อาเมะจัง:)

เพราะว่านี่คือฤดูฝน :))) ชุ่มฉ่ำ เย็นสบาย แต่แอบซ้อนความเหงาเอาไว้ลึกๆ แบบนี้สินะ#
     ผู้ป่วยจอมป่วน (<3)ยูตะ///
 กรี๊งงงง++ กรี๊งงง!!!  ใครมาหน้อ แต่เช้า-_- 
     อาเมะ// มาแล้วววว  จ้าาาา 
โอ้ววว คุณผู้ป่วยยูตะนี่เอง55555
     ยูตะ/// ^____^พี่คร้าบบบบ ผมหิวข้าว
 เย้ยย เด็กบ้า เธอนี่จริงๆเลยนะ /// มาๆเข้าก่อนนะ^^
เดินมาเพื่อมากินข้าวแบบนี้ สงสัยคงหายแล้วสินะ
     ยูตะ/// พี่คร้าบขอโทษนะครับที่ผมมารบกวนแต่เช้าเลยยย ^^ ผมป่วยย
ไม่เป็นไรเลย ก็พี่เป็นพยาบาลนี่นาาา ^^ พี่บอกว่าจะดูแลเธอไงยูตะ///ฉันพูดพลางอุ่นอาหารที่แม่เตรียมไว้ให้ตั้งแต่เช้า 
   อาเมะ/// ยูตะ พี่ถามอะไรหน่อยสิ
    ครับ^^ 
    เธออยู่คนเดียวหรอ?
   ครับพอดี พ่อแม่ผมไปต่างจังหวัดหนะครับ
ฉันถามพลางสังเกตุเห็นสีน่าของยูตะ ที่นิ่งลงในทันที เหมือนเค้าแอบซ้อนความเศร้าโดยมีรอยยิ้มเป็นเกราะกำบัง ทำไมอยู่ดีฉันถึงรู้สึกว่ายูตะช่างดูเป็นคนที่เหงาขนาดนี้นะ ><
   ยูตะ////พี่คร้าบกินข้าวเสร็ขแล้วไปริมทะเลกับผมหน่อยนะ^^
   อาเมะ/// ได้เลยงั้นเรารีบกินข้าวเถอะเดี๋ยวฝนตกแล้วอดไปนะ :))
ไม่ว่าเด็กน้อยยูตะที่อยูตรงหน้าฉันเค้าจะแอบซ่อนความเหงาไว้ยังไงก็ตาม ตอนนี้ฉันกลับรู้สึกว่ามันช่างอ้างว้างซะเหลือเกินแบบที่ก็ไม่รู้ว่าต้นเหตุนี้คือสิ่งใด ><
   ริมทะเล
     ยูตะๆ นี่มาทางนี้สิ เธอเห็นโขดหินนั้นมั๊ย จากตรงนั้น เราจะเห็นพระอาทิตย์ตกสวยที่สุดเลยนะ ^^
     ยูตะ/// พี่ครับงั้นเราไปกันเถอะ ผมอยากไป โอเคนะ
ไม่ทันที่จะตอบตกลงยูตะและฉันก็เดินเรียบหาดเพื่อไปที่โขดหินนั้น  ตอนนั้น เป็นช่วงเวลาที่ฉันรู้สึกว่าร่าเริงนิดๆหละ  อิอิ 
     ยูตะ/// พี่มารอดูพระอาทิตย์ตก ที่นี่คนเดียวบ่อยมั๊ยครับ 
     อาเมะ///บ่อยสิ ที่นี่หนะพี่ชอบที่สุด จะนั่งรอจนแสงสุดท้ายของวัน ดวงไฟกลมๆจมลงไปในน้ำทะเล แล้วพรุ่งนี้ก็จะพลุดขึ้นอีกครั้ง มันสวยมากจริงๆนะ ^____^
     ยูตะ/// พี่ครับ พี่ดูมีความสุขจังเลย ผมอยากเป็นแบบพี่บ้าง สัญญากับผมหน่อยได้มั๊ยครับว่าพี่จะพาผมมาที่นี่อีก นะครับพี่อาเมะ ^____^ ผมว่า ผมชอบที่นี่เหมือนกับพี่แล้วหละครับ 
     อาเมะ/// จ้าาา ได้สิ สัญญาๆ 
ในตอนนั้น สิ่งเดียวที่ฉันรู้สึกคือฉันมีความสุขจัง เวลาที่ยูตะยิ้มหนะทำไมฉันถึงรู้สึกว่ามันชังดูจริงใจมากๆ แต่ความเหงาที่ฉันรู้สึกว่าเค้าซ้อนไว้มันคืออะไรกันนะ แต่จะยังไงก็ตาม เธอต้องยิ้มเข้าไว้นะยูตะ :))
     เราสองคนนั่งเล่น กันจนเย็น และยูตะกับฉันก็ได้ดูพระอาทิตย์ตกแบบไม่ผิดหวังที่รอค่อยเลย ภาพที่ฉันและยูตะเห็นตรงหน้า ขอบฟ้าทอสีเหลืองทองประกายกระทบผืนน้ำระยิบระยับ บทเพลงจากเกลียวคลื่นที่กระทบหินเพราะขึ้นมาอย่างหน้าแปลกเหมือนบทเพลงบรรเลงขับกลมให้ดวงอาทิตย์หลับไหลลงสู่พื้นทะเลหลังจะทำงานสองแสงมาตลอดทั้งวัน ^____^ ไม่ว่าสิ่งที่ยูตะซ้อนไวหลังรอยยิ้มจะเหงาเพียงใด พี่ขอให้มันหายไปใรเร็ววันนะ:))