Only love you รักนี้มีให้นายคนเดียว

 -1-
ตอนเช้าแสนวุ่น
“ออกไป ออกไป ออกไป”ฉันตะโกนลั่นบ้านเมื่อมีแขกที่ไม่ได้รับเชิญเข้ามาถึงในบ้านแถมถือวิสาสะแบบสุดๆ ไปอาบน้ำหยิบเสื้อของพ่อฉันไปใส่แล้วเอาเสื้อของตัวเองไปซักในเครื่องซักผ้าบ้านฉัน ใช่เน้นนะว่าบ้านฉัน
“หนาวหูโว้ย! เงียบซะยัยโง่” ตานี่ด่าฉันว่าโง่ด้วยแหละ TTOTT อะไรของมันเนี้ยเข้ามาในบ้านคนอื่นแล้วทำเป็นว่างมาดหยิบนู่นจับนี่ไม่พอมาด่าฉันว่าโง่อีก อย่างงี้ต้องโดน
“ go away... ” ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดจบหมอนั่นก็พูดแทรกฉันขึ้นมาว่า...
“Shut up” หมอนั่นทำหน้าจริงจังจนฉันต้องฉะงักไปครู่นึ่งก่อนที่จะเปิดปาก(ควรเรียกว่าแหกปากมากกว่าสินะ)และตะโกนลั่นบ้านอีกครั้ง
“ฉันบอกว่าให้นายออกไปฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องหรอ”
“ฟังรู้เรื่องแต่แค่ไม่อยากคุยกับคนโง่เท่านั้นเอง”อ...ไอ้หมอนี่...เลวสิ้นดี
“เอ่อ!ฉันมันโง่ งั้นก็ออกไปจากบ้านของคนโง่อย่างฉันได้แล้วT0T”ฉันพูดทั้งน้ำตา(?) เอ๊ะ!น้ำตาหรอ ฉ...ฉันร้องไห้หรอเนี้ยคนอย่างฉันเนี้ยนะโง่ โอ๊ย!ฉันสอบได้ที่ 4 ของประเทศได้ที่ 2 ของจังหวัด และก็ได้ที่ 2 ของตำบล ได้ที่ 2 ของโรงเรียนนะ ฉันโง่หรอ เอ่อฉันมันโง่เพราะนายได้ที่หนึ่งแซงฉันไปตลอดเลยนี่นา ได้ที่ 3 ของประเทศ ได้ที่ 1 ของจังหวัด และก็ได้ที่1ของตำบลกับโรงเรียนนิชนะฉันตำแน่งเดี่ยวเอง ทำมาเป็นอวดเก่งดูถูกฉันเสมอนาย เพราะนายคนเดี่ยว คิลเล่อ ถ้าในโลกนี้ไม่มีคนอย่างนายล่ะก็ฉันก็ได้เป็นที่หนึ่งไปแล้วถึงแม้จะไม่ใช่ที่หนึ่งของประเทศก็ตามเถอะแต่อย่างน้อย แต่อย่างน้อย
ฟุบ~
“เอ๊ะ!”ฉันสะดุงเล็กน้อยเมื่อคนตรงหน้าวิ่งเข้ามากอด กอด! หรอ
“นี่! ทำบ่าอะไรของนายน่ะปล่อยฉันได้แล้ว”ฉันแหกปากอีกครั้งเมื่อคนตรงหน้ากอดฉันแน่นกว่าเดิม
“โทษที ฉัน...ขอโทษที่พูดแรงไปหน่อย”เขากอดฉันแน่นกว่าเดิมอีกแล้วถึงแม้อ้อมกอดของเขาจะอบอุ่นแต่มันก็ทำให้ฉันเริ่มหายใจไม่ออกแล้ว
“เอ่อ ไม่เป็นไร ฉัน...ไม่เป็นไรแล้วรีบไปโรงเรียนกันเถอะตอนนี้ก็หมดคาบแรกแล้วด้วยเดี๋ยวไม่ทันคาบสอง”ฉันบอกปัดไปเพื่อให้เขาคลายอ้อมกอดที่จะทำให้ฉันตายอยู่ซึ่งมันได้ผล อ่า~ที่จริงอยากให้กอดนานกว่านี้แหะ นี่ฉันคิดอะไรอยู่เนี้ย ฉันต้องบ้าไปแล้วแน่ๆเลย อ่า~(-///-)
“เธอไม่เป็นไรแน่นะ” เขาคลายอ้อมกอดเล็กน้อยก่อนจะเอามือมาเช็ดน้ำตาของฉัน
“อืม ฉันสบายดีไม่เป็นไรแล้วล่ะ”
“อืม งั้นรีบไปเรียนกันเถอะ”เขารีบไปหยิบเป้สะพายกระเป๋าของฉันและของเขาอย่างรวดเร็ว
“เดี๋ยวก่อน นายจะไปไหนน่ะ”
“ก็ไปโรงเรียนไงถามโง่ๆ”อันแน่เมื่อกี้พึ่งปลอบฉันตอนนี้ด่าฉันโง่อีกแล้ว
“รู้แล้วย่ะว่าจะไปโรงเรียนแต่นายกำลังใส่ชุดของพ่อฉันอยู่นะ!!!”ใช่ ตอนนี้เขาใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวของพ่อฉันอยู่
“เอ่อ จริงงั้นเธอรอฉันแป๊บนะ”
“อืม”ฉันพยักหน้าแล้วไปนั่งรอเขาที่เก้าอี้โต๊ะกินข้าว เฮ้อ~วุ่นวายชะมัดเลยหนึ่งวันในตอนเช้าของฉันเนี้ย
 
____________________________________________
Sweet กันเล็กด้วยการกอดค่า~(^^) ตอนสองมาแล้วน้า~ ขอcomment ให้กำลังใจหน่อยจิ นะ นะ