The white death เด็กมอต้นซ่าล่าซอมบี้

"เฮ้อ เฮ้อ..เกือบไปแล้ว -0-'' " สิงหะวิ่งขึ้นมาบนด่านฟ้าพร้อมกับวายุที่เเบกเนรินอยู่บนหลัง                           "นี้พวกเองคิดจะฆ่าเพื่อนสุดที่รักของฉันใช้ไหม!" เมื่อสุมาลีเห็นทั่งสองคนวิ่งขึ้นมาก็วิ่งเขาไปว่าสิงหะทันที  " เธอจะมาด่าฉันทำไมเนีย ไอ้คนที่จะฆ่าเพื่อนเธอมันไม่ใช่ฉันมันเป็นไอ้ขี้เก็กนู้น!" สิงหะพูดย้อนกลับสุมาลีพร้อมกับชี้ไปทางวายุที่กำลังวางเนรินที่สลบให้นั่งพิงกำแพงไว้ ก่อนจะลุกขึ้นมาทำหน้าหล่อใส่ทั่งสองคน          

" ยังจะมีหน้ามาเก็กอีกไอ้วายุ!! " สุมาลีวิ่งเข้าไปกระโดดไซคิกใส่วายุจนกระเด็นไปติดกำแพง จากยั้ยก็เข้าไปรัวหมัดใส่วายุไม่ยั่ง "เฮ้ย เฮ้ย พอได้แล้วนี่เธอรู้จักไอ้ขี้เก็กนี่ด้วยเหรอสุมาลี!" สิงหะวิ่งเข้าไปจับมือสุมาลีก่อนที่วายุจะโดนหมัดของสุมาลีตายไปซะก่อน     สุมาลีถูกสิงหะจับมือไม่ให้ต่อยจึงชะงักไปสักพักก่อนจะหันมาตอบสิงหะ " จะไม่รู้จักได้ไงก็ไอ้นี่มันอยู่ห้องเดี่ยวกับฉัน! "   สุมาลีลุกขึ้นมาพร้อมกับสบัดมือสิงหะออก แล้ววิ่งไปดู เนรินที่นอนสลบอยู่ข้างๆ

"เป็นไงมั่งวายุ?" สิงหะก้มลงมาถามวายุที่ดดนสุมาลีต่อยจนยับเยินไปหมด  เมื่อวายุได้ยินสิงหะถามก็ไม่พูดอะไรก่อนจะ หันมาทำหน้าเก็กหล่อใส่สิงหะ "เองนี้กวนโอ๊ยจริงๆ เอาอีกสักทีไหมเนีย! -*-" สิงหะพูดเสร็ยจก็โยนผ้าซับเลือดให้ก่อนที่จะลุกเดินออกไป "นี้ก็เย็นแล้วมีอะไรกินไหมนี้ -0-" ครูวิเชียร์ที่นั่งมองเหตุการ์ณอยู่เงียบๆเมื่อเห็นเหตุการ์ณปกติก็ลุกขึ้นมาบิดขี้เกียจก่อนที่จะถามทุกคนที่อยู่เเถวนั้น "อ๋อ..หนูมีค่ะคุณครู" สุมาลียกมือ พร้อมกับเดินไปที่ถุงอาหารที่เธอเอามาให้ สิงหะกับภาคินตอนเช้า แต่ต้องพบว่า ในถุงนั้นไม่มีอะไรเหลือแล้ว 

"นี้พวกนายกินกันหมดเลยเหรอ!?" สุมาลีหันมาถามสิงหะกับภาคิน ทำให้ทั่งสองคนอึ้งนิดหนึ่งก่อนที่จะตอบ

พร้อมกัน "อืมกินหมดเเย้ว! 'w' " พูดเสร็ยจแล้วทำหน้าใสซื่อใส่ สุมาลี 

"อย่ามาทำหน้าใสซือ ใส่ฉันนะพวกบ้า!!" สุมาลีตะโกนใส่ทั่งสองคนแล้วเหมือนจะเขาไปทำร้ายแต่ต้องหยุดชะงั่กด้วยเสียงของครูวิเชียร์ "เอาละ! ลงไปหาอาหารที่โรงอาหารกันเถอะ!!" ครูวิเชียร์พูดเสร็ยจพร้อมกับเดินไปหยิบปืนที่วางข้างภาคินที่นั่งอยู่ "พวกนายก็ต้องไปด้วยนะข้อหากินอาหารหมด - -+ " สุมาลีบอก สิงหะกับภาคินแล้วทำสายตาอำหิตใส่ เมื่อทั่งสองคนได้ยินก็รีบตอบอย่างไม่เต็มใจนัก "ครับ! - -'')7"

