ซาตานแห่งรัก

ณ 19 ปีก่อน มีหญิงสาวชื่อ "อุทัยรัตน์"และน้องชาย ชื่อ "ปริญ" อาศัยอยู่ที่ทะเล                                                   เมื่้อสมชาย คนร่ำรวยผู้สูงศักด์ต้องการเวนคืนที่ดินทะเลแห่งนี้  เมื่อสมชายเดินไปสักพักหนึ่งดั้นไปเจอบ้านพักแห่งหนึ่ง  ก็เลยยิงปืนใส่ประตูบ้าน แล้ว "พ่อพิทักษ์" ก็ออกมา

 "ไอ้สมชาย แกมาทำไม มาที่นี้ทำไม??" พิทักษ์พูดด้วยความโกรธแค้น

 "ฉันต้องการที่ดินผืนนี้คืนไง ไสหัวออกไปส่ะ ไสหัวออกไป"  

"กูไม่ออก ยังไงกูก็ไม่ออก มึงมันก็ไอ้คนขี้โลภ ความโลภมันงำหัวมึงอยู่"

ด้วยความที่สมชายโมโหเป็นอย่างมาก โดยยิงเข้าไปตรงแขนของพิทักษ์ พิทักษ์ก็โอดโอไปพักนึง

"ไอ้สมชาย มึงทำได้ขนาดนี้เลยเหรอ มึงเนี่ยมันเลวได้จริงๆ ไอ้เลวเอ้ย"

"กูไม่ได้ตั้งใจที่จะทำมึงหรอกนะ กูทำเพื่อความสุขของกูและเมียมึงไง!!!!!!!! 5555"หัวเราะอย่างสุดเสียง

แล้วจู่ๆๆ "ทิพย์" ผู้เป็นเมียรักและเป็นแม่ของอุทัยรัตน์และปริญ  แต่ดั้นกลับไปเป็นชู้ของสมชาย โดยที่ตั้งใจ

 "พี่ทักษ์"  (แล้วก็ร้องไห้ออกมา) "พี่อย่าพึ่งไปสิจะ" สมชายก็โต้มาอย่างสุดเสียง  

"อีทิพย์ อีตอแหล!!!!!! แกเคยรักมันจริงเหรอ จริงๆมึง 2 ตัวอ่ะ โดนคลุมถุงชนไม่ใช่เหรอ เพราะไอ้  พิทักษ์มันรวยล้นฟ้า แต่แต่แต่ มึงอีทิพย์ มึงก้อเอาเงินไปเล่นไผ่ ก่อนที่ลูกมึงจะเกิดไม่ใช่เหรอ มึงก็จน มึงก็มาเป็นชู้กู               อีทิพย์"

พิทักษ์ที่นอนจมกองเลือดอยู่ั้นั้น ก็ร้องไห้คากองเลือดเลย แล้วก็ถามคำถามที่สุดเศร้ากับทิพย์ ด้วยน้ำเสียงที่ดูเศร้าโศกและเสียใจเป็นอย่างมาก

 "เรื่องที่มันพูด เป็นความจริงใช่มั้ย???" (พูดไปแล้วก็ร้องไห้ไป)

"ใช่จ้ะ ก็มึงมันจน ไอ้จน ฉันทนพี่อยู่ถึง 19 ปีก้อบุญโขแล้ว มึงมันเป็นไอ้ขี้จน!!!!"

"เลิกเศร้าได้ยัง!!!! ลูกมึงอยู่ไหน กูจะฆ่าลูกมึงคนใดคนหนึ่ง ใครจะมาเป็นตัวตายตัวแทนมึง อีทิพย์" สมชายพูดเหมือนต้องการอะไรสักอย่าง

"อย่านะพี่ อย่านะพี่    ถ้าฆ่าลูกฉัน ฆ่าฉันให้ตายเสียยังดีกว่า

ทิพย์ร้องไห้อย่างหนัก พูดด้วยน้ำเสียงที่ถูกกดดัน

"ถ้ากูฆ่ามึง ใครจะมาบำเรอกู  อีโง่!!!!!"

