ความลับ...ในใจฉัน <3

       ณ โรงเรียนวันต่อมา /// ณ คาบภาษาไทย
 "วันนี้ครูจะแบ่งกลุ่มให้นักเรียนไปทำรายงานกัน" ครูพูด หลังจากครูพูดจบฉันหันมาพูดกะยัยก้าวและยัยเพียว
"เจ้าพระคูณณณณณณ ขออย่าให้ลูกได้อยู่กลุ่มกะอีตานั่น !! ด้วยเทอญญญญ"
"เฮ้ย !! แก เดี๋ยวก็ได้อยู่ด้วยจิง ๆ หรอก" ยัยก้าวกะยัยเพียวพูด
หลังจากที่ครูเขียนเลขที่ จัดกลุ่มบนกระดานเส็ด ต่างคนก็ต่างไปหากันตามเลขที่ แต่ทันใดนั่นเอง....
"เฮ้ยยยยยยย ไม่นะ !!" ฉันอุทานด้วยความตกใจ "มีไรหรอยัยแป้ง" ยัยก้าวกะยัยเพียวก็ถามแบบตกใจเช่นกัน "เฮ้ย ทำไมฉันต้องได้อยู่กะตานี่ด้วยเนี่ยยยยยยยยยยยยย ฮือ ๆๆๆๆ ฟ้าแกล้งชัดๆ อะ" เสียรมณ์จิงเชียว
"โหห แกฉันก็นึกว่าเรื่องอะไร เรื่องแค่นี้เอง ทำงานนะแกไม่ได้จะไปฆ่ากันตายซะหน่อย เอาซะตกใจหมด !!"
ยัยก้าวหัวเสีย "ก็ฉันไม่อยากอยู่นี่นาแก" เวรกรรมจิงเชียววว  ............หลังจากเลิกเรียนกลับไปบ้าน
"นี่ฉันต้องทำงานกะนายนี่จิงๆ หรอเนี่ย ยัยแป้งเอ๊ยยยย เวรกรรมไรของแกเนี่ย เฮ้อ !!!!"ฉันบ่นกะตัวเอง จากนั้นก็จำใจต้องปรึกษากะนายนั่นในFacebook ฉันทัคไป"นี่นายเบส ใช่ป่ะ ??" "อ่อ ใช่ มีไรหรอ ?" นายนั่นตอบ
"ฉันแค่จะปรึกษาเรื่องรายงานเฉยๆ นายว่าไงล่ะ"ถามแบบเซ็งๆ แต่ที่เซ็งมากกว่านั้นก็คือ.."เธอก็ทำเองดิ มีไรก็บอกเส็ดแล้วก็เก็บเงินก็จบ !!" นี่นายพูดแบบนี้มาได้ไงเนี่ยยยย นายยยยยเบสสส ฉันคิด แล้วฉันก็คุยกะนายนั่นไปได้สักพักนึงจนถึง ห้าทุ่ม หาาาาา ห้าทุ่มเชียวหรอเนี่ยยย !!!  คุยกันไปคุยกันมา สนิทกันซะงั้น เป็นไปได้ไง ???    นี่ฉันเป็นไรไปเนี่ยย !?!
                          *** เพิ่งรู้นะเนี่ยว่านายก็เป็นคนดีเหมือนกันนะ  ^///^***