ยัยจอมยุ่งกับซุปเปอร์สตาร์หน้าใส

เมื่อคิโตะหายจากไข้แล้วเขาก็มาเรียนตามปกติ แต่ช่วงนี้เขาดูนิ่งเหมือนกำลังจะจากกพวกเราไปไหน อาการคล้ายกับพระเอกในหนังเลยที่ว่าจะไปต่างประเทศโดยจะไปไม่กลับมาอีกซึ่งก็แปลว่าต้องจากนางเอกไปตลอดกาล

"ว่าไงคิโตะ ช่วงนี้นายเป็นอะไร ทำไมดูนิ่งๆ แล้วที่นายบอกว่ามีเรื่องจะบอกน่ะ มันคืออะไร"

"ป่าวหรอกแค่จะบอกว่าเราอาจจะนอนไว อาจไม่ได้เปิดหน้าต่างมาคุยกับเธอ"

"เอิ่ม...ฉันไม่เชื่ออ่ะ"

"ทำไมละ"

"นี่นายฉันรู้จักกับนายมาหลายเดือนแล้วน่ะทำไมฉันจะไปรู้นิสัยของนาย แค่ฉันดูสีหน้าของนายฉันก็รู้แล้วละ"

"เฮ้อ...มันช่วยไม่ได้จริงๆน่ะ"

"- -* มันยากที่จะพูดเหรอ"

"ใช่ ถ้าเราพูดออกมาแล้วมันจะทำให้เรารวมไปถึงเธอ จะไม่สบายใจน่ะ"

"พูดมาเถอะ"

"ไม่"

"พูดมา"

"ไม่"

"ทำไมละ"

"มันไม่สำคัญมากเท่าไรหรอก"

ออด ออดๆๆๆๆๆๆ

เหมือนโชคจะไม่ช่วยฉันแต่กลับช่วยนายคิโตะแทน เสียงออดดังขึ้นแทนที่ฉันจะรู้กับไม่รู้อีกเฮ้อ

"เราขอตัวไปเรียนก่อนน่ะเดี๋ยวสาย"

"อืม..."

"อ้อ เดี๋ยว..ถ้าเธออยากรู้เธอก็ลองคิดถึงหนังที่มีฉากพระเอกกับนางเอกต้องร้องไห้โฮ จนน้ำท่วมโลกซิ"

"โอเค"มันแปลว่าอะไรกันน่ะต้องร้องไห้จนน้ำท่วมโลกเหรอช่างมันเถอะเดี๋ยวเขาก็บอกเองละ

 พักกลางวัน

"ห้อง4/3เหรอ อยู่ไหนน่าาา"ทันใดนั้นเพื่อนของคิโตะก็เดอนมา

"เอ้า ว่าไงโกะตามหาคิโตะอยู่เหรอ"

"อืม แล้วคิโตะอยู่ไหนละ"

"คิโตะ ไปห้องสมุดน่ะ"

"อืมขอบใจน่ะเอิ่ม..เอิ่ม"

"อ้อ ฉันชื่อเคนตะน่ะยินดีที่รู้จักน่ะ"

"จร้า งั้นฉันขอตัวก่อนน่ะ"

ห้องสมุดหรอ ไปทำไมน่ะคนอย่างนายอ่านหนังสือด้วยเหรอนี่

ฉันเดินหาห้องสมุดอยู่นานเพราะชีวิตนี้ตั้งแต่ม.1-ม.4ฉันยังไม่เคยเข้ามาเเตะห้องสมุดเลย

"ขอโทษน่ะค่ะ มีคนชื่อมิซุโอะ คิโตะเข้ามาบ้างหรือเปล่าค่ะ"

"ซักครู่น่ะค่ะ มีค่ะ แต่เขาออกไปแล้วประมาณ2นาทีได้แล้วน่ะค่ะ"

"อ่าว ขอบคุณค่ะ"

แล้ววันนี้ฉันจะเจอนายไหมเนียะ ฉันอยากรู้แล้วน่ะว่าเรื่องอ่ะไรที่นายจะบอก

"หาใครอยู่เหรอยูกิโกะ"

"ฉันก็หานายคิโตะอยู่น่ะซิ ไม่รู้ว่าจะบอกเรื่องอะไร"

"เราเจอแล้วน่ะคิโตะน่ะ ลองหันหลังมาซิ"ฉันหันหลังตามที่บอก

"อ้าว คิโตะ(ฉันกระโดนกอด)นายไปไหนมารู้ไหมว่าคิดถึงนายแค่ไหน"

"นี่อย่าเวอร์ได้ไหม เราไม่ได้ตายซะหน่อย"

"ก็ฉันไม่ได้เจอหน้านายนิ แล้วที่นายจะบอกฉันมันคืออะไรน่ะ"

"คือฉัน......."

