♥ เรียนพิเศษ เกรดเต็มร้อย ♥
9.3
เขียนโดย keerati_Gam
วันที่ 19 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 เวลา 20.50 น.
6 ตอนที่ 1
25 วิจารณ์
10.80K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 22 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 18.45 น. โดย เจ้าของนิยาย
4) เรียนพิเศษอลเวง...
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ(หลังจากสอบเสร็จนักเรียนก็ปิดเทอมรวมทั้งเเก้มด้วยเเต่ว่าเบียร์ก็ต้องโดนคุณเเม่ดุ ด่า ครั้งใหญ่เพราะเเค่คะเเนนต่ำลง)
"ไม่ทราบ ไม่ทราบได้ยังไง ลูกคะเเนนต่ำลงมากรู้ไหมว่าเเม่จริงจังกับเรื่องอย่างนี้มากเเค่ไหน!!!"
"เเม่ เเม่อย่ามาวุ่นวายอะไรกับผมมากได้ไหมผมรำคาญ"
เขาตะคอกใส่คุณเเม่ของตัวเองทั้งๆที่อีกไม่กี่วันก็จะเป็นวันเเม่เเห่งชาติเเท้ๆ เมื่อเขาพูดเสร็จเขารีบวิ่งขึ้นห้องทันที
"เบียร์ เบียร์ ออกมาคุยกับเเม่ก่อน"
คุณเเม่เคาะประตูห้องเเล้วก็เริ่มนึกได้ว่าตัวเองพูดเเรงไปจริงๆ
"ผมไม่มีอะไรจะคุย"
น้ำเสียงของเขาช่างเย็นชามาก เเละสีหน้าเริ่มไม่ค่อยดี
"เบียร์ เเม่ขอโทษ"
"ผมไม่มีอะไรจะคุย เเม่กลับไปห้องเเม่เถอะ"
"ก็ได้ เเต่เบียร์เเม่เตรียมนมอุ่นๆไว้ให้ออกมาเอาก่อนสิลูก"
"เเม่วางไว้ตรงนั้นเเหละเดี๋ยวผมออกไปหยิบเอง"
"ก็ได้ลูก"
คุณเเม่วางเเก้วนมลงเเล้วก็เดินกลับไปที่ห้องของตัวเองระหว่างที่เดินนั้นน้ำตาของเเม่ไหลรินด้วยความเสียใจเป็นอย่างมากที่ลูกชายไม่ยอมคุยด้วยเเถมยังมาบอกว่ารำคาญเเม่อีกต่างหาก
จากนั้นเขาเปิดประตูเเง้มๆ เพื่อดูว่าคุณเเม่ของตนไปหรือยัง
"ไปเเล้วหรอ"
เเล้วเขาก็ยื่นมือออกมาหยิบเเก้วนม
....วันต่อมา....
หลังจากที่เมื่อคืนเบียร์เพิ่งสำนึกได้ว่าทำอะไรไว้บ้างจึงตัดสินใจจะมาขอโทษคุณเเม่
"เเม่"
"อ้าว! เบียร์มากินข้าวได้เเล้วลูกนี่ดูสิเเม่ทำกับข้าวไว้เยอะเลย"
ตื่นมาตอนเช้าๆพร้อมกับได้เห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของคุณเเม่ตอนนั้นทำให้เบียร์รู้สึกได้เลยว่าไม่น่าทำกับเเม่เเบบนั้นเลย
"เเม่"
"มีอะไรหรอ"
"เมื่อคืนอ่ะผมขอโทษนะที่ว่าเเม่เเบบนั้น"
คุณเเม่ยิ้มพร้อมกับเดินมาลูบหัวเบียร์เบาๆ
"เเม่ไม่โกรธเบียร์หรอกนะ เเต่เเม่ขออะไรเบียร์อย่างหนึ่งได้ไหม"
"ได้สิ ว่ามาเลยจะบุกน้ำ ลุยไป ระเบิดภูเขา เผาป่าไม้ ท่องใต้มหาสมุทร อะไรเบียร์ก็ทำได้"
"ปิดเทอมนี้เเม่อยากให้เบียร์ไปเรียนพิเศษ"
"เรียนพิเศษ ok ได้ไม่หนักหนาสาหัสอะไร"
"จริงๆนะเบียร์"
คุณเเม่ถ้าทางจะดีใจมากที่ลูกชายตัวดีตกลงไปเรียนพิเศษตามที่เเม่ขอร้อง
"จริงเเม่ งั้นเดี๋ยวเบียร์ไปอาบน้ำก่อนนะเดี๋ยวไปสมัครวันนี้เลย"
เบียร์ ท่าทางจะตื่นเต้นมากเขารีบวิ่งขึ้นบรรไดเพื่อไปอาบน้ำเเต่งตัว
....เมื่อมาถึงที่หมาย....