สมชาย ยิ่งสะใจเข้าไปใหญ่ และกำลังจะได้เป็นเจ้าของทะเลแห่งนี้ อย่างเต็มตัว

"ถ้าจะฆ่าลูกฉันคงนึง แล้วลูกอีกคนหล่ะ  จะเอาไว้ไหน" ทิพย์ให้ข้อเสนออย่างอยากไว้ชีวิตตัวเอง

ก็จะทิ้งมันไว้ที่นี้แหละ

ทิพย์คิดอะไรก้ไม่รู้ในใจของเธอคืออยากไว้ชีวิตของลูกชั้นเพื่ออนาคตที่สวยงาม จู่ๆเมื่อสมชายเผลอ ทิพย์ก็ไปแย่งปืนจากมือสมชาย 

"ทิพย์คิิดจะทำอะไร" 

"ฉันไม่ยอมให้ลูกฉันตายหรอกนะ" 

จู่ๆ อุทัยรัตน์กับปริญก็วิ่งเข้ามา ด้วยความไร้เดียงสา กำลังเห็นทิพย์เอาปืนจ่อหัวตัวเองอยู่  เมื่อทิพย์เห็นลูกทั้ง 2 เท่าั้นั้นแหละ ก็เลยยิงตัวเองตาย เมื่อปริญเห็นภาพนั้น ปริญถึงขั้นช็อคหมดสติ แต่อุทัยรัตน์รีบวิ่งเข้าไปหาแม่อย่างสุดชีวิต   แต่สิ่งที่เห็นจากศพข้างๆของแม่คือศพของพ่อที่ถูกยิงตรงกลางกระบาน ช่างเป็นภาพที่น่าสลดจริง ๆ             ปริญก็วิ่งเข้ามาดู ดั้นเห็นคนตายทั้งสองคน   ปริญถึงกับขั้นช็อค  พอดีอุทัยรัตน์ได้ยินเสียงพิทักษ์พูดว่้า"ลูก"

"พ่อได้ยินหนูมั้ย   ได้ยินมั้ย" ในขณะนั้นอุทัยรัตน์ถึงกับร้องไห้คาต่อหน้าพ่อ 

"หนูรักพ่อมั้ย" พ่อร้องไห้ออกมา โดยที่ไม่ได้สนใจเลยว่าคนที่จะฆ่าลูกอยู่ข้างหลัง

"รักค่ะ พ่อจะให้หนูทำอะไร" 

"หนูต้องแก้แค้นให้พ่อ เอา่ให้สะสม พ่อถึงจะตายตาหลับ หนูทำให้พ่อได้มั้ย" แสดงถึงความขอร้องและโกรธในขณะเดียวกัน

"ได้ค่ะ" 

แล้วพิทักษ์ก็ตายตาหลับ และสมชายก็อุตส่าห์มองภาพอันอุบาศก์อย่างนีั้ไม่ได้ จึงหลุดพูดออกมาว่า

"จะโอดอวนกัีนอีกนานมั้ย เดี๋ยวพวกมึงได้ตายทั้งครอบครัว แต่แต่แต่ กูไม่ได้ฆ่าแม่มึงนะ แม่มึงยิงตัวตายเอง"

ปริญที่ตั้งสติได้ก็พูดออกมา "ฉันไม่เชื่อ!!!!!!!"

เมื่อสมชายได้ยินคำพูดนั้น ก็เลยยิงให่แขนของปริญ แล้วอุทัยรัตน์ก็แบกปริญ แล้วก้เห็นไม้ไม้หนึ่ง พอดีสมชายเผลอ ก้อเลยเอาไม้ฟาดหัวไป แล้วก็วิ่งหนี อุทัยรัตน์ตะโกนเสียงดังเลยว่า

"กูจะกลับมาแก้แค้นมึงอย่างสะสม "

"ขอให้เป็นอย่างนั้นเถอะ!!!!!!!ตอนนี้กูได้เป็นเจ้าของผืนดินผืนน้ำแห่งนี้แล้ว" 5555++ (หัวเราะอย่างสุดเสียง)

แต่อุทัยรัตน์กะปริก็วิ่งหนีไปก็ไม่รู้ ชีวิตจะแสนลำบากแค่ไหน

                                   ---เรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อไป   โปรดติดตามตอนต่อไป-----