สาวน้อยน่าใสกับนายกระหล่อน

#(สตางค์)
เช้าวันนี้ผมมาโรงเรียน เหมือนทุกวันที่แปลกคือผมดันไปเจอผู้หญิงคนหนึ่ง เทอค่อนข้างจะเฉิ่มๆนิ่ดหนึ่ง แต่ดูๆๆแล้วก็น่ารักดีน่ะ แต่ก็น่าตามสเต็ปของหนุ่มเจ้าเสน่ห์อย่างผมก็ส่งยิ้มให้เทอ ผมไม่ได้เจ้าชู้น่ะ แค่บริหารเสน่ห์เฉยๆ 
(หรอ...) จากนั้นผมก้อขึ้นห้องเรียนของผม
''ไง สตางค์ เปงไงว่ะ''
''สบายดีโว๊ย ว่าแต่อะัรัยอยู่ในมือแกว่ะไอ่ปูน''
''มีคนเอาดอกไม้มาให้ว่ะ แต่ไม่รู้ว่าใคร''
''เสน่ห์แรงน่ะเนี่ย 555+''
ผมคงสู้เพื่อนผมไม่ได้หรอครับ ดูสิวันนี้มีจดหมายรักกี่ฉบับเนี่ย
''ไหนดูสิ อืม... 20 กว่าฉบับว่ะ จะอ่านหมดไหมเนี่ยงฃ''
''แก ก้อเอากลับไปอ่านสิว่ะ''
''อืม.....วันนี้มีช็อกโกแลตด้วยว๊ๅๅๅๅ เอามากินหน่อยดิว่ะ''
'' ไม่โว๊ย 555+''
'' เฮ๊ย อาจารย์มา''
บทสทนาผมกับไอ่ปูนด้อจบลงเมื่ออาจารย์เดินเข้ามาให้ห้องเรียน.... เรียน เรียน 
 
* พักเที่ยง
''เฮ๊ย ไปกินข้าวกันสตางค์''
''เออ ไป ก่อนเรยเดี๋ยวตามไป''
''อืม''
จากนั้นไอ่ปูนก้อเดินไปกับเพื่อนๆๆส่วนผมทำงานที่ค้างอยู่จน เสร็จ...ก็เกือบบ่ายโมง ผมกำลังเดินไปกินข้าว
ระหว่างนั้นเดินไปเจิตุี๊กตากบของใครก็ไม่รู้ ขณะที่ผมก้มลงไปเก็บก็มีผู้หญิงคนนึ่งก็ก้มลงเหมือนกันทำให้มือของ
เราสัมผัสกันโดยบังเอิญ..
''นี่นาย ทำอะไรอ่ะ'' ยัยนี่ซะจะบ้าคนเขาก้อเก็บตุ๊กตาหัย
''ป่าวนิ ก้อจะเก็บตุ๊กตาให้ไง''
''เหอะ''
''นี่จะไม่ ขอบจัยฉันสักคเรยหรอ!'' "ไร้มารยาท
''ไม่''
''นี่เทอ คนเขาอุตสาห์ช่วยยังไม่สำนึก''
''แล้วได้บอกให้เก็บให้ไหม''
''นี่เทอ!!!''