บันทึกลับ My Superstar ที่เลิฟ <3

บทที่2 impossible

ทันทีที่ฉันเรียกชื่อเค้าเสียงดัง ด้วยท่าทีตกใจมาก เค้าก็รีบเอามือมาปิดปากฉันทันที!

“ ชู่! อย่าเอ็ดไปสาวน้อย เดี๋ยวคนที่นี่จะแห่มากันหมด เข้าใจไหม โอเคนะ” เขาถาม ฉันรีบผงกหัว เค้าจึงค่อยๆเอามือออก

“ ไอดอลอย่างคุณมาทำอะไรที่นี่คะ? แล้วคุณมาด้อมๆมองๆอะไรแถวนี้ การcomebackของคุณหล่ะ ? ตอนนี้คุณต้องอยู่ที่เวทีไม่ใช่หรอคะ แล้ว…”

“ ฉันบอกให้เธอเงียบไง ไหงถึงถามเยอะกว่าเดิม” เค้าชักสีหน้าเล็กน้อย ก่อนจะพูดต่อ

“ตามฉันมาสิ” เค้าพูดด้วยท่าทางเนือยๆ ก่อนจะเดินเข้าไปข้างในห้อง ฉันจึงเดินตามไปแบบเก้ๆกังๆ

เค้านั่งลงบนโซฟากลางห้องก่อนจะมองมาที่ฉัน ที่ยืนเก้ๆกังๆอยู่ตรงนั้น

“นั่งลงสิ”

“คะ… คะ ค่ะ”

“เท่าที่ดู เธอคงเป็นแฟนคลับฉันสินะ งั้นช่วยฉันหน่อยละกัน อย่าบอกใครว่าฉันอยู่ที่นี่”

ทันทีที่สติฉันกลับคืนมา ฉันจึงรีบถามเค้าต่อ “ทำไมละคะ คุณจะหนีการแสดงของคุณหรอ คุณมีเหตุผลอะไรที่ต้องหลบอยู่ที่นี่ mini fairytale ต้องเสียใจแน่ๆ ที่ไม่เห็นคุณในคืนนี้” ฉันรัวพูดไม่หยุด จนลืมไปนี่ฉันกำลังพูดกับคนที่ฉันคลั่งไคล้มาก หวาอายจัง นี่โบมีพูดพล่ามอะไรนะ >[]<” แต่ก็จริงนิ ฉันอยากรู้จริงๆ

เค้ามองฉันอย่างเบื่อหน่ายก่อนจะพูดขึ้นมา

“ งั้นก็ไม่เป็นไร กลับห้องของเธอไปซะ แล้วไม่ต้องมารบกวนฉัน รำคาญชะมัด ยัยนี่”เค้าพูดด้วยสายตาเย็นชา ระ ระ รำคาญงั้นหรอ เค้าว่าฉันงั้นหรอ!! หึ้ยย ฉันหวังดีนะถึงพูดออกไปแบบนั้น นี่เค้าเป็นไอดอลแบบไหนนะ ถึงพูดจาหยาบคายกับแฟนคลับเค้าแบบนี้

 “ก็ได้!!  ฉันจะกลับห้องของฉัน เสียแรงจริงที่ฉันเชียร์คุณมาตลอด  ฉันจะบ้าตาย คนเฮงซวย!” ฉันพูดด้วยอารมณ์โมโหอย่างแรง เค้าแค่เหลือบตามองฉันเท่านั้น ก่อนจะผายมือไปที่ประตู ให้ตายสิ เค้านี่ช่างไร้มารยาทซะจริงๆ ฉันเดินออกห้องไปแล้วกลับเข้าไปในห้องของตัวเอง ฉันทึ้งหัวตัวเองอย่างหัวเสีย ทำไมเค้าถึงดูเย็นชาแบบนั้นนะ! ตามจริงเค้าออกจะเทคแคร์แฟนคลับดีจะตายไป? เอ๊ะ หรือว่าฉันเผลอพูดอะไรให้เค้ารำคาญมากหรือไงTT. ต้องเกิดเรื่องอะไรกับเค้าแน่ๆเลย เค้าถึงหนีมาแบบนี้ ใช่สิ มันต้องเป็นแบบนี้แน่ๆ เค้าจะมาอยู่ที่นี่ด้วยเหตุผลอะไรก็ช่างเถอะ แต่ฉันในฐานะแฟนคลับของเค้า ฉันต้องปกป้องเค้ามากกว่าที่จะมาคิดมากแบบนี้สิ ท่าทางอิดโรยของเขาเมื่อกี้มันบ่งบอกได้ ว่าเค้าต้องมีอะไร ใช่แล้วโบมี!! ทำไมเธอโง่แบบนี้นะ>[]<’ ฉันคิดได้ดังนั้น จึงรีบวิ่งไปหน้าห้องเค้าอีกครั้ง และเคาะประตู ซักพักเค้าก็เปิดประตูออกมาพร้อมทำหน้างงเต็มที่เลย อ้ายยย แต่ถึงกระนั้นทำไมเค้าถึงดูดีขนาดนี้นะ นี่ฉันฝันไปหรือเปล่า>//////<

“มีอะไร?”

