for your love แวมไพร์ฝึกหัดกับนายหื่นจอมจุน

"มิกกี้ไปกินข้าวกัน"ฉันพูด แต่..."มิกไปกินข้าวกันนะ^^"เสียงทุ้มๆ
ดังขึ้น เสียงคุ้นจังพอฉันหันไป นายจ็อบ!"ไม่ได้ ฉันจะไปกับมิกกี้นายไป
กินข้าวกับเพื่อนนายนู้นไป"ฉันว่าพร้อมหันไปมอง นายบาส"และนายนั้น
ก็หันมาพอดี"จ็อบไปกินข้าวกัน!"นายบาสพูด พร้อมหันมาตะคอก ตรง
คำว่า กินข้าว มันทำฉันอยากจะเดินไปตบปากมันซะเดียวนี้=_=*
"เอ่อ...บาสคือฉันอยากไปกับ..."นายจ็อบพูดพร้อมกับชู้แขนมิกกี้ขึ้นมา
บาสรีบแก้ตัวทันที"เอ่อ นายจะมากับพวกเรา4คนก็ได้นะ แหะๆ"ใคร
อะไร4คน"อะไรๆของนายพวกฉันจะไป2คนย๊ะ"ฉันพูดพร้อมกับหันไปหา
มิกกี้ทันที ขวับ!! "ใช่ไหมมิก"พึ่งรู้นะเนี้ยว่าพอหันแรงๆแบบนี้คอเกือบ
หลุดเลยฉันTOT"คือฉันว่าไปกันหมดนี้ล่ะหนุกดี"มิกคงดูอึดอัดหน้าดู
ฉันว่าตามใจยัยนั้นสักครั้งสองครั้งก็ได้ว่ะ!!"นี้เห็นแก่มิกนะ"ฉันพูด
    ณ โรงอาหาร
"นี้มิกคืนนี้แกจะไปไหนไหมอ่ะ?"ฉันถามเพราะฉันไม่อยากอยู่คนเดียว
ฉันเหมือนรู้สึกอะไรบ้างอย่างที่กำลังจะเกิดขึ้น"คงจะไม่อ่ะน่ะ"มิกพูด
"อื้ม"ฉันตอบมาแค่นั้น 'แพร เรารู้สึกไม่ดีเลย'มิกกี้ส่งกระแสจิตมาหาฉัน'ใช่ฉันก็รู้สึก'ฉันตอบพร้อมกับมองหน้ามิกกี้ ในดวงตาของมิกกี้สั้น
ระหริกเหมือนว่ามันจะมีเรื่องไมดีเกิดขึ้นแน่ ฉันก็รู้สึกหวั่นขึ้นมาเหมือนกัน
    ...และในที่สุดก็เย็น...
ลมผัดมาอย่างหนาวเน็บ ฉันไม่อยากให้ถึงตอนนี้เลยฉันรู้สึกกลัวอย่าง
บอกไม่ถูก และฉันก็มาบ้านกับมิกกี้อีกเช่นเคย มิกกี้กำลังทำอาหาร
แสนอร่อยให้กินอีกเช่นเคย วันนี้ก็มีแต่ของชอบทั้งนั้นเลยแต่ทำไมน่ะ
ทำไม ฉันรู้สึกไม่สบายใจเลย รู้สึกไม่อยากกินอาหารพวกนี้ด้วยซ้ำ
หรือเพราะว่าฉันกังวลมากไปหรือป่าวนะ"เป็นไง อาหารวันนี้ไม่ชอบ
เหรอ เดียวฉันทำให้ใหม่ก็ได้นะ^^"มิกพูด"ไม่ต้องๆ"ฉันพูด เฮ้อ~
   ---กลางคืน---
ซ่าาา เสียงฝนตกมาพร้อมกับความหนาว เปรี้ยง!! เสียงฟ้าร้อง
ฉันสดุ้งตื่นขึ้น ฉันไม่ชอบเลยแบบนี้แต่มันก็ช่วยไม่ได้ อะไรจะเกิดก็ต้องเกิดอ่ะน่ะ ในขณะที่ฉันกำลังจะหลับอีกครั้งก็มีเสียง ตึกๆ เกิดขึ้น
ฉันเลยต้องค่อยๆกวาดสายตาไปทั่วห้องก็ไม่มีไร พอฉันหันไปที่หน้า
ต่างก็มีตัวอะไรก็ไม่รู้!!!ในวินาทีนั้นปากฉันมันสั่งให้แหกปากทันที
กรี้ดดดดดดดด พอมิกกี้หันมามองทางฉัน มิกกี้ก็หน้าตาตื่นและมอง
มาที่ฉัน"มิกกี้ช่วยด้วย!!!"ถึงฉันจะเป็นแวมไพร์ยังไง ฉันว่าฉันสู้ไอ้ตัว
นี้ไม่ไหวแน่ๆ"ได้ๆ!!!"มิกกี้กำลังจะชกเข้าที่ขาของมันเพื่อที่มิกกี้จะได้จับมันได้ถนัด แต่ผิดคาดมันกระโดดหนี้อย่างรวดเร็ว และมันก็พาฉันวิ่งเข้าไปในป่าอย่างไม่รอช้า"มิกกี้!!!!"ฉันร้องเรียกมิกกี้"แพร!!!!!!"
มิกกี้ก็เรียกฉันด้วยน้ำตาที่อาบอยูู่เต็มแก้มสองข้างของเธอ...