ระวังตัว! เธอจะโดนโดยไม่รู้ตัว

"รุ่นพี่ซีเคริลคะ หนูชอบพี่นะคะ" เด็กสาวที่อยู่ม.4พูด หน้าเธอแดง เขิน พร้อมมอบช่อดอกไม้ให้ซีเคริล "ขอบคุณ" ซีเคริลพูด พร้อมรับช่อดอกไม้ "เอ่อ..พี่คะ พี่จะเป็น...เอ่อ..เป็น.."เด็กสาวพูดอย่างเขินๆ "ไม่! ขอบคุณนะ ที่ชอบฉันแต่ฉันไม่ได้ชอบเธอ" ซีเคริลพูดอย่างไม่ละอายใจ "พะ..พี่คะ ทำไมละคะ"เด็กสาวพูด มองหน้าซีเคริลอย่างจริงจัง "ก็ฉันไม่รักเธอ นี่แหละเหตุผลของฉัน" ซีเคริลพูด เด็กสาวก้มหน้าแล้วก็มีน้ำใสๆไหลรินออกมาจากดวงตา "ไปละนะ หวังว่าเธอคงเจอคนที่ดีกว่าฉัน" ซีเคริลพูดแล้วเดินจากไป เด็กสาวร้องไห้ไม่หยุดเพื่อนของเธอเข้ามาปลอบเธอ...

  ทำไม..ทำไม..ฉันไม่เข้าใจ ทำไมมีคนรักฉันมากมาย ทำไมฉันถึงไม่ลองเปิดใจคบกับใครสักคนละ หรือ เพราะกลัวกันนะ ซีเคริลคิดในใจพลางเอามือกุมหน้าตัวเองอย่างครุ่นคิด "เฮ้อ...อยู่บนนี้สบายดีจัง" ซีเคริลพูด แล้วก้มลงนอนบนดาดฟ้าของโรงเรียน สักพักก็มีหญิงสาวเดินขึ้นมาบนดาดฟ้าเช่นกัน เธอไม่รู้เลยว่า มีใครคนหนึ่งก็อยู่บนนั้นด้วย เธอเดินไปพิงกำแพง แล้วก็เดินไปจับราวพลางตะโกนออกไปว่า "ฉัน รัก เธอ!!!!" หญิงสาวตะโกนพลางร้องไห้ไป เธอซุดตัวลงอย่างหมดอะไรตายอยาก ซีเคริลยังนอนนิ่งคิดว่า ไม่มีใครแต่เขาก็ไม่อยากยุ่งเลยนอนอยู่นิ่งๆอย่างนั้น หญิงสาวเช็ดน้ำตาแล้วเดินลงจากดาดฟ้าไป "ฮึ่ม..เธออีกแล้วสินะ นางหิมะ" ซีเคริลพูด แต่เขาเรียกเธอว่า นางหิมะ เพราะ สีผมของเธอเป็นสีขาวสะอาดตา แต่เขาก็ไม่รู้ชื่อของเธอหรอก เธอมักจะขึ้นมาบนนี้หลังเลิกเรียนเป็นประจำแล้วก็จะมาร้องไห้ด้วย แต่ซีเคริลก็ไม่เคยใส่ใจเท่าไหรหรอก