ระวังตัว! เธอจะโดนโดยไม่รู้ตัว

ฉันไม่ได้ติดต่อกับซีเคริลมา 1 เดือน มันชั่งทรมานเหลือเกิน มาโรงเรียนฉันก็ไม่เจอเขา เขาหายไป...หายไปไหน ถามเพื่อนของเขาก็ไม่รู้ ถามอาจารย์ที่ปรึกษาก็ไม่รู้ เขาขาดเรียนแบบนี้มันไม่ดีนะ ถ้าเขาไม่มีสิทธิ์สอบละ โทรไปก็ไม่รับ สายตัดบ้าง ติดต่อไม่ได้บ้าง นี่มันอะไรกัน

น้ำตาของฉันเริ่มพรูออกมา

"ฮึก~ฮือออ"

"เฮ้! เป็นไรเนี่ย นั่งอยู่ดีๆก็ร้องไห้"

"ไรค์ นายไม่คิดบ้างหรอ ฮืออ~" นั่งก้มหน้า

"เอ่อ...ใจเย็นๆนะ"

"จะให้ใจเย็นได้ไงละ ซีเคริลหายไปตั้งเดือนนึงละนะ แล้วก็ไม่มีใครรู้ด้วย"

"เธอทำไมไม่ไปถามพ่อแม่เขาละ"

"นั่นสิ ทำไมฉันนึกไม่ถึง....ฮึก~ฮือออ~"

"เอ้า ร้องทำไมอีก"

"ฉันไม่รู้จักบ้านซีเคริล"

"เป็นแฟนกันทำไมไม่รู้เนี่ย"

"ไม่รู้ ฮือออ~"

ฉันได้แต่นั่งร่ำไห้ จนบางทีไรค์ก็ปลอบไม่ไหวเหมือนกัน

เรื่องของมีน ฉันจัดการเธอแล้ว (ไม่ใช่อย่างที่คิดนะ อย่ามองฉันร้ายสิ) ถึงเคยบอกว่าจ้างคนเดียวกับที่ทำร้ายฉันก็เถอะ เอาจริงๆฉันก็ทำไม่ลง แต่ฉันก็จ่ายเงินตามจำนวนที่บอก พ่อแม่ของมีนรู้เลยสั่งเธอย้ายโรงเรียนไปเรียบร้อยแล้ว แต่เรื่องนึงที่ยังไม่จบ...คือ ซีเคริล!

"นายหายไปไหน ถ้ามาเมื่อไหร่นะ ฉันจะเตะก้นให้โด่งเลย!" ฉันตะโกนอยู่บนดาดฟ้าแบบนี้อาทิตย์นึงแล๊ะ ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นบ้ายังไงไม่รู้ ให้ตายสิ

ผ่านไป 3 เดือน 

ฉันเริ่มท้อนี่มันนานเกินไปนะ แล้วนี่ก็ใกล้สอบแล้วด้วย เขาคงหมดสิทธิ์สอบแล้วแน่ๆ อยากจะบ้าตาย ฉันไม่มีอารมณ์มาอ่านหนังสือใกล้สอบหรอกนะ แต่อ่านสักหน่อยก็ยังดี กลัวตกเหมือนกันนะ

สอบเสร็จ...ปิดเทอม 

"เครียด!" ฉันนั่งหน้าตึงเครียดอยู่โต๊ะหิน ไรค์เดินมาเจอฉัน เขามานั่งฝั่งตรงข้ามแล้วมองหน้าฉันมองตอบ

"เป็นไงข้อสอบง่ายป่าว"

ฉันไม่มีอารมณ์กับข้อสอบมากที่สุด!

"ยาก"

"เป็นเพราะเธอไม่อ่านหนังสือนะสิ"

"จะให้ฉันลั้ลลารึไง ไม่มีกะจิตกะใจจะอ่านหรอกนะ"

"แต่เธอก็อ่านมันเข้าสมองบ้างรึไง"

"เข้า แต่จำไม่ได้"

"มันเหมือนกันหรอ"

"ไม่รู้"

"ปิดเทอมแล้ว ซีเคริลก็ยังไม่เห็นหัว"

"ใช่ หมอนั่นไปไหนกันนะ"

"จะไปรู้มั้ย"

"ชั้นไม่ได้ถามนาย"

"อ่าว"

"ฉันกลับบ้านละ"

"ให้ฉันไปส่งรึป่าว"

"ไม่ละ ขอเดินกลับบ้าน"

"อื้ม"

ฉันลุกออกมาจากตรงนั้นแล้วตรงดิ่งกลับบ้าน เฮ้อ! แทนที่ปิดเทอมจะสนุกสนานไปเที่ยวด้วยกันแต่เขาดันหายไปซะงั้น นี่เขารู้รึป่าวนะว่าฉันกำลังคิดถึง คิดถึงจนจะตายแล้ว