puppy love วัยใสวัยรัก

"ไปไหนมายะยัยกระเพรา ปล่อยให้ฉันกับเบลย์ เก็บขยะกันอยู่2คน"

"พอดีเจอพี่มิกหน่ะ"

"จิงดิ่ๆๆๆ เป็นไงๆๆ ได้คุยกันป่ะ"

"พี่มิกจำฉันได้ด้วยแหละ"

"จิงดิ >////<"

"ฉันว่าเอาไว้ก่อนเถอะตอนนี้รีบๆ กลับ ห้องก่อนดีกว่าเดี๋ยวได้โดนเก็บขยะกันอีก"

และพวกฉันก็กลับห้องไปเรียน คาบภาษาไทยกันต่อ 

ดิ้ง ดิง ดิ้ง ดิ่ง ดิง ดิง ดิ้ง ดิ่ง 

เสียงสัญญาณพักกลางวันดังขึ้น มันเปรียบเสมือนว่า มีราชรถจากสรวงสวรรค์ลงมารับ พวกฉันออกจากขุมนรกอันมืดมิด555

ฉันกับ เบลย์และ ปีโป้ก็เดินทางกันไปที่โรงอาหารเพื่อกินข้าวกลางวัน

"กินไรกันดีแก"

"ข้าวราดแกงกันเถอะ"

แล้วพวกฉัน3 คนก็พากันไปซื้อข้าวราดแกงกัน พอพวกฉันซื้อข้าวกันเสร็จ ก็เดินมาหาโต๊ะนั่ง และแล้วสวรรค์ก็เข้า ข้างฉั้น พวกพี่มิกกำลัง กินข้าวอยู่ในโรงอาหารพอดี ฉันจึงไม่รอช้ารีบลากยัยเบลย์กับปีโป้ไปหาที่นั่งที่ใกล้ที่สุดกับที่พี่มิกนั่งทันที >////<

 และพักกลางวันของพวกฉันในวันนั้น ก็เป็นอะไรที่แบบว่ากินเยอะเว่อ พวกฉันกินกันจนกว่าพวกพี่มิกจะลุกออกจากโรงอาหาร ของที่พวกฉันกินก็ไม่มาก มีแค่ ไก่ทอด ลอดช่อง ไอศกรีม น้ำแข็งใส เต้าหู้นมสด มันฝรั่งทอด ข้าวเกรียบว่าว ขนมปังปิ้ง คัพเค้ก สายไหม ไอติมทอด ผลไม้ดอง ฮอทดอกรมควัน แมลงวันคั่วเกลือ มะเขือเผา ปลาเก๋าสามรส กินกันจนคนในโรงอาหารมองพวกฉันกันแบบแปลกๆ 

พอกินกันเสร็จเรียบร้อย และพี่มิก ก็ออกจากโรงอาหารไปแล้ว พวกฉันก็ ช่วยกันโกยขยะกองมหึมาไปทิ้งกันที่ถังขยะ และก็พากันออกจากโรงอาหารและไปนั่งกันที่ ศาลานั่งเล่น ที่ริมสระบัวที่อยู่ท้ายโรงเรียน

"นี่เบลย์ กระเพรา เมื่อวานตอนเที่ยงคืน ฉันยังเห็นพี่เคนจิยังออนเฟสอยู่เลย สงสัยจะออนรอคุยกะฉันแน่ๆเลย >O<"

"แก พร่ำเพ้อมากไปละปีโป้ พี่เค้าอาจจะเล่นเกมอยู่ก็ได้"

และในขณะที่พวกฉันกำลังนั่งเม้าท์กันอยู ก็ได้ยินเสียงอะไรบางอย่าง กุกกัก หมับๆ หมุบๆ แถวๆนั้น

"ชู่วววว !!! พวกแกลองเงียบสิ"

"เสียงอะไรอ่ะ แก เสียงผีหรออออ O_o"

"ไม่ใช่หรอกมันเป็นเสียงคนกำลัง กอดกำลังฟัดกันหน่ะ"

แล้วพวกฉันก็เดินกันลงมาจากศาลา แล้วก็เดินหาต้นตอของเสียงที่พวกฉันได้ยินว่ามันมาจากไหน และจู่ๆ ยัยเบลย์ก็พบกับ ที่มาของเสียง ยัยเบลย์กวัก มือเรียกฉันกับปีโป้มา ฉันกับปีโป้ก็รีบวิ่งมาดูกันทันที ในขณะที่พวกฉันกำลังเอื้อมมือเปิดพุ่มไม้ที่เป็นที่มาของต้นตอเสียงนั้น พอเปิดออกมาก็ถึงกับชอ็ค เพราะภาพที่เห็นคือ พี่เคนจิกับเก่งที่อยู่วงโยกำลัง นัวเนีย นุ้งนิ้ง กันอย่าง สุดสลิงวิงโก้อีโต้บั้ม O..o

"พวกน้องมาทำอะไรกัน" พี่เคนจิพูดด้วยสีหน้าที่ตกใจมาก

พวกฉันจึงไม่รอช้าวิ่งหนีแบบสุดชีวิตเพราะกลัวพี่เคนจิจะเสียหน้าหมด

"ไม่น่าเลย พี่เก่ง พี่เคนจิ T^TW

"อย่างพึ่งคิดเว่อหน่ะ ปีโป้ มันอาจจะไม่่เป็นอย่างที่พวกเราเห็นก็ได้นะ"

"โหแก เห็น ซะชัดยังกะ 3D ขนาดนั้น ยังกล้าพูดอีกว่าอาจจะไม่ใช่อย่างที่เห็นก็ได้ -.-"

ดิ้ง ดิง ดิ้ง ดิ่ง ดิง ดิง ดิ้ง ดิง (เสียงสัญญาณเข้าเรียนภาคบ่ายดังขึ้น)

"ไปเรียนกันเถอะพวกเรา"

และเรียนต่ออีกไม่นานก็ถึงเวลาเลิกเรียนจนได้

"ฉันกลับก่อนนะ คุณพ่อมารอและ"

ฉันบอกเบลย์กับ ปีโป้ แล้วก็เดินออกมาจากห้องเพื่อที่จะไปหาคุณพ่อที่หน้าโรงเรียน แต่ในขณะที่ฉันกำลังจะออกจากโรงเรียนนั้น ฉันก็ได้บังเอิญเห็นพี่มิกกำลัง ยืนถ่ายรูปอยู่ ฉันจึงแกล้ง ทำเป็นเนียนเดินผ่านหน้ากล้องให้พี่เค้าทัก ผลปรากฎว่า เป็นไปได้สวย 

"เอ้า น้องเองหรอพี่นึกว่าใคร"

"เอ้า พี่เองหรอคะขอโทดที่เดินตัดหน้ากล้องนะคะ"

"ไม่เป็นไร พี่ยังไม่ได้ถ่าย ว่าแต่เราก็เจอกันมาหลายรอบละนะวันนี้ พี่ยังไม่รู้จักชื่อน้องเลยนะ น้องชื่ออะไรหรอ :)"

"กระเพรา ค่ะ" ฉันรู้สึกดีใจมากๆ ที่พี่มิกถามชื่อฉัน >0<

แล้วฉันกับพี่มิกก็ยืนคุยกันได้ซักแปป ฉันก็ต้องขอกลับก่อนเพราะกลัวว่าคุณพ่อจะรอนาน 555

"กลับก่อนนะคะ" 

"กลับดีๆนะ กระเพรา"

พอฉันเดินมาถึงรถคุณ่อ ก็กำลังรออยู่พอดี

"สวัสดีค่ะพ่อ"

"ทำไม ช้าจังกระเพรา" 

"อ๋อ หนู ทำธุระอยู่ค่ะ"

"ไปกันเถอะเดี๋ยวคุณแม่จะรอ"

ฉันก็ขึ้นรถและคุณพ่อก็ออกรถ ในขณะที่นั่งรถ ฉันนั่งฟังเพลงและก็ยิ้ม ตลอดทางจนคุณพ่อหันมาถาม

"ยิ้มอะไรหน่ะ ลูก สอบ อังกฤษผ่านหรอ"

"พ่อคะ แม่แต่งงานกับพ่อได้ยังไงคะ"

"ถามอะไรแปลกๆ ถ้าพ่อไม่รักแม่ และแม่ก็ไม่รักพ่อ พ่อกับแม่ก็คงไม่ด้แต่งงานกันหรอก" ^_^

 ค่าาาาาา