I love you my friend ฉันไม่อยากเป็นเพื่อนเธอแล้ว

                     You
                           don't
                                   look 
                                           me

# 1 สัปดาห์ต่อมา

    ตั้งแต่เหตุการณ์ในวันนั้นกายไม่คุยกับฉันเลยมาเป็นอาทิตย์ มันไม่เคยเป็นอย่างงี้มาก่อนเลย เงิบเลยสิค่ะ -*- ใครจะไม่รู้ล่ะว่ามันจะโกรธฉันขนาดนี้ 
     เอ...แต่คนที่ผิดน่ะมันคือกายต่างหากที่ไปผลักนิกเขาอย่างงั้น(ฉันรู้ชื่อเค้าจากการเจอกันอีกครั้งโดยบังเอิญ) สงสัยอิตาบ้ากายมันคงจะงอนฉัน - - คราวนี้ฉันจะง้อมันยังไงล่ะเนี่ย คนผิดก็มัน (ยังไม่รู้ตัวอีกนะว่าตัวเองผิด//little C)ฉันผิดอะไรอ่ะ - -?//นิด
 
      อร้ายยยยยยยยยย!!

      เครียดอ่ะ เพื่อนไม่ยอมคุยด้วยยยยย >_<

     "นิดครับ ไปกินข้าวด้วยกันมั้ย ^^"
      เสียงทุ้มต่ำสุดหล่อดังขึ้นจากประตูหน้าห้องเรียน ไม่ต้องเดาก็รู้อ่ะ ใช่ นิกนั่นเอง ^_^ ฉันเพิ่งเข้าใจคำนิยามที่ว่า หล่อ นิสัยดี และเป็นผู้ชายทั้งแท่งก็วันนี้แหละ นิกนิสัยดีมากกกกอ่ะ เหมือนกับกายเลยย เอ๊ะ!
     
      ช่างมันเถอะ!
    
      รายนั้นคงไม่หายโกรธฉันง่ายๆอ่ะ พูดถึงแล้วเซ็ง -*-
    

     "อื้ม แล้ววันนี้จะกินอะไรดีน๊าาาา ^O^"
     " ลองก๋วยเตี๋ยวกันมั้ย? ฉันยังไม่เคยกินเลย"
     "ก็ดีนะ ร้านเจ้ทิพย์อร่อยมาก นายต้องลอง"
     
     ฉันเดินคุยกับนิกมาเรื่อยๆจนถึงโรงอาหาร นิกเป็นคนที่คุยสนุก ฉันจึงไม่ค่อยเบื่อที่จะคุยกับเขาเท่าไหร่ ^O^  แถมนิกยังหล่อยังกับเทพบุตรอีก
    
     เบื่อไม่ลงค่าาาาาาา >O<///

[กาย talk]
   
      # โรงอาหาร

      ผมอึดอัดจะแย่แล้ว ตอนเห็นไอนิกมาชวนนิดไปกินข้าว ผมอยากจะเข้าไปชกมันให้หน้าหงาย (ถ้าทำได้ - -) พอเห็นหน้านิดที่แสดงความดีใจซะถ้วนหน้า ทำเอาผมทำอะไรไม่ได้เลย ได้แต่บอกตัวเองว่าทำไป นิดอาจจะยิ่งเกลียดผมไปมากกว่าเดิม อยู่เฉยๆดีกว่า -*-
    เกิดเป็นผมนี่ทำอะไรไม่ได้เลยเนอะ ทำนั่นก็ผิด ทำรี่ก็ผิด - -

    เซ็งเว้ยยยยยย !!

    ผมมาซื้อข้าวราดแกงเหมือนเดิมอย่างทุกวันจนป้าคนขายเขารู้หมดแล้วว่าผมจะสั่งอะไร แต่สิ่งที่ไม่เหมือนเดิมแล้วก็คือ ไม่มีผู้หญิงน่ารัก(แต่โหดดดมากกก -*-)มายืนข้างๆสั่งเหมือนผมแล้ว

    นั่งกินข้าวคนเดียวก็ได้เว้ย !!

    "นี่ๆนิก ตรงนี้ว่าง"

    เสียงแหลมเล็กแสนคุ้นหูดังอยู่ใกล้ๆ ผมจึงหันไปมองทางต้นเสียง ชิ มาเย้ยกันถึงที่เลยเหรอออ
   
    โธ่เว้ย
  
    แค่มากินข้าวคนเดียวก็ปวดใจจะแย่แหละนี่ยังจะมานั่งข้างๆ ให้ใจผมสลายอีก ไอเพื่อนเลวววววว TOT

    ไปกินที่อื่นก็ได้ว่ะ แค่นี้ก็อึดอัดจะตายแล้ว (ความอดทนผมก็มีขีดจำกัดนะ)

    "กาย...แกมานั่งด้วยกันมั้ย?"
    นิดถามผมอย่างเลิกลั่ก ทำไมผมมันน่ากลัวมากขนาดนั้นเชียว

    "ไม่ล่ะ ฉันอิ่มแล้ว"
   
    ผมพูดเสียงเรียบๆ เฉยชาตอบกลับ เชื่อมั้ยว่าตอนนี้ตัวผมกำลังจะแตกเป็นเสี่ยงๆแล้ว ชวนมาได้นะ ไอเพื่อนนนเลววววว TOT
    สิ้นเสียงผม ก็เดินออกมาเลย ไม่ได้สนใจด้วยซ้ำว่าไอนิดมันจะพูดอะไรต่อ 
 
    อยากร้องไห้ว่ะ
   
    ถ้าผมรู้นะว่าการแอบรักเพื่อนตัวเองมันจะทรมานขนาดนี้ ผมจะฝึกห้ามใจตัวเองให้เชื่อฟังผมมากกว่านี้ 

    เอ...

   
    นี่รึป่าวว่ะ ที่เขาเรียกว่า'ส่วนเกิน' ผมกลายเป็นส่วนเกินของนิดไปแล้วเหรอเนี่ยยยย

 

    เจ็บว่ะ...

 

 

-------------------------------------------------------------

ดีค่าาาาา มาส่งตอนที่ 5 ค่ะ
คิดถึงคนอ่านจัง 55555

รู้สึกถึงความห่วยของตัวเองไงก็ไม่รู้

little C สงสารกายจังอ่ะ ถูกทอดทิ้ง T^T (พิมพ์ร้องไห้ไป){เว่อร์

มาลุ้นตอนต่อไปดีกว่า ตอนนี้เค้าแค่เกริ่นนำตอนต่อไปเฉยๆ 55555

ฝากติดตามต่อกันไปยาวๆนะค่ะ C รักทุกคนค่าาาาาา