We often...เรามักจะ...

ตอนที่ 1 ก่อนพายุ
     โลก โลก โลก~~~~~ฉันพูดด้วยความแน่นิ่ง หลังจากที่ฉันได้ลืมตามองดูโลก
แต่ว่าฉันไม่ได้เพิ่งจะเกิดแต่อย่างใด แต่ฉันเพิ่งจะเคยเห็นที่ๆฉันไม่เคยได้เห็น
ฉันไม่รู้สึกตื่นเต้นแม้แต่น้อย ซึ่งนั่นฉันก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร
แล้วฉันก็คิดว่าฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง นั่นมันทำให้ฉันปวดหัว เหมือนจะระเบิด!
ฉันเลยเลิกคิดเรื่องนี้แล้วกลับไปคิดเรื่องอื่นแทน
ฉันชงักหยุดคิด เมื่อเห็นเด็กคนนึงกำลังมองฉันอยู่
"พี่ฮะๆ"
ฉันมองด้วยสายตาปกติที่ฉันเคยมองคนอื่นทั่วๆไป
"มีอะไร"
แต่ฉันตกตะลึง ที่มีน้ำสีใสออกมาจากตาของเด็กคู่นั้น
"มีอะไร ฉันทำให้เธอโกรธหรอ" 
"ฮือๆๆๆ
"ก็พี่น่ากลัวนี่นา"
"งั้นฉันก็ขอโทษด้วยล่ะกันน่ะ"
ฉันยิ้มด้วยความเต็มใจแล้วเดินจากเด็กคนนั้นไป เเล้วเด็กคนนั้นก็ยิ้มกลับมาให้ฉันอย่างมีความสุข
     ฉันเดินไปเรื่อยๆ แล้วมองท้องฟ้า ฉันก็เห็น เเสงเล็กๆ ลอยอยู่เต็มท้องฟ้า แล้วฉันก็รู้สึกว่าที่นี่เป็นที่ๆวิเศษจริงๆ
และอีกไม่นาน ลมก็เริ่มพัดแรง ฉันกลับมาหันดูตัวเอง ฉันกลับมีแสงสีขาวล้อมรอบตัว! มันทำให้ฉันตกใจ
ก่อนที่ฉันจะหายตัวไปในอีกที
     ทำไม ทำไม ทำไมฉันอยู่ในที่มืด อย่างนี้ กลัว ฉันกลัว ที่นี่มันน่ากลัวเกินไป!
ฉันไม่อยากอยู่ที่นี่ ที่นี่ 
"ที่นี่~~~~~~~"
"แฮ่กๆๆ...ฝะ...ฝันไป แฮ่กๆๆ"
ฉันมีเหงื่อที่ไหลมาเป็นทาง จากที่หน้าผากลงมาถึงคางหลายหยด
ฉันได้เเต่พูดในใจว่าตัวเองอยู่ที่ไหน พอฉันเงยหน้าขึ้นก็เจอชายคนนึงกำลังนั่งมองหน้าของฉันอยู่
อย่างตกใจ และตาค้างไม่บันยะบันยัง
 
                                                                              โปรดติดตามชมตอนต่อไป By Onnii fujimiya