"อ้าว! พี่พาเบียร์มาทำอะไรค่ะเนี่ย"
"ก็จะพามาเรียนพิเศษกับคุณน้องนั่นเเหละค่ะ ผมการเรียนเขาเเย่ลงเลยพามาเรียนกับคุณน้องเผื่อจะดีขึ้น"
ทั้งสอนคนคุยกันตามประสาพี่น้องที่สนิทกัน (บอกไว้เเล้วน้า ว่าเเม่ของเเก้มกับเบียร์สนิทกัน)
"อ่อ! ได้ค่ะคือตอนนี้มีโปรโมชั่นถ้ามาสมัครตอนนี้เรียนฟรี 2 เดือนค่ะคุณพี่จะได้ไม่เสียเงินด้วย"
"โอ๊ย! ไม่เป็นไรพี่จ่ายได้ๆ"
"งั้นก็ได้ค่ะงั้นมาไอตัวเเซบเข้ามาในห้องเรียนเลย"
"คร้าบบบ"
ตอนที่เบียร์กำลังเดินเข้ามาในห้องเรียน เเก้มก็เดินออกมาจากห้องน้ำพอดีเเล้วตอนนั้นเเก้มใสผ้าเช็ดตัวเเล้วก็กำลังนำผ้าผืนเล็กมาเช็ดผมเมื่อเธอเหลือบไปเห็นเบียร์เธอตาเบิกกว้างเเล้วก็กรี๊ดเสียงดังลั่นพร้อมกับหยิบทั้งสบู่ ยาสระผมปาใส่เบียร์
"เเก! เป็นใครโรคจิตหรอมาเเอบดูฉันอาบน้ำใช่ไหม"
โป๊ง! เเป๊ง! ๆ (เสียงของต่างๆที่เเก้มปาใส่เบียร์)
"โอ๊ย! เจ็บนะจำเค้าไม่ได้หรอเจ็บๆ หยุดได้เเล้ววว"
"นี่ๆ อะไรกันเนี่ยเเก้มหยุดนะ!"
เเก้มหยุดชะงัก ทันทีเเล้วรีบวางของเหล่านั้นลง
"นี่เบียร์ เพื่อนสมัยเด็กของเเก้มไง ที่เป็นลูกชายของเพื่อนเเม่อ่ะ"
เเก้มสตั้นไป 3 วิพร้อมกับเอาหน้าเข้ามาใกล้เบียร์เเล้วทำหน้างงๆ
"คนนี้หรอ??? ทำไมเเก้มจำไม่ได้"
เอาล่ะสิๆ เจอกันอีกเเล้วนะสิริพงศ์เเล้วมาติดตามตอนต่อไปนะ จิบิ ><
"ไม่ทราบ ไม่ทราบได้ยังไง ลูกคะเเนนต่ำลงมากรู้ไหมว่าเเม่จริงจังกับเรื่องอย่างนี้มากเเค่ไหน!!!"
"เเม่ เเม่อย่ามาวุ่นวายอะไรกับผมมากได้ไหมผมรำคาญ"
เขาตะคอกใส่คุณเเม่ของตัวเองทั้งๆที่อีกไม่กี่วันก็จะเป็นวันเเม่เเห่งชาติเเท้ๆ เมื่อเขาพูดเสร็จเขารีบวิ่งขึ้นห้องทันที
"เบียร์ เบียร์ ออกมาคุยกับเเม่ก่อน"
คุณเเม่เคาะประตูห้องเเล้วก็เริ่มนึกได้ว่าตัวเองพูดเเรงไปจริงๆ
"ผมไม่มีอะไรจะคุย"
น้ำเสียงของเขาช่างเย็นชามาก เเละสีหน้าเริ่มไม่ค่อยดี
"เบียร์ เเม่ขอโทษ"
"ผมไม่มีอะไรจะคุย เเม่กลับไปห้องเเม่เถอะ"
"ก็ได้ เเต่เบียร์เเม่เตรียมนมอุ่นๆไว้ให้ออกมาเอาก่อนสิลูก"
"เเม่วางไว้ตรงนั้นเเหละเดี๋ยวผมออกไปหยิบเอง"
"ก็ได้ลูก"
คุณเเม่วางเเก้วนมลงเเล้วก็เดินกลับไปที่ห้องของตัวเองระหว่างที่เดินนั้นน้ำตาของเเม่ไหลรินด้วยความเสียใจเป็นอย่างมากที่ลูกชายไม่ยอมคุยด้วยเเถมยังมาบอกว่ารำคาญเเม่อีกต่างหาก
จากนั้นเขาเปิดประตูเเง้มๆ เพื่อดูว่าคุณเเม่ของตนไปหรือยัง
"ไปเเล้วหรอ"
เเล้วเขาก็ยื่นมือออกมาหยิบเเก้วนม
....วันต่อมา....
หลังจากที่เมื่อคืนเบียร์เพิ่งสำนึกได้ว่าทำอะไรไว้บ้างจึงตัดสินใจจะมาขอโทษคุณเเม่
"เเม่"
"อ้าว! เบียร์มากินข้าวได้เเล้วลูกนี่ดูสิเเม่ทำกับข้าวไว้เยอะเลย"
ตื่นมาตอนเช้าๆพร้อมกับได้เห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของคุณเเม่ตอนนั้นทำให้เบียร์รู้สึกได้เลยว่าไม่น่าทำกับเเม่เเบบนั้นเลย
"เเม่"
"มีอะไรหรอ"
"เมื่อคืนอ่ะผมขอโทษนะที่ว่าเเม่เเบบนั้น"
คุณเเม่ยิ้มพร้อมกับเดินมาลูบหัวเบียร์เบาๆ
"เเม่ไม่โกรธเบียร์หรอกนะ เเต่เเม่ขออะไรเบียร์อย่างหนึ่งได้ไหม"
"ได้สิ ว่ามาเลยจะบุกน้ำ ลุยไป ระเบิดภูเขา เผาป่าไม้ ท่องใต้มหาสมุทร อะไรเบียร์ก็ทำได้"
"ปิดเทอมนี้เเม่อยากให้เบียร์ไปเรียนพิเศษ"
"เรียนพิเศษ ok ได้ไม่หนักหนาสาหัสอะไร"
"จริงๆนะเบียร์"
คุณเเม่ถ้าทางจะดีใจมากที่ลูกชายตัวดีตกลงไปเรียนพิเศษตามที่เเม่ขอร้อง
"จริงเเม่ งั้นเดี๋ยวเบียร์ไปอาบน้ำก่อนนะเดี๋ยวไปสมัครวันนี้เลย"
เบียร์ ท่าทางจะตื่นเต้นมากเขารีบวิ่งขึ้นบรรไดเพื่อไปอาบน้ำเเต่งตัว
....เมื่อมาถึงที่หมาย....
"อ้าว! พี่พาเบียร์มาทำอะไรค่ะเนี่ย"
"ก็จะพามาเรียนพิเศษกับคุณน้องนั่นเเหละค่ะ ผมการเรียนเขาเเย่ลงเลยพามาเรียนกับคุณน้องเผื่อจะดีขึ้น"
ทั้งสอนคนคุยกันตามประสาพี่น้องที่สนิทกัน (บอกไว้เเล้วน้า ว่าเเม่ของเเก้มกับเบียร์สนิทกัน)
"อ่อ! ได้ค่ะคือตอนนี้มีโปรโมชั่นถ้ามาสมัครตอนนี้เรียนฟรี 2 เดือนค่ะคุณพี่จะได้ไม่เสียเงินด้วย"
"โอ๊ย! ไม่เป็นไรพี่จ่ายได้ๆ"
"งั้นก็ได้ค่ะงั้นมาไอตัวเเซบเข้ามาในห้องเรียนเลย"
"คร้าบบบ"
ตอนที่เบียร์กำลังเดินเข้ามาในห้องเรียน เเก้มก็เดินออกมาจากห้องน้ำพอดีเเล้วตอนนั้นเเก้มใสผ้าเช็ดตัวเเล้วก็กำลังนำผ้าผืนเล็กมาเช็ดผมเมื่อเธอเหลือบไปเห็นเบียร์เธอตาเบิกกว้างเเล้วก็กรี๊ดเสียงดังลั่นพร้อมกับหยิบทั้งสบู่ ยาสระผมปาใส่เบียร์
"เเก! เป็นใครโรคจิตหรอมาเเอบดูฉันอาบน้ำใช่ไหม"
โป๊ง! เเป๊ง! ๆ (เสียงของต่างๆที่เเก้มปาใส่เบียร์)
"โอ๊ย! เจ็บนะจำเค้าไม่ได้หรอเจ็บๆ หยุดได้เเล้ววว"
"นี่ๆ อะไรกันเนี่ยเเก้มหยุดนะ!"
เเก้มหยุดชะงัก ทันทีเเล้วรีบวางของเหล่านั้นลง
"นี่เบียร์ เพื่อนสมัยเด็กของเเก้มไง ที่เป็นลูกชายของเพื่อนเเม่อ่ะ"
เเก้มสตั้นไป 3 วิพร้อมกับเอาหน้าเข้ามาใกล้เบียร์เเล้วทำหน้างงๆ
"คนนี้หรอ??? ทำไมเเก้มจำไม่ได้"
เอาล่ะสิๆ เจอกันอีกเเล้วนะสิริพงศ์เเล้วมาติดตามตอนต่อไปนะ จิบิ ><
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.3 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