Never mind ! ลับของสองเรา

นี่ๆ แคนดี้ นี่ๆ เสียงเรียกของใครบางคนพยายามเรียกแคนดี้จากนิทรา ตาของแคนดี้ที่ค่อยเริ่มเปิดขึ้นช้าก็พบเจอกับร่างลางๆที่พอจะดูดดกว่าเป็นผู้ชาย 

ตอของเขาเปิดเต็มที่ และ ทันใดนั้นเอง ซันเดย์ที่ยิ้มอยู่ก็ถลาลงมาประกบปากของแคนดี้ที่ซะลึมซะลืออยู่ พลางเอามือซอดไสร้ไปตามๆหน้าอกของแคนดี้ถูอย่างช้าๆ

หึ! แคนดี้สะดุ้งตื่นจากที่นอนพลางหายใจหอบเหนื่อย 

ทำไมเราต้องฝันถึงไอเกย์นั่นน่ะ เกลียดมันจิง! แคนดี้ที่ลุกขึ้นนั่งบนที่นอนพร้อมกับพึมพำอยู่คนเดียว

@ เช้าวันนั้นที่ รร ....

แคนดี้ที่นั่งชิวๆยู่ที่บรรไดที่เงียบสงัด เมื่อไรจะมาน่ะแนนี่ เนี่ย เขาบ่นพีมพำไป !

ในขณะ นั้นเองเงาสีดำค่อยๆคืบคลานมาด้านหลังเขา ฟลุบ!!!

ผมได้ไปสวมกอดแคนดี้อย่างจัง ตอนนี้ใบหน้าของผมอยู่ที่ใต้คางของเขาและหายใจรดต้นขอของเขาอยู่

ปล่อยน่ะเว่ย! ไอเกย์ แคนดี้ตะโกนด่าพร้อมดิ้นๆ แต่ร่างกายที่บอบบางของแคนดี้นั้นสลัดผมไม่หลุดหรอก

มือซ้ายของผมขยับมารัดพาดต้นคอ หน้าอกไปปิดปากของแคนดี้ส่วนมือขวาค่อยๆเอื้อมเลื้อยๆลงไป ที่ช้างน้อยที่มีทีท่าว่าจะพองขึ้น ผมแค่ลูปบนเสื้อไม่ได้ล้วงเข้าไปแต่ก็พอสัมพัสร่างเล็กๆของเขาได้ผมไต่ลงไปถึงสะดือและค่อยๆลดความเร็วลงจนถึงต้นของช้างน้อยที่พองโตแบบเล็กๆ

ผลุล! แคนดี้สลัดแขนออก และกระโดดลงมาจากบรรไดที่เขานั่ง5ชั้น

โถ่ ไอเกย์บ้านี่! ไปให้พ้นฉันเกลียดแก พูดพลางแคนดี้พุ่งเขามาหาผมและตอยผมอย่างแรงไปหลายๆทีเลยย

5555 ผมหัวเราะและยิ้ม^^' พลางเอามือกันหมัด 

ไอซันเดย์ ไปให้พ้น !พูดไล่คนอื่นแต่ตัวเองกลับวิ่งลงบรรไดไป

ที่จริง ถึงเห็นผมยิ้มแต่ข้างใน แทบจะระเบิด ผมคอตกเล็กน้อยหลังจากที่ แคนดี้เดินไป 

เขารังเกียจผมสิ่น่ะ ผมก็แค่ ผมก็แค่ ... 

@เย็นวันนั้น .... 

เห้ยๆ ! ไอแคนดี้ กูขอโทดว่ะกูลิม เอารองเท้ามึงมาใส่ในล็อกเกอร์ รองเท้ามึงที่ตกคลองอ่ะ วินที่รีบร้อนกล่าวขอโทษแคนดี้ ที่นั่งอยู่ข้างๆกัน

อะไร! มึงก็นี่ใง ตั้งอยู่นี่ แถมขาวสะอาดดีด้วย แคนดี้ตอบ

เฮ้ย! กูลืมจริงๆตอนหยิบกูก็หยิบมาคู่เดียวของมึงอยู่ลึก กูเลยไปเอาทีหลังแต่เผลอลืม

เออ ไอนี่แปลกๆ  กูไม่คุยกับมึงและกูมีนัดกับ น้องแนนนี่!

เหม่ๆ มึงน่ะเอาอีกและกูว่าเห้วอีก

อย่ามาๆ มึงคอยดูละกันไปล่ะ

@ต่อมา ....

เค้กร้านนี้อร่อยเนาะ แนนนี่

ค...ค่ะพี่ แคน! เอ่อ พอดึแนนนี่รีบน่ะ ค่ะ

ช... ช่วยโทรกลับมาเบอร์นี่ด้วยค่ะ จบประโยคแนนี่ ก็ ยื่นกระดาษที่มือเบอร์โทรส่งให้ และรีบร้อนออกจากร้านเค้กๆไป

วู้ว ^3^ น้องเค้าให้เบอร์แล้ว แคนดี้ บ้นพึมพำภายใต้ท้องฟ้าสีแดงยามเย็น ในขณะที่แคนดี้ ชูมือด้วยใบหน้าดีใจสุดๆที่สาวให้เบอร์ ผมก็ถลาเข้าไปกอด ร่างเล้กๆของแคนดี้เข้า 

ฝุบ! ร่างของผมถูกสลัด ลงไปกองบนพื้นใบหน้าจากดีใจยิ้มที่ผมชอบกับกลายเป็นหน้าบูดซะได้ ไปให้พ้นเลย แคนดี้วิ่งมาเตะผมที่ล้มอยู่ พร้อวิ่งจากไป พลางปากบ่นอารมณ์เสีย

@ ที่บ้านของผม

ฮือออ ฮือออๆๆๆ เสียงร้องให้สะอี้นๆเบาๆในห้องของผม ผมที่นั่งกกอดเขาอยู่ข้างเตียงก็ ค่อยๆเงิยหน้าขึ้น นี่เราเป็นคนที่ทำให้เขาต้องอารมณ์เสียสินะ เขารังเกียจเราสิน่ะ ทำไมกัน ทั้งๆที่เราก็สามารถจูบให้เขาได้ เก็บรองเท้าที่อยู่ในคลองจนเป็นหวัด ฮือออๆๆๆ ทำไมกันๆ เราก็แค่อยากให้แคนดี้ หันมา.มา .มองกันบ้าง ฮืออออ

ผ..ฮือๆๆผม ชอบ แคนดี้จิงๆ น่ะ ทำไมกันรักของเราคงเป็นไปไม่ได้สิน่ะ แคนดี้

The next track