ระวังตัว! เธอจะโดนโดยไม่รู้ตัว

ปิดเทอม

ฉันไปที่เก่าๆ ไปดูข้อความเก่าๆ ที่เคยคุยเคยเจอกัน ตอนนี้ไม่มีน้ำตาจะไหลแล้ว มันมากเกินไปแล้วนะ โทรไปก็ไม่รับ ปิดเครื่องบ้าง ฉันจะโกรธเขาดีมั้ย พอฉันโทรไปทีไรก็ได้ยินเสียงผู้หญิงบอกกับมาว่า 'หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้..' โทรไปก็มีแต่เสียงผู้หญิงเดิมอยู่ติดกับเขารึไงนะฮึ่ย! (เพ้อจนเพี้ยนละ - -')

ตู๊ดดด! ตู๊ดด! ตู๊ดด!

ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมารับสาย เบอร์แปลกแห๊ะ ใครกันนะ

"ฮัลโหล"

(ฮัลโหล ไบร์ท)

เสียงใครนะ ฟังดูคุ้นๆ

"ใครนะ"

(ลืมไปแล้วหรอ)

"ฉันจะรู้มั้ย นายนะใครนะ"

(ซีเคริล)

ห๊ะ!!! ซี..ซีเคริล! นี่เขาจริงๆหรอ

"ว่าไงนะ!!"

(ฉันเอง)

"นาย นายหายไปไหนมานี่มัน 3-4 เดือนแล้วนะ หายไปไหน อยู่ที่ไหน ทำอะไร สบายดีมั้ย อยู่กับใคร ....."

ฉันถามเขาหลายประโยคคงจำได้นะ

(ฉันเรียนที่อเมริกา อยู่คนเดียวที่หอพัก สบายดี)

"เรียนที่อเมริกา แล้วที่โรงเรียนละ"

(ฉันบอกทางโรงเรียนไปแล้ว)

"ทำไมฉันถามใครไม่มีใครบอกเลยละ"

(ก็......)

"ก็อะไร บอกมาสิ บอกมานะ ทำไมเงียบไป ฮัลโหลๆๆๆ"

นี่เขาเงียบไปทำไม เป็นลมล้มตายหงายแหงแก๋ อยู่หรอ

จุ๊บ!

เฮือก!!

ฉันสะดุ้งเมื่อมีใครมาหอมแก้มฉัน ทำให้ฉันที่กำลังคิดฟุ้งซ่านหันไปมอง

"ซะ...ซี...ซีเคริล!!!"

"ฉันกับมาแล้ว"

"นาย...ฮึก~ฮืออ~"

ในที่สุดก็กลั้นน้ำตาไว้ไม่ไหว ซีเคริลดึงฉันเข้าไปโอบกอด ฉันคิดถึงไออุ่นนี้จัง

"ฉันรู้เรื่องเมื่อวันงานพรอมแล้วนะ"

"ห๊ะ! นายรู้ได้ยังไง"

"มีนบอกนะ เธอขอโทษฉันแล้ว ฉันให้อภัย"

"นายหึงมั้ย"

"หึงสิ หวงด้วย ห่วงมากด้วย"

"ฉันก็เหมือนกัน คิดถึงนายมากๆเลย"

"ขอโทษนะ ที่ไม่ได้บอกเธอนะ"

"นายมันบ้า บ้าที่สุดเลย"

"บ้าแล้วรักมั้ย"

"บ้า คนบ้า"

ฉันเขินมากๆ ต้องซุบอกเขาเลย

"รัก...รักสิ" ฉันพูดเบาๆ

"ห๊ะ! อะไรนะ เธอไม่รักฉัน ทำไม ทำไมละ"

เอ่อ...ที่เขาหูหนวกรึป่าว ฉันเงยหน้ามองเขา

"บ้า ฉันรักนาย" ตะโกนใส่

"ฉันก็รักเธอ"

ซีเคริลพูดจบก็ประกบริมฝีปากกับฉัน มันชั่งอ่อนโยน นุ่มนวล เหมือนซีเคริลอยากจะกลืนกินมันซะให้ได้ ฉันคิดถึงเขามากๆ ต่อให้กดสักร้อยครั้ง จูบสักพันครั้งก็ยอม ฉันรักเขา