Help me please ฉันกำลังจะตายทำไมถึงรักนาย

ตอน ประธานประจำห้อง
ตอนนี้ฉันกับนกเเก้วได้ยืนอยู่หน้าห้องเเล้ว เเต่ฉันคงต้องทำใจสักพัก "เเก้ว โทดนะขอเวลา เเป็ปหนึ่ง ขอทำใจก่อน"เเก้วได้พนักหน้าให้ฉัน ฉันได้สูดลมหายใจเข้าออกเพื่อเป็นให้ฉันมีกำลัง ฉันหันไปพยัค หน้าให้เเก้ว เเก้วนั้นเลยได้เเต่ยิ้ม เเล้วลากฉันเข้าไปในห้อง
ห้อง ม.4 A
"เอาละนักเรียนทุกคน นั้งที่ให้เรียบร้อย วันนี้ครูจะไม่เขร่งอะไรนัก ครูชื่อ สนธิยา ยินดีที่ได้รู้จัก เอ้าทุกคนนั้งลง ได้เเล้ว" เสียงคุณครูบอก เเต่.........  ไม่มีใครฟังเลยสักคน(เเค่กลุ่มพวกผู้ชายนะยะ) "นี่ ฉันบอกเธอไปเเต่ละคำฟังกันบ้างไหม ห๋าาาาา"ตอนนี้ ครู สนธิยา ได้มีเพลิงอยู่รอบตัวไปหมดเเล้ว เออ ฉันหมายถึง ที่ฉันสำผัญได้นะ เพราะพวกผู้ชาย ไม่ใช่เพียงเเค่เมินเฉยเท่านั้น เเต่ยีงมีการโต้เถียงกับครูอย่างสนุกด้วย เนี้ยละเลยเป็นเหตุผลที่ฉันไม่ชอบผู้ชายเลยสักนิด เพราะพวกผู้ชายนะไม่มีเหตุผลซะเลย สงสัยต้องเป็นฉันที่ต้องออกโรงซะเเล้ว เเต่กับกลายเป็นนกเเก้วที่กับทนไม่ไหว จนต้องตะโกนขึ้นเสียงกับพวกนี้ "นี่พวกนาย เงียบ หน่อยได้สงสารครูเขาบ้าง วันนี้มันคือวันเปิดเทอมวันเเรก ทำไมไม่รู้จักเห็นใจคุณครูบ้างเลย"คำพูดของนกเเก้วมันอาจจะสามารถเตือนสติหลายๆคนได้นะ เเต่ก็นะในความดื้อรั้นของผู้ชายมันมีมากร้นทุกคนเลยกลับกลายเป็น ตะคอกใส่นกเเก้ว จนนกเเก้วได้เเต่นั้ง น้ำตาซึ่มอยู่กับฉัน เอาละนะความอดทนของฉันได้หมดลงเเล้ว(ต่อไปนี้ ขอให้ littleowl เป็นคนบรรยายถึงความน่ากลัว ของพีตัสละกันนะ)
"นี้พวกนาย ฉันชักจะทนไม่ไหวเเล้วนะ" ภาพตอนนี้คือ พีตัสกำลังลุกขึ้นมาเเล้วรอบตัวของเธอก็มีเเต่กองไฟ เออ จริงๆภาพมันก็มีเเค่นี้นะ เเต่ในสายตาพวกผู้ชายกับมอง ให้มันดูย่ำเเย่กว่านั้น คือ......พวกนั้นกับมองพีตัสมีเขี้ยวออกมาดด้วย เหอะๆนั้นมันหมายความว่า พวกนั้นกำลังมองพีตัสเป็นยักษ์อยู่
ตอนนี้พวกผู้ชายได้ตัวหดตัวเท่ามดเเล้ว เเต่ว่านะท่าทีของ พีตัสกับไม่มีท่าทีจะลดลงเลย เหตุการ์ณจะเป็นอย่างไรติดต่อได้ในตอนหน้านะคะ
ปล.ชอบไม่ชอบยังไงก็บอกด้วยนะคะ