รักวุ่นๆ ของสาวจิ้น

    เวลาของการรอคอยมักจะนานกว่าเวลาของความสุขเสมอ ดาว สาวน้อยช่างฝัน เมื่อเธอกับความรักที่แสนจะอบอุ่น แต่ถึงไร โชคชะตาก็พาเขาทั้ง 2 คน พรัดรากจากกัน ด้วยความจำเป็นบางอย่าง เธอไม่เคยนึกเลยว่าจะต้องเจอเหตุการณ์แบบนี้  ตลอดเวลาที่เธอทำกิจกรรมทุกอย่างเพื่อที่จะได้ ลืมความเศร้า แต่ถึงอย่างไรก็ตาม เธอก็อดคิดถึงสายลมไม่ได้ 

    บางวันเธอเดินไปสถานที่เก่าๆ เดิมๆ ที่ๆ เธอและสายลมเคยมาด้วยกัน มันเป็นอะไรที่เจ็บปวด แม้ว่าเธอจะโทรเขาบ้าง แต่เมื่อเวลาไม่ตรงกันจึงทำ ความห่างยิ่มเพิ่มมากขึ้น

   ทางสายลมก็อดคิดถึงดาวไม่ได้เช่นกันเขาพยายามรีบเรียนให้จบเพื่อที่จะกลับมาหาดาวและครอบครัวของเขา เขาคิดเสมอว่า ดาวจะต้องรอเขา เขาเชื่อมั่นของเขาและดาวที่มีต่อกัน

  "ดาวแกไหวไหม ไปหาอะไรกินกันไหม" กระถินชวนเพื่อนเธอเศร้าและสงสารดาวที่ไม่ร่าเหมือนเมื่อก่อน

" อืม ไปสิหิวอยู่พอดี"

"แก ติดต่อพี่สายลมบ้างไหม" ฟ้าใสถามเพื่อนสาวด้วยความเป็นห่วง

"ก็ บ้าง แต่ไม่บ่อย เวลาเราไม่ตรงกัน อีกอย่างก็เรียนหนักฉันเลยไม่อยากรบกวนเขา" ดาวตอบด้วยน้ำเสียงน้อยใจ

"แกต้องคิดนะว่า พี่เขาไปเพื่ออนาคตของเขา แกต้องคอยส่งกำลังใจไปให้พี่เขา ไม่แกมานั่งเศร้าแบบนี้นะ ถ้าพี่เขารู้ว่าแกเศร้าแบบนี้ พี่เขาจะเสียใจแค่ไหนดาว" ฟ้าใสเตือนเพื่อนเพราะไม่อยากเพื่อนคิดมาก

"ฉันรู้แก แต่มันยังทำใจไม่ไม่ได้จริงๆแก"

"แกต้องเข้มแข็งนะ แล้วก็เตรียมตัวเรียนต่อได้แล้วรู้ไหม อนาคตยังรอเราอยู่"

"อืม ฉันรู้"

กริ๊งๆๆๆๆ 

"ฮัลโลคะ