"เร็วๆสิ(ฉันต้องหน้าเหมือนจะกินเขาไปทั้งตัวเลย)"

"ฉันไม่มีอารมณ์พูดแล้ว"

"ทำไมละ"

"ก็เธอเล่นจ้องหน้าซะขนาดนั้น"

"โทดทีอย่างรู้มากไปหน่อย แล้วนายไปทำวีซ่าทำไม"

"ก็คือ.....ฉันเป็นจะไปต่างประเทศอีก3วันน่ะ"

"หะ!!!!แล้วนาไปทำไมแล้วฉันจะได้เจอหน้านายไหมแล้วนายจะกลับมาไหม"

"เอาทีละคำถามน่ะ ที่เราไปก็เพราะว่าฉันต้องไปเรียน แล้วเธอก็ได้เจอหน้าฉันแน่ๆ และคำถามสุดท้ายน่ะฉันจะกลับมาภายในปีหน้าประมาณเดือนกุมภาพันธ์"

"ทำไมไปนานจังละ"

"ฉันไป1ปี นี้มันปลายเดือนกุมภาพันธ์แล้วน่ะ ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกเดี๋ยวเราจะซื้อของฝากมาให้ จะไปส่งเราที่สนามบินไหมละ ตอนกลางวันน่ะ"

"ไปซิ (น้ำเริ่มคลอเเล้วน่ะ) ทำไมฉันจะไหมไป"

ออด ออดๆๆๆๆๆ

"ออดแล้วเราไปเรียนน่ะ"

"อืม"

แล้วเราสองคนก็โบกมือบายๆกันแล้วเดินจากไป

หือๆๆทำไมน่ะ ทำไม ทำไมเขาต้องไปด้วยรู้ไหมมันรู้สึกเฟลแค่ไหนหือหือ 

หลังเลิกเรียนฉันให้คิโตะกลับไปก่อนเพราะฉันจะทำเซอร์ไพรส์เขาโดยจะให้เพื่อนสอนถักผ้าพันคอ

"ว่าไงฮาริ ช่วยหน่อยน่ะฉันเตรียมอุปกรณ์มาพร้อม ขอให้มันทันภายใน2วันน่ะ"

"ได้ซิ เพื่อนกันยังไงก็ไม่ทิ้งกันอยู่แล้วไ

ฉันเริ่มเรียนและเริ่มถักจนมันชินภายในวันเดียวเพราะว่าฉันเคยถักมาแล้วแต่ไปหายไปพร้อมกับสายลมแล้ว

วันที่1:ถักได้ครึ่งผืน

วันที่2:ถักได้เกือบหมด

ช่วงกลางคืนของวันที่2 ฉันนั่งถักจนดึก

ทำให้ฉันมาโรงเรียนสายจนโดนอาจารย์ด่าเเต่ยังไงฉันก็ทนได้เพื่อนายเลยน่ะเนียะ

ช่วงกลางวันนายคิโตะกำลังจะไปสนามบิน ระหว่างทางเดินไปที่รถก็สาวๆมารอส่งเพียบเลย ในมือของคิโตะถือดอกกุหลาบไร้หนามอยู่มากมาย คิโตะมองมาเห็นฉันพอดีจึงเรียกขึ้นรถ ทำให้สาวๆเเถวนั้นอิจฉาอย่างมาก ฉันหันไปยิ้มเยาะเย้ยให้พวกสาวๆนั้น

รถของคิโตะยาวประมาณ250เมตรได้ ภายในมีหลายห้องอยู่เหมือนกัน แต่ฉันกับคิโตะเข้าไปอยู่ในห้องส่วนตัวของเขา ในห้องของเขามีฟอนิเจอร์ครบถ้วน อุปกรณ์อิเลกทรอนิกส์ครบด้วย

"นายฉันมีอะไรจะให้น่ะ"

"อะไรละ"

ฉันเอาผ้าพันคอยืนให้เขา

"ฉันถักเองกับมือเลยน่ะ เป้นไงบ้างอ่ะ"

"ก็สวยดีน่ะ เหมาะสำหรับอากาศที่นั้นด้วย ขอบใจมากน่ะ"

"นายไปอยู่ที่นั้นอย่าลืมส่งจดหมายมาบ้างน่ะถ่ายรูปมาให้ดูด้วย"
"อืม เราไม่ลืมเธออยู่แล้วน่ะ"

"เดี๋ยวถึงสนามบินแล้วฉันจะให้คนขับรถมาส่งเธอน่ะ"

"อืม"

"คะ..คิโตะ"

"มีอะไรเหรอ"

"(ฉันเข้ากอดคิโตะ พร้อมน้ำตาไหลท่วมรถ)ฉันคงคิดถึงนายหน้าดู นายไปแล้วฉันจะอยู่กับใครละ สัญญาน่ะว่าจะไม่ลืมฉันหือๆๆ"

"โอ้ๆๆหยุดร้องไห้ได้แล้วน่ะเด็กดื้อ(เขาลูบหัวฉันด้วยละ)ฉันบอกแล้วไงว่าจะรักเธอตลอดไปและจะรักแบบนี้ไปจนตายด้วย"

สนามบินสุวรรณหงส์

"บายๆน่ะคิโตะ แล้วเจอกันน่ะ"

"อืม เราจะส่งไลน์มาหาน่ะ"