สาวน้อยน่าใสกับนายกระหล่อน

  ณ เวลา 06.25
 ตอนนี้ฉันเดินทางมาถึงโรงเรียนเอกชนแหล่งหนึ่ง เมื่อเดินเข้ามาถึงก็พบผู้ชายคนหนึ่งซึ่งรุปร่างสูงโปร่ง ขาว ตาคม จมูกโด้ง ปากกำลังได้รูปทรง ดูเท่ มีเสนห์ หน้าขาว มองมาทางฉันแล้วส่งยิ้มให้ แทบทำให้ฉันใจละลายเพราะรอยยิ้มของเขา เขาเดินหันหลังมุ่งหน้าไปยังห้องเรียน...... 
 เมื่อได้เวลาเข้าห้องเรียนผู็้้้้ชายคนหนึ่งยิ้มะข้ามายังห้องเรียน
''ข้าวฟ่าง นั้นมันสตางค์ เพื่อนของปูนนิ''
'' สตางค์ที่แกแอบชอบเพื่อนเขาน่ะหรอ?''
''ใช่''
   สาวในห้องวางปากกาหันหน้าไปมองทางประตูู่ทุกคนมองด้วยสายตาย เยี่ยมมมมมมมมมมมมม เลย เพราะเขาเปงหนุ่มฮอดของเรียน เขาดูดีมีเสนห์สุดๆๆๆๆ
 ''ข้าวฟ่าง ฟังฉัยยุไหม? แกเหม่อลอยอ่ะฉันไม่เคยเห็นแกเปงแบบนี้เลยน่ัะ''
''ป่าวววววว  ฉันไม่ได้เหม่อ''
'' หรอ ! เชื่อดีไหมนิ''
''เออ! ปลาวันนี้แกไปบ้านฉันไหมว่ะ''
''ไปทำไมว่ะ''
''ไปกินข้าว แล้วจะได้หาทางใกล้ชิดนายปูนป้ั้นของแกไง''
''ฉันจะช่วย แกไง''
'' จิงอ่ะ งั้นรีบไปเหอะ''
''ปลาแกรอฉันก่้อนน่ะ ฉันจะไปเอาของอ่ะ''
''อ่ะ ฮ่ะ''
 เมื่อเดินไปเอาของที่ตึ้กชั้น 3 เมื่อเอาของรักของหวงฉัน นั้นก็คือ เคโระ เมื่อเดินออกมาจากห้อง เคโระก็ตกลงพื้น ระหว่างนั้นเองฉันเอื้อมมื้อไปจับในขณะเดี่ยวกันสตางค์ก้มลงมาจับ ทำให้เรา 2 คนจับมื้อกัน เมื่อเงยหน้าขึ้นมาจมูกโด้งของเขาชนกับแก้มของชั้น
''นี่ นาย ทามรัยอ่ะ ''
''ป่าวนิ ! ก็จะเก็บตุ๊กตาให้เทอไง''
''เหอะ!''
''่่ นี่เทอจะไม่ ขอบใจฉันสักคำเยรหรอ?''
''ไม่''
'' นี่เทอ คนเขาอุตสาห์ ช่วยยังไม่สำนึกบุญคุณเรย''
''แล้ว ฉันได้บอกให้นายเก็บมันไหม?''
'' นี่เทอ''
'' ฉํนจะไปล่ะ เอาตุ๊กตาของฉันคืนมา''
''ฉํนไม่ให้''
''เอาคืนมาน่ะ''
 สตางค์ชึ้งตัวให้กว่าตุ็้๊ีีี้้กตายื้นขึ้นไประหว่างหัว ฉันจึงกระโดด ขึ้นไปเอาตุ๊กตาฉันตัวเล็กกว่าเขามากกระโดดไม่ถึง
จนฉันเสียหักล้มลงไปทบร่างของเขาหน้าของฉันซบลงที่อกของเขา ทำให้เราสองคนแนมชิดติดกัน จมูกของฉันและนายสตางค์ชนกัน ใจของฉันเต้นไม่เปงจังหวะเสียงโครมคราม ตึกๆๆๆๆ