ส่งนายตัวป่วนมาให้เธอ

           ''ตื่นๆๆ ได้แล้ว...'' เฮ้อ ''ฮือ มีอะไรเหรอเรียกแต่เช้าเชียว'' ถามอยู่ได้ ''ช๊อปปิ้งไงๆ'' ก๊อก ก๊อก !!! เอ๋เสียงประตู ''ฮะๆๆๆ ตื่นกันแล้วเหรอเด็กๆ'' เฮือก!! ''ค...คุณปู่ ''       ''ไง ไม่ได้เจอกันานสบายดีรึป่าว'' มาเมื่อไรนะ ''พวกเธอทำไมไม่มาอยู่นี้เลยละ อยู่กับหลานสาวฉันนะ ''  ไม่จริงหรอกน่าา ''ฉันบอกเรื่องนี้กับครอบครัวของพวกนายให้แล้วละ ฮะๆๆๆ'' .......''อนุญาตินะ''  ''อะไรกันเนี้ยย ~~~'' พร้อมใจกันเชียว ''ไม่จริงใช้ไหม้คะ ... ใช้ไหม้ค่ะ '' ยิ้ม อันนี้ก็ยิ้ม พระเจ้าเล่นบ้าอไรเนี้ย    
ที่โรงเรียน 
''บ้าที่สุดเลยๆ ท่านปู่นี่ละก็'' ฮือ ''นี่นานามิจัง วันนี้จะทำอะไรกินกันเหรอ'' กวนประสาทฉันรึไงยะ ''ต๊ายๆ เมื่อตะกี้เจ้าชายพูดกับยัยนั้นว่า เย็นนี้จะทำไรกินเเหละ ''  ''หาที่คุยกัน'' ควับ   ''นี่พวกนายนะ จะกวนประสาทฉันเหรอ ฉันบอกว่าหาที่คุยกันเงีบยๆไง'' เอ๊ะ!!!  ''มันไม่ทันแล้วหละ'' 1..2..3...  ''วิ่ง'' ไม่..ไม่น๊าๆๆ   ''กริ๊ดๆๆๆ  นี่  นายอย่าอุ่มฉันสิฉันวิ่งได้น่า!!!''  ''มันไม่ทันแล้วมั้งเจ๊ มีหวังโดนสวดยาวแน่'' ฟุ้บ ''พวกเจ้าชายหายไปไหนนะ ''  อื้อ อือ ...ฮึก  ''อ่อยอั้นอ้ายแอ้ว (ปล่อยฉันได้แล้ว)''  ''อ๊ะ โทษทีๆ ไม่เป็นอะไรนะ เดี่ยวโรงเรียนก็จะเลิกแล้วละ'' พวกนาย  ''เอ่อ...จริงสิแล้วเข้าเย็นของพวกเราละ ''  ''ไม่ทงไม่ทำมันแล้ว ... ฉันจะพาไปกินร้านโปรดฉันเอง ''  ''เอ๋!!! ... จริงเหรอ แล้วเธอจะเลี้ยงพวกเราใช้ไหม้''  ''อื้ม .. เลี้ยงก็เลี้ยง ''    ติ๊งต๊องๆๆๆ   ''อ๊ะ เลิกเรียนพอดีเลย งั้นไปที่บ้านก่อนแล้วค่อยไปกินละกัน''