for your love แวมไพร์ฝึกหัดกับนายหื่นจอมจุน

นี้ฉันโดนลักพาตัวมาไม่ใช่เหรอไง+_+ฉันปรื้อตาขึ้นฉันรู้สึกมึนหัวและ
ง่วงนอนมากถึงมากที่สุดอ่ะนะ=_="นี้มันที่ไหนเนี้ย"พอลืมตาได้ก็พูด
เชียวนะฉันเนี้ย"เธอตื่นแล้วเหรอ?"เสียงมาจากด้านหลังฉันหนิ
"ยังมั้ง!"ตอบอย่างภาคภูมิใจมากฉัน หึ หึ"โฮ่!"มีคนตอบแต่มีสิ่งหนึ่งที่
ทำให้ฉันอึ่งมากกว่าอีกO_Oเพราะนายนั้นคือ"จ็อบ!!!"นายนี้มาอยู่ที่นี้
ได้ไงเนี้ยฉันตกใจปนอึ่ง"น..นายมาที่นี้ได้ไง"ฉันพพูด"ก็ฉันไงฉันเอง"
ฉันอะไรของนาย ช่างไม่เข้าใจอะไรเลย"อะไรกัน" ฉันถาม "ฉันไงที่"
พอนายนั้นจะพูดก็มีคนๆหนึ่งเข้ามาขัดจังหวะพวกเราทั้ง2คนก่อน
"คุณหนูจ็อบค่ะ อาหารเช้าพร้อมแล้วค่ะ"คุณป้าคนนั้นพูดกับจ็อบ
อะไรกันนายนี้เป็นคุณหนูเหรอตลกอ่ะ555+ฉันปิดปากไว้เพื่อไม่ให้ฮ่าแตกต่อหน้าเขา"555..อุบ..ฮ่าๆ"ฉันหัวเราะแต่ก็ยังเอามือปิดปากไว้เกือบไม่อยู่
จนเขามองหน้าฉัน"อะไรของเธอ จะหัวเราะอะไรฉัน"เขาถามแต่ฉันก็ยังไม่ตอบเพราะมั่วแต่ตลกอยู่"อะไรหน้าฉันมีไรติดอยู่เหรอ"เขาถามฉันอีกรอบ"ถ้ามีอะไรติดหน้านายฉันคงลงไปนอนกลิ้งลงพื้นแล้วล่ะ"
พอฉันตอบเขาก็ค้อนใส่ โด่ว!หาเรื่องล่ะถ้าแน่จริงมาเด่!
"แล้วอะไรล่ะ"จ็อบถาม"นายเป็นคุณหนูตั้งแต่เมื่อไรอ่ะ แล้วต้องให้ฉัน
เรียกนายว่า'คุณหนู'ด้วยป่ะ"ฉันพูด"ไม่ต้องหรอก=_="เขาทำหน้า
เซ็งสุดขีด"เหรอๆ"และฉันก็ยังแซวเค้าไม่เลิก"ฉันว่านะ ไปกินข้าวกัน
ดีกว่าฉันหิวล่ะ"ออกคำสั่งด้วยแสดงว่าเขิลเกิ๊น555"เขิลเหรอ555"
ฉันพูด(เรา2คนหวานเกินไปรึป่าวอ่ะO_o)"อะไรเหรอที่นายจะบอกฉัน"ฉันถาม"ฉันเป็นพาเธอมาที่นี้เองล่ะ"เหรอเรื่องแค่เนี้ย...ห๊ะ!นายว่านายพาฉันมาเหรอ อย่างงี้มันต้องโดน"นาย!เจอดีแน่"ว่าแล้วฉันก็
ปล่อยลูกไฟรัติกาลใส่เขา"โอ๊ยๆ พอแล้วพอเจ็บนะ"นั้นล่ะสมน้ำหน้า
อยากพาตัวฉันมาดีนัก"สม!"เป็นไงล่ะ เจ็บได้ที่เลยล่ะสิหุ หุ=,.=
"แล้วเมื่อกี้มันอะไรอ่ะ เธอทำอะไรช้านนนน"เขาพูดพร้อมกับร้องลั่น
บ้านเมื่อเขาตัวดำไปทั้งตัว แต่ฉันก็ไม่รู้สึกรู้สาอะไรหรอก ฉันก็ยืนยิ้ม
อยู่นั้นล่ะ^[]^555+
          และหลังจากนั้น ได้ไม่นาน...
         เราก็ลงมาชั้นล่างได้สักที ฉันรู้สึกว่าฉันเหม็นขี้หน้านายจ็อบ
ทุกทีเลย"นี้นาย ฉันอยากกลับบ้าน"ฉันพูดแล้วเดินตามหลังนายจ็อบ
ไป นายนั้นเลยหยุดเดิน
ทำให้หัวของฉันไปชนที่หลังแข็งๆของเขา
         โป้ก!! อ๊ากกกกกกก ฉันเจ็บบบT^T หัวฉันจะบุบสลายมั้ยเนี้ย
"จะกลับไปทำไม"จะถามเพื่อ!!! ฉันก็ต้องไปหาคู่หูช้านนาเซ่
"นายแกล้งโง่หรือว่านายโง่กันแน่"ฉันละปวดหัวกับผู้ชายคนนี้ หนักใจ
เจรงๆ "นี้เธอ!"จ็อบพูด พร้อมกับมองหน้าฉัน"อะไรนายจะทำอะไรฉัน
ล่ะ"นายจะเอาอะไรจากฉันอีกฮะ ลักพาตัวฉันนายนั้นก็ทำมาแล้ว
แล้วจะให้ฉันไปทำอะไรอีกล่ะ +_+"อืม...ฉันขอโทษ เธอไปหาเพื่อนเธอเถอะ"อะไรอีกล่ะเนี้ย ฮึ้ม..."อืม งั้นฉันไปน่ะ"ฉันพูดแค่คำเดียวเท่านั้น แล้วหันหลังเดินออกจากบ้านหลังนั้นไปโดยไม่มองอีก
เลย...