รักได้ไหม...? นายเพลย์บอยตัวแสบ

 
   วันนี้เป็นที่ทำให้ฉันตื่นแต่เช้ามาแต่งตัวเพื่อออกไปเดทกับกัปตันแฟนสุดที่รักของฉันซึ่ง
วันนี้เป็นวันครบรอบหนึ่งปีของเราสองคนตลอดเวลาหนึ่งปีที่ผ่านมากัปตันเขาได้แสดงให้เห็นแล้วว่าเขารักฉันมากแค่ไหนถึงบางครั้งเราจะทะเลาะกันบ้างแต่ก็สามารถผ่านมันมาได้
ปี๊ดๆๆ!! เสียงแตรรถของกัปตันดังขึ้นที่หน้าบ้าน
"มาแล้วคะ”ฉันตะโกนบอกพร้อมกับใส่รองเท้า
“ไม่ต้องรีบก็ได้”กัปตันพูดพร้อมกับส่งยิ้มหวานมาให้ฉันเหมือนกับทุกครั้ง
“ไม่อยากรอนานนี่น่า”
“สำหรับอลิสซ่านานแค่ไหนก็จะรอ”
“จริงอ่ะ ทำไมถึงรอล่ะ”
“ก็เพราะรักไง”กัปตันตอบฉับพร้อมกับเดินมาโอบกอดฉันจากด้านหลังอ้อมกอดนี้อบอุ่น
“บ้า “ฉันตีมือเขาด้วยความเขิน
“แล้วรักไหมล่ะ”
“ที่สุดอ่ะ ฟอด! ”ฉันหอมแก้มเขาด้วยความมั่นไส้
“งั้นเราไปกันเหอะ หันหลังมาปิดตาก่อน”
“ต้องปิดด้วยหรอ”
“นะครับ แปปเดียว”
        แล้วกัปตันก็พาฉันขึ้นรถแล้วขับรถออกไปสักพักตลอดทางก็มีเพลงรักเปิดเบาๆคลอให้ได้บรรยากาศโรแมนติกกัปตันมือฉันกุมไว้เพื่อสื่อตามเพลงที่เปิด
            เธอคือทุกสิ่ง ในความจริงในความฝัน
            คือทุกอย่างเหมือนใจต้องการ
           เธอเป็นนิทานที่ฉันอ่าน ก่อนหลับตาและนอนฝัน
           เธอคือหัวใจ ไม่ว่าใครไม่อาจเทียมเทียบเท่าเธอ
           ช่างโชคดีที่เจอได้ตกหลุมรักเธอ ได้มีเธอเคียงข้างกัน
           คงจะมีเพียงทำให้โลกนั้นหยุดหมุน เพียงเธอสบตาฉัน
           คงจะมีเพียงเธอที่หยุดหัวใจของฉันไว้ตรงนี้ ตรงที่เธอ
           เธอเพียงคนเดียวและเพียงเธอที่ต้องการ
           ฉันจะทำทุกทุกทางด้วยวิญญาณและหัวใจ
           นั่นคือฉันจะรักเธอไม่ว่าเป็นเมื่อไรสถานใด
           ทั้งหัวใจฉันมีเธอเพียงคนเดียว เธอคือรักจริง
           ฉันยอมทิ้งทุกทุกอย่างเพียงเพื่อเธอ  
           ดั่งฟ้าให้มาเจอให้เธอคู่กับฉัน ให้เราได้เดินเคียงข้างกันนับจากนี้
           คงจะมีเพียงทำให้โลกนั้นหยุดหมุน เพียงเธอสบตาฉัน
           คงจะมีเพียงเธอที่หยุดหัวใจของฉันไว้ตรงนี้
           ตรงที่เธอ เธอเพียงคนเดียวและเพียงเธอที่ต้องการ
           ฉันจะทำทุกทุกทางด้วยวิญญาณและหัวใจ
           นั่นคือฉันจะรักเธอไม่ว่าเป็นเมื่อไรสถานใด
           ทั้งหัวใจฉันมีเธอเพียงคนเดียว...~
 
 แล้วสักพักรถก็จอดที่ใดที่หนึ่งกัปตันจับมือฉันแล้วพาลงมาจากรถฉันได้ยินเสียงคลื่นวัดเข้าฝั่ง
“รออยู่ตรงนี้ก่อนนะ”กัปตันกระซิบที่ข้างหุฉันก่อนที่จะปล่อยฉัน
ผ่านไป 5 นาที
ฉันมีความรู้สึกว่ามีคนมายืนกอดข้างหลังพร้อมกับกระซิบว่า
“แกะผ้าปิดตาออกได้แล้ว”
ฉันค่อยๆแกะผ้าปิดตาออกภาพตรงหน้าที่ฉันเห็นทำให้ฉันกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่
 ภาพตรงหน้ามีโต๊ะดินเนอร์ปูด้วยผ้าปูสีขาวสะอาดมีเทียนตั้งอยู่รอบๆโต๊ะเป็นเทียนที่วาอยู่ทรายต่อกันเป็นรูปใจล้อมรอบโต๊ะเป็นภาพที่สวยงามมาก
  “ชอบไหมผมทำเองหมดเลยนะ”
“ชอบมากๆเลยขอบคุณนะ”ฉันพูดพร้อมยิ้มทั้งน้ำตาด้วยความดีใจพร้อมกับกอดคนที่ฉันรัก
“ผมเต็มให้ทำเพื่อคุณสุดที่รักของผม ผมรักคุณนะอลิสซ่ารักตั้งแต่วันแรกที่เราเจอกันรอยยิ้มของคุณทำให้ผมมีความสุขทุกครั้งที่ได้มองขอบคุณที่อยู่ข้างๆผมถึงแม้ว่าผมจะทำให้คุณเสียใจก็ตามต่อไปนี้ผมจะไม่สัญญานะว่าจะไม่ทำให้คุณร้องไห้แต่ผมจะเป็นคนที่คอยเช็ดน้ำตาให้คุณทุกครั้งที่ร้องไห้”
“ฉันก็รักคุณคะที่รักของฉัน”
ฉันและเขาสบตากันเนิ่นนานไม่ต้องมีคำพูดที่สวยหรูแค่มองตากันเราสองคนรู้สึกถึงความรู้สึกของและกัน
 
                   ฉันไม่อยากจะเชื่อหรอกนะว่าสุดแล้วคนอย่างอลิสซ่าจะมาหยุดอยู่ที่นายกัปตันเพล์สุดแสบที่ดูยังไงๆก็ไม่สามารถรักกันได้แต่สุดท้ายเป็นเพราะพรมลิขิตที่ขีดมาให้เราได้พบกันได้รักกัน.
                                     End.
ขอบคุณที่ติดตามนะคะหลังจากที่หายไปนานก็มาแต่งตอนจบให้แล้วนะคะ