“ คือว่า…. ฉันไม่เข้าใจเหมือนกันนะคะ ว่าคุณหนีมาอยู่ที่นี่เพราะเหตุผลอะไร แต่ฉันจะปกป้องคุณเองค่ะ ฉันจะไม่ให้ใครรู้!!” อ้ากก พูดอะไรออกไปนะ ปกป้องงั้นหรอ หน้าฉันแดงจัดจนถึงหู ไม่กล้าสบตาเค้าเลย- -/////

“งั้นก็ขอบใจนะ^^” เค้าพูด พร้อมกับยิ้มบางๆให้ฉัน

>////////////////////< ไม่ไหวแล้ว ขืนยืนตรงนี้ต่อไปฉันต้องเป็นลมแน่ๆ

“ขะ ขะ ค่ะ” ฉันพูดพร้อมกับรีบวิ่งกลับเข้าห้องตัวเอง

โอ้ยย ยุนโบมี ทำไมเธอถึงทำอะไรเก้ๆกังๆแบบนั้นนะ แบบนี้เค้าจะหาว่าฉันเป็นบ้าไหมเนี่ย  จู่ๆ ก็ว่าเค้า จู่ๆก็ไปบอกว่าจะช่วยเค้า  ฉันมองระเบียงพร้อมกับมองไปบนท้องฟ้าแล้วยิ้มกว้าง

“ขอบคุณนะคะพระเจ้า ที่ส่งเค้ามาอยู่ใกล้ฉันกว่าเดิม ^___________^”

@Seoul high school 8.40 am.

    “โบมี โบมี ”

“^_________^;”

“โบมี ยุนโบมี!”

“^____________^;”

“เลออนมานู่นแล้ว!!!! ดูสิข้างนอกนั่น”

“ ห๊ะ ห๊ะ O.O ไหน เลออน เค้าอยู่ไหนนน?”

“ฉันหลอกย่ะ ยัยต๊อง -   -“

“ อ๊า>[]< อึนจองอา เธอหลอกฉันทำไมเนี้ย หัวใจฉันเต้นตึกๆไปหมดแล้ว”

“ก็ฉันเรียกเธอตั้งหลายรอบ ทำไมเธอไม่ตอบฉัน มัวนั่งยิ้มหวาน ตาลอยไปไหนไม่รู้อยู่นั่นแหล่ะ ฉันแค่จะถามเธอว่า เธอรู้ข่าวหรือเปล่า ที่เลออนเค้าหายไปโดยไม่รู้สาเหตุน่ะ ทางสังกัดก็เก็บเงียบไม่ให้ความอะไรทั้งนั้น จนพวกแฟนคลับไปยืนประท้วงกันหน้าบริษัท”

“ อ่ะ อ๋ออออ รู้สิรู้ ทำไมจะไม่รู้”

“ หรอ? ทำไมเธอดูนิ่งจังนะ ไม่ตกใจอะไรเลย มีอะไรกันแน่โบมีอา” อึนจองหลิ่วตาเหมือนจะสงสัยเล็กน้อย

“ทำไมฉันจะไม่ตกใจหล่ะ ฉันตกใจมาก อีกอย่างเค้าคงมีเหตุผลสักอย่างแหล่ะที่เค้าหายไป เดี๋ยวเค้าก็ต้องกลับมาเองหน่า”

“ O.o โบมี เธอเปลี่ยนไปจริงๆด้วยย นี่เธอกลับตัวกลับใจแล้วใช่ไหม นี่ฉันดีใจนะที่เธอเลิกบ้าเลออนซักที ฮ้า เพื่อนรักของฉัน” ยัยนั่นทำหน้าปลื้มปิติมาก แล้วเข้าเอาหน้ามาถูไถฉัน

“หึ้ยยย เลิกทำแบบนี้ซักที ฉันไม่ได้เลิกชอบเค้าหรอกหน่า หันหน้าไปที่กระดานได้แล้ว เดี๋ยวอาจารย์ ด่าเอา-3-”

“ก็เธอไม่แสดงท่าทีเป็นห่วงเหมือน แฟนคลับคนอื่นเค้าทำกันเลยนินา แต่ก็เอาเถอะฉันดีใจนะที่เธอเปลี่ยนใจ 555555^[]^”

ยัยนั่นหัวเราะอย่างมีความสุขแล้วตั้งหน้าตั้งตาฟังอาจารย์ต่อ ยัยบ้า ฉันรู้แล้วนี่ว่าเค้าอยู่ที่ไหน แล้วฉันทำไมจะต้องแสดงท่าทีแบบนั้นกันหล่ะ ขอโทษนะอึนจองที่ฉันไม่ได้บอกเธอ แต่ฉันต้องปกป้องแอลจริงๆ><’

โปรดติดตามตอนต่อไปจ๊ะ