We often...เรามักจะ...

 
ตอนที่ 2 พบเจอ
     "นะ...นายป็นใครรรรรรรรรร"
ฉันถึงกับตกใจเมื่อเห็นชายแปลกหน้ามองฉันอยู่ ด้วยสายตาที่ตกตะลึงในตัวของฉัน
ฉันได้แต่ใจเต้น ตึก...ตัก...ตึก...ตัก เเล้วด้วยฉันที่เพิ่งจะฝันร้ายไปนั้น 
มันยิ่งทำให้ใจฉันเต้นเเรงมากขึ้นกว่าเดิมหลายๆเท่า
"ละ...แล้วเธอละเป็นใคร"
เค้าถามฉันโดยเค้าคนนั้นกำลังหลบหน้าฉันอยู่
"ฉันต่างหากที่ต้องเป็นคนถามนาย เพราะนี่มันเป็นห้องของฉัน"
ฉันกวาดสายตาไปรอบๆ เเล้วฉันถึงกับชงัก แล้วเค้าพูดแทรกขึ้นมาก่อนที่ฉันเอ่ยตาม
"นี่เธอเข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่า"
"..."
"เพราะนี่มันห้องของช้านนนนนนนนนนนนนน"
"..."
ฉันถึงกับอาย ไม่กล้าพูด ถึงจะพูดเเต่ก็พูดไม่ออก ฉันมันซื่อบื้อจริงงงนั่นเเหละ
"..."
เราสองคนเงียบไปอย่างสนิท ได้ยินแต่เสียงลมหายใจของอีกฝ่าย
เเล้วต่างคนต่างหน้าเเดงจากใบหูลงมาถึงแก้ม มันทำให้ฉัน คิดคำพูดออกมาเพื่อแก้สถานการณ์
"...ฉันต้องขอโทษด้วยนะค่ะที่ฉันเข้าใจคุณผิด ต้องขอโทษจริงๆนั่แหละ"
"ขอโทษแล้วมันได้อะไรล่ะ เปลี่ยนเป็นอย่างอื่นไม่ได้หรอ"
"อะ...อะไรหรอค่ะ?"
ฉันหน้าแดงจนทำอะไรไม่ถูก
"ก็เลี้ยงข้าวฉันไง หิวจะแย่อยู่แล้ว"
อะไรกันไอเราก็คิดว่าจะให้จู...ซะอีก ถ้าพูดออกไปละก็ คงจะอายชะมัด ไม่เอาแล้ว เลิกคิดๆ
แต่ว่าฉันเนี่ยสิ ไม่มีเงินติดตัวมาเลย จะทำยังไงดีน้า
"เอ่อ...ฉันไม่ได้มีเงินติดตัวมาน่ะค่ะ เปลี่ยนเป็นอย่างอื่นแทนได้มั้ยค่ะ"
"เอ่อ...เช่น ล้างจาน หุงข้าว ซักผ้า"
ในระหว่างที่ฉันกำลังพูดอยู่แต่ก็ยังพูดไม่จบ ฉันก็ได้ยินคำว่า
"จูบ"
"จูบจะได้มั้ย"                                                            โปรดติดตามชมตอนต่อไป
                                                                                        Onniipoko fujimiya