !-*- ไหนๆก็มาแล้ว ทำความสะอาดเลยละกัน

ครืดดด ~~~

เฮือก !!

ฉันสะดุ้งเมื่อมีแขกที่ไม่รู้จักเปิดประตูเข้ามา หน้าตานิ่งๆแบบนี้ ต้นไงละค่ะ >< นิ่งไว้เรา นิ่งไว้ อย่าแสดงอาการให้เขาเห็น

"เอ่อ .. ม .. มีธุระอะไรรึเปล่า"

ฉันถามออกไปขนาดที่กำลังจะลบกระดานแล้วก็ต้องวางเมื่อร่างสูงหันมามองแบบ ไร้วิญญาณ นิ่งไปละ ฉันไม่ชอบพวกนิ่งๆนะย่ะ ><!!

"เปล่า ... แค่มาหาที่นอน เท่านั้นเอง แหละห้องนี่ฉันเป็นพี่เลี้ยงคุมห้อง!?" ห๊าา!? พี่เลี้ยงคุม

[ ผู้แต่ง : ขออธิบายนะค่ะ ว่านิยายเรื่องนี้แต่งสดๆ ความคิดชินิกามิเองเลย พี่เลี้ยงคุมห้องคือ ให้พวกปี 2 มาคุมพวก ปี 1 และดูแลกันให้สงบเงียบให้ได้ ถ้าทำไม่ได้จะโดนซ่อมนะค่ะ ]

" อ...อ่อ เชิญเลยตามสบาย"ฉันหันหน้ากลับไป(เขย่ง)ลบกนะดานต่อ มาว่าว่าฉันเตี้ยเชียว กระดานมันสูงต่างหาก แห่ม แล้วเขียนต่ำก็ไม่ได้ ดันเขียนซะสูงเลย โทษทีนะ ฉันก็เป็นแบบนี้แหละ ชอบพลาดเวลาพูดถึงเรื่องเตี้ย

"โอ้ะ ... แค่กๆ "Levi[พิมอันนี้ในแป้นอักษรไทย แล้วช่วยพิมในคอมมเม้นมาบอกด้วยนะ คนที่รู้จัก Levi จะรู้ค่ะ(ไททัน)] ฝุ่นเข้าตานะสิ พยายามขยี้ตาให้(ต้นสนใจ)แล้วนะ แต่ถม่ออกอะ?-*- จู่ๆก็เหมือนมีอะไรอยู่ข้างหลัง พอหันไปหน้าฉันเจอกับอกกว้างของใครไม่รู้ พอเงยหน้ามองก็พบต้นยืนหน้านิ่งอยู่

" เอ่อ ขอโทษนะที่ทำเสียงดังนะ "ฉันเอ่ยคำขอโทษออกไป แต่แล้วผลสรุปกลับเป็น ต้นเอามือที่ฉันกำลังขยี้ตาอยู่ ออกแล้วก้มลงมาดูตาของฉันทำให้ฉันไม่กล้ามองหน้าเขาเลย

"จะขยี้ตาให้ฝุ่นมันเข้าไปอีกทำไม" เขาทำหน้านิ่งแต่แอบโหดนะ ฉันรู้สึก

"ถ้าอย่างนั้นขอลูกกะตาของเธอเอาไปถวายปีศาจแล้วกันนะ"ต้นทำท่าจะควักลูกกะตาฉัน ฉันเลยตกใจที่จู่ๆน้ำตาก็ไหลออกมา

"อย่าร้องสิ ฉันล้อเล่น " พูดแล้วก็เดินไปนอนต่อ แต่เอ๊ะ หายแล้ว เขานี่ก็ใจดีเหมือนกันนี่ ถึงจะนิ่งไปหน่อยก็เถอะ

" เอ่อ...." ฉันเอ่ยปากออกไป แล้วเขาก็มองฉันแบบ งัวเงียที่คุณชายจะหลับให้ได้เลยใช่ไหม

" ขอบใจนะ"ฉันเอ่ยแล้ว ยิ้มให้ กับ ต้น เขาพยักหน้านิดๆ แล้วหลับไปเลยยย

-------------------------------------

---(โปรดติดตามตอนต่อไป )-----

แล้วแต่นะจะติดตามรึเปล่า อย่าลืมละ

ไปพิม ภาษาไทย ตามอักษรของ Levi ล่ะ

สนุกแน่ !