นายเคยรักฉันบ้างไหม

 
บ้านป๊อปปี้ ฟาง
 
ฟาง : ป๊อปไปไหนมทำไมกลับบ้านดึกจัง
 
ป๊อปปี้ : งานเยอะน่ะ
 
ฟาง : งานเยอะหรือว่าแอบไปเที่ยวไหน
 
ป๊อปปี้ : โถ่ ฟางคร๊าบป๊อปทำงานจริงๆนะ
 
ฟาง : ก็ได้ ฟางเชื่อ
 
ป๊อปปี้ : ขอบคุณคร๊าบ
 
แล้วป๊อปก็หอมแก้มฟาง
 
ฟาง : นายกินไรมายัง
 
ป๊อปปี้ : ยังครับ
 
ฟาง : งั้นกินข้าวผัดละกัน ฟางทำไวให้
 
ป๊อปปี้ : งั้นป๊อปไปกินข้าวก่อนนะ
 
ห้องกินข้าว
 
ระหว่างที่ป๊อปปี้กำลังกินข้าวอยู่
 
ฟาง  : ป๊อปฟางมีอะไรจะบอก
 
ป๊อปปี้ : อะไรหรอคร๊าบ
 
ฟาง : เออคือว่าฟางท้องได้สองเดือนแล้ว
 
ป๊อปปี้ : ป๊อปขึ้นห้องก่อนนะ
 
พอฟางพูดจบป๊อปก็ทำท่าไม่พอใจแล้วก็เดินขึ้นห้องไป
 
ฟาง : ป๊อปทำไมนายถึงเปลี่ยนไปขนาดนี้
 
พอฟางล้างจานเสร็จฟางก็เดินขึ้นไปบนห้อง
 
ห้องนอน
 
พอฟางเปิดประตูเข้าไปก็เจอป๊อปปี้นอนหลับอยู่ ฟางจึงไปอาบน้ำ แล้วมานอนพอฟางนอนไปสักพักก็มีอ้อมกอดอุ่นมากอดจากข้างหลังนั้นก็คือป๊อปปี้นั้นเอง
 
ฟาง : ป๊อปปล่อยฟางนะ
 
แล้วฟางก็เริ่มร้องไห้
 
ป๊อปปี้ : ฟางร้องไห้ทำไม
 
ฟาง : ป๊อปไม่ต้องมาสนใจฟางหรอก
 
ป๊อปปี้ : สนสิเราเป็นแฟนกันนะ
 
ฟาง : ขนาดฟางท้องป๊อปยังไม่สนใจเลย
 
ป๊อปปี้ : ป๊อปขอโทษ ก็ป๊อปยังไม่พร้อมนิ
 
ฟาง : ไม่พร้อมเรื่องอะไร ป๊อปบอกฟางมาสิว่าป๊อปไม่พร้อมเรื่องอะไร
 
ฟางตะโกนใส่ป๊อปปี้
 
ป๊อปปี้ : ฟางใจเย็นๆสิคร๊าบ
 
ฟาง : นายก็บอกมาสิว่านายไม่พร้อมเรื่องอะไร แล้วนายก็อย่างบอกนะว่าเรื่องเงินนายเป็นถึงเจ้าของบริษัท
 
ป๊อปปี้ : ป๊อปขอโทษ เลี้ยงลูกของเรานะ
 
แล้วป๊อปปี้ก็กอดฟาง
 
ฟาง : นายพูดจริงนะ
 
ป๊อปปี้ : จริงสิคร๊าบ