ระวังตัว! เธอจะโดนโดยไม่รู้ตัว

อะไรกันใช่ซีเคริลหรอ เขากำลังจะทำอะไรเนี่ย เขาใช้มือมาลูบไล้ที่ใบหน้าแล้วพยายามถอดชุดฉัน ฉันสะบัดสะดิ้งสุดแรง
"อย่า..อย่านะ"
"เถอะน่า"
"ปล่อยนะ"
"นิดเดียว"
"ไม่นะ ไม่ ใครก็ได้ช่วยด้วย ช่วยด้วย"
ตุบ!
"โอ๊ย!" ฉันนอนกุมหน้าท้องมันปวดจี๊ดอีกแล้ว มึนไปหมดเลย ใครกันต้องไม่ใช่ซีเคริลแน่เลย เขาไม่มีวันทำกับฉันแบบนี้
"หึ สิ้นฤทธิ์แล้วสินะ" เขาปลดกระดุมตัวเองพลางถอดเสื้อตัวเองออกไป แล้วกระโดดนั่งค่อมตัวฉัน ตอนนี้ฉันไม่มีแรงแล้ว ทั้งมึนทั้งปวด
"แก...แกเป็นใคร"
"หึ ซีเคริลที่รักของเธอไง"
"ไม่! ซีเคริลไม่ทำกับฉันแบบนี้"
"รู้ตัวแล้วรึไง ก็ดีละขี้เกียจปลอมเป็นซีคง ซีเคริลไรเนี่ย" ว่าแล้วเขาก็ถอดหน้ากากออก
"แก แกเป็นใคร"
"หึ ยัยเพื่อนตัวดีของเธอสั่งฉันมา อย่าถามชื่อกันเลย เรามาต่อเรื่องของเราให้จบเถอะ"
"เพื่อน..." ฉันทบทวน'เพื่อน'ใครกันนะ ทำกับฉันแบบนี้
"มีน!" ฉันพูดออกมา เล่นเอาหัวใจแทบสลายเพื่อนสนิทกันเขาหักหลังกันแบบนี้หรอ
"หยุดนะ!" ฉันร้องตะโกน อีตาโรคจิตนี่กำลังไซร้คอของฉัน มันเงยหน้าขึ้นมามอง
"มันจ้างแกเท่าไหร"
"หืม..ก็ 2 หมื่น"
"ห๊ะ 2 หมื่น ถุย!" ฉันถุยน้ำลายเกือบโดนหน้ามัน
"นี่ ยั่วโมโหนักนะ"
"เดี๋ยว!"
"อะไร"
"ถ้าแกปล่อยฉัน ฉันให้แก 4 หมื่น 2เท่า เอามั้ย"
"4 หมื่น...ว้าววว! ก็ได้" ในที่สุดก็หลุดจากสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นไปได้ไอ้นี่มันเห็นแก่เงินชัดๆ
"สัญญา"
"อืม ฉันสัญญา แต่มันจ้างแกให้มาข่มขืนฉันหรอ"
"ใช่ หล่อนจะแบล็กเมลล์เธอ"
"จริงหรอ" มันพยักหน้า มีนจงใจทำแบบนี้ทำไมกันนะ
ตู๊ดด ตู๊ดดด ตู๊ดด! เสียงโทรศัพท์ฉันเข้า ฉันจึงกดรับสาย
"ฮัลโหล"
"ไบร์ทเธออยู่ไหน" ฉันปิดลำโพงและถามไอ้คนที่พาฉันมาว่าอยู่ไหน
"อยู่ในงานนั่นแหละ พอดีฉันปวดท้องเลยมาเข้าห้องน้ำนะ กำลังจะออกไปแล้วนะ"
"อื้มๆ นึกว่าเป็นอะไร หาไม่เจอ"
"อ่อ ไม่เป็นไร"
ตุ๊ด! ฉันกดตัดสาย
"ขอบคุณนะ ที่ไม่ทำร้ายฉัน 4 หมื่นได้แน่ แต่แกจะเอายังไงกับหล่อน"
"ไม่รู้เด๋วฉันก็หาทางบอกเองแหละ"
"ขอบคุณมาก ไปละ"
"อืม"
ฉันเดินออกมาจากห้องในงาน แล้วเดินมาตรงห้องน้ำซีเคริลยืนรอฉันอยู่หน้าห้องน้ำ ฉันจึงเดินไปสะกิดหลังเขา
"ปวดท้องไปกินไรมา"
"เอ่อ..."
"กลิ่นอะไรเนี่ย" ซีเคริลได้กลิ่นอะไรไม่รู้จากตัวฉัน "นี่มันกลิ่นแอลกอฮอล์นี่"
"เอ่อ..."
"เธอดื่มทำไม" ซีเคริลบีบข้อแขนฉัน
"เจ็บนะ ออกไปจากที่นี่ก่อนได้มั้ย"
"ไม่! จนกว่าเธอจะบอกว่าดื่มมันทำไม"
"เจ็บนะ เจ็บปล่อยฉันก่อนเถอะนะ"
"ไม่!" ซีเคริลบีบแน่นกว่าเดิม
"โอ๊ยๆ! ก็ได้ เพื่อนชวนดื่ม"
"ทำไมไม่ปฎิเสธ"
"ทำแล้ว แต่มันไม่ให้นี่ มันไม่ปล่อยฉัน"
"งี่เง่า" ฮึก! คำๆนี้เล่นเอาฉันมองหน้าเขา ถ้าเขารู้ว่าฉันโดนทำร้ายโดยเพื่อนตัวดี เขาจะพูดคำๆนี้ออกมามั้ย
"ว่า..ว่าไงนะ" น้ำตาเริ่มไหลออกมา ซีเคริลปล่อยฉันอย่างหงุดหงิดแล้วเดินจากไป ฉันได้แต่ยืนมองเขาเดินลับหายไป ฉันวิ่งเข้าไปในห้องน้ำเอาน้ำล้างหน้าล้างตาล้างน้ำตาให้ตาสว่างว่าเมื่อกี้มันไม่มีจริง แต่คง...คง ฉันเดินกลับมาถึงบ้าน 5 ทุ่มกว่าๆ ฉันนอนไม่หลับแม้จะข่มตานอนเท่าไหรก็ตาม ได้แต่นอนกอดหมอนข้าง พลางซับน้ำตาที่ไหลรินมันเจ็บปวดเหลือเกินทั้งเพื่อนทั้งคนรัก ทำไม ทำไมไม่มีใครเข้าใจฉันบ้างเลย...
~ซีเคริล~
ตอนนี้ในหัวผมปั่นป่วนไปหมด อะไรกันเพื่อนทำไมเขาทำกันแบบนี้ ผมรักเธอแต่เธอ...เธอไปนั่งดื่มแอลกอฮอลล์เนี่ยนะ ผู้หญิงดีๆที่ไหนเขาทำกันบ้าง เพื่อนก็ตัวดี ฮึ่ย! หงุดหงิดๆ