+( ณ โรงอาหารชั่นล่าง)+

โรงอาหารของโรงเรียนตอนนี้เต็มไปด้วย ซอมบี้ที่เดินเผ้นผ้านกันไปทั่วทั่งโรงและมีเด็กนักเรียนที่เป็นซอมบี้เดินกันปะปนอยู่ด้วย " เอาละทุกคน เราต้องหาของที่กินได้และสามารถอยู่ได้นาน และรีบมาที่นี้ให้เร็วที่สุดเราจะไม่ใช่ปืนกันเราจะจัดการพวกมันให้เงียบที่สุดเข้าใจไหม?" ครูวิเชียร์บอกกับ สิงหะและภาคินที่ในมือถือเล็กแหลมยาวคนละอันและกำลังซุ่มมองไปทั่วโรงอาหาร "เข้าใจครับ" ทั่งสองคนตอบพร้อมกัน

"ดีมากเรามาวางเเผนกันก่อน"  ครูวิเชียร์พูดเสร็ยจพร้อมกับ หยิบกระดาษออกมาจากกระเป๋ากางเกงแล้วเอามาวางไว้บนพื้น..

                   "เอาละ โรงอาหารมี ร้านค้าอยู่5ร้านค้า

                  ร้านค้าที่1 ขายข้าวแกง

                 ร้านที่2 ขาย ก๊วยเตี๊ยว

                 ร้านที่3 ขาย อาหารตามสั่ง

                 ร้านที่4ขายเครื่องดื่ม

                 ร้านที่5ขายขนม"

"พวกเธอตรงไปที่ร้านขายขนมกับร้านขายเครื่องดื่มนะเพราะอีก3ร้านมันไม่น่าจะมีอะไรเหลืออยู่แล้วเข้าใจนะ" ครูวิเชียร์วางแผนเสร็ยจก็หันมามอง ทั่งสองคน "รับทราบครับ -w-)7" ทั่งสองคนพูดพร้อมกันแล้วเตรียมที่จะออกไปแล้ว "ครูจะนับ 1-3 นะ"

"1...2...3..ไปได้!" ครูวิเชียร์พูดเสร็ยจก็รีบเปิดประตูแล้วเดินนำหน้าไปอย่างช้าๆ ส่วนสิงหะกับภาคินก็เดินตาม

หลังครูวิเชียร์มาอย่างช้าๆเช่นกัน แต่ดูเหมือนภาคินจะเริ่มเหงื่อออกมามากและเริ่มสั่นเพราะซอมบี้เดินผ่านเขาไปตัวหนึ่งแต่ไม่เห็น "ใจเย็นๆหน่อยไอ้คิน เดี๋ยวก็ถึงร้านขนมแล้ว.." สิงหะหันมาปลอบภาคินที่อยู่ด้านหลังตัวเอง     "อืม.." ภาคินพยักหน้าให้สิงหะก่อนที่จะก้มเดินต่อ  

กึ่ก!.. "O_O!?" ตัวของภาคินไปชนโต๊ะทำให้มีเสียงนิดหน่อยก่อนที่ทั่งสามจะก้มลงมอบอย่างรวดเร็ว ซอมบี้หันมามองหาตามเสียง "เเฮ่..." ซอมบี้ประมาณ 3-4ตัวหันมองไปมาก่อนที่จะไม่สนใจแล้วเดินออกไป "เฮ้อ...เกือบไปแล้ว -..-" ภาคินถอนหายใจโล่งอกก่อนที่จะคานไปต่อ "เอาละถึงแล้ว" ครูวิเชียร์หันมาบอกสิงหะกับภาคินว่าถึงร้านขนมแล้ว ทั่งสองคนดูเหมือนจะทำหน้าโล่งอก ดีแล้วที่ซอมบี้ยังไม่รู้ตัว แต่ยังมีซอมบี้ตัวหนึ่งนอนอยู่หน้าร้าน ก่อนที่จะลืมตาขึ้นมามองทั่งสามคนที่ นอนมอบอยู่ตรงหน้าตัวเอง

"เเฮ่!!.." 

"เวรล่ะ.."