Never mind ! ลับของสองเรา

7.0

เขียนโดย comicfriday

วันที่ 11 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 เวลา 22.15 น.

  3 session
  0 วิจารณ์
  6,723 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 13 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 10.28 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

3) Why !? เป็นไปไม่ได้

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
นี่ๆ แคนดี้ นี่ๆ เสียงเรียกของใครบางคนพยายามเรียกแคนดี้จากนิทรา ตาของแคนดี้ที่ค่อยเริ่มเปิดขึ้นช้าก็พบเจอกับร่างลางๆที่พอจะดูดดกว่าเป็นผู้ชาย 
ตอของเขาเปิดเต็มที่ และ ทันใดนั้นเอง ซันเดย์ที่ยิ้มอยู่ก็ถลาลงมาประกบปากของแคนดี้ที่ซะลึมซะลืออยู่ พลางเอามือซอดไสร้ไปตามๆหน้าอกของแคนดี้ถูอย่างช้าๆ
หึ! แคนดี้สะดุ้งตื่นจากที่นอนพลางหายใจหอบเหนื่อย 
ทำไมเราต้องฝันถึงไอเกย์นั่นน่ะ เกลียดมันจิง! แคนดี้ที่ลุกขึ้นนั่งบนที่นอนพร้อมกับพึมพำอยู่คนเดียว
@ เช้าวันนั้นที่ รร ....
แคนดี้ที่นั่งชิวๆยู่ที่บรรไดที่เงียบสงัด เมื่อไรจะมาน่ะแนนี่ เนี่ย เขาบ่นพีมพำไป !
ในขณะ นั้นเองเงาสีดำค่อยๆคืบคลานมาด้านหลังเขา ฟลุบ!!!
ผมได้ไปสวมกอดแคนดี้อย่างจัง ตอนนี้ใบหน้าของผมอยู่ที่ใต้คางของเขาและหายใจรดต้นขอของเขาอยู่
ปล่อยน่ะเว่ย! ไอเกย์ แคนดี้ตะโกนด่าพร้อมดิ้นๆ แต่ร่างกายที่บอบบางของแคนดี้นั้นสลัดผมไม่หลุดหรอก
มือซ้ายของผมขยับมารัดพาดต้นคอ หน้าอกไปปิดปากของแคนดี้ส่วนมือขวาค่อยๆเอื้อมเลื้อยๆลงไป ที่ช้างน้อยที่มีทีท่าว่าจะพองขึ้น ผมแค่ลูปบนเสื้อไม่ได้ล้วงเข้าไปแต่ก็พอสัมพัสร่างเล็กๆของเขาได้ผมไต่ลงไปถึงสะดือและค่อยๆลดความเร็วลงจนถึงต้นของช้างน้อยที่พองโตแบบเล็กๆ
ผลุล! แคนดี้สลัดแขนออก และกระโดดลงมาจากบรรไดที่เขานั่ง5ชั้น
โถ่ ไอเกย์บ้านี่! ไปให้พ้นฉันเกลียดแก พูดพลางแคนดี้พุ่งเขามาหาผมและตอยผมอย่างแรงไปหลายๆทีเลยย
5555 ผมหัวเราะและยิ้ม^^' พลางเอามือกันหมัด 
ไอซันเดย์ ไปให้พ้น !พูดไล่คนอื่นแต่ตัวเองกลับวิ่งลงบรรไดไป
ที่จริง ถึงเห็นผมยิ้มแต่ข้างใน แทบจะระเบิด ผมคอตกเล็กน้อยหลังจากที่ แคนดี้เดินไป 
เขารังเกียจผมสิ่น่ะ ผมก็แค่ ผมก็แค่ ... 
@เย็นวันนั้น .... 
เห้ยๆ ! ไอแคนดี้ กูขอโทดว่ะกูลิม เอารองเท้ามึงมาใส่ในล็อกเกอร์ รองเท้ามึงที่ตกคลองอ่ะ วินที่รีบร้อนกล่าวขอโทษแคนดี้ ที่นั่งอยู่ข้างๆกัน
อะไร! มึงก็นี่ใง ตั้งอยู่นี่ แถมขาวสะอาดดีด้วย แคนดี้ตอบ
เฮ้ย! กูลืมจริงๆตอนหยิบกูก็หยิบมาคู่เดียวของมึงอยู่ลึก กูเลยไปเอาทีหลังแต่เผลอลืม
เออ ไอนี่แปลกๆ  กูไม่คุยกับมึงและกูมีนัดกับ น้องแนนนี่!
เหม่ๆ มึงน่ะเอาอีกและกูว่าเห้วอีก
อย่ามาๆ มึงคอยดูละกันไปล่ะ
@ต่อมา ....
เค้กร้านนี้อร่อยเนาะ แนนนี่
ค...ค่ะพี่ แคน! เอ่อ พอดึแนนนี่รีบน่ะ ค่ะ
ช... ช่วยโทรกลับมาเบอร์นี่ด้วยค่ะ จบประโยคแนนี่ ก็ ยื่นกระดาษที่มือเบอร์โทรส่งให้ และรีบร้อนออกจากร้านเค้กๆไป
วู้ว ^3^ น้องเค้าให้เบอร์แล้ว แคนดี้ บ้นพึมพำภายใต้ท้องฟ้าสีแดงยามเย็น ในขณะที่แคนดี้ ชูมือด้วยใบหน้าดีใจสุดๆที่สาวให้เบอร์ ผมก็ถลาเข้าไปกอด ร่างเล้กๆของแคนดี้เข้า 
ฝุบ! ร่างของผมถูกสลัด ลงไปกองบนพื้นใบหน้าจากดีใจยิ้มที่ผมชอบกับกลายเป็นหน้าบูดซะได้ ไปให้พ้นเลย แคนดี้วิ่งมาเตะผมที่ล้มอยู่ พร้อวิ่งจากไป พลางปากบ่นอารมณ์เสีย
@ ที่บ้านของผม
ฮือออ ฮือออๆๆๆ เสียงร้องให้สะอี้นๆเบาๆในห้องของผม ผมที่นั่งกกอดเขาอยู่ข้างเตียงก็ ค่อยๆเงิยหน้าขึ้น นี่เราเป็นคนที่ทำให้เขาต้องอารมณ์เสียสินะ เขารังเกียจเราสิน่ะ ทำไมกัน ทั้งๆที่เราก็สามารถจูบให้เขาได้ เก็บรองเท้าที่อยู่ในคลองจนเป็นหวัด ฮือออๆๆๆ ทำไมกันๆ เราก็แค่อยากให้แคนดี้ หันมา.มา .มองกันบ้าง ฮืออออ
ผ..ฮือๆๆผม ชอบ แคนดี้จิงๆ น่ะ ทำไมกันรักของเราคงเป็นไปไม่ได้สิน่ะ แคนดี้
The next track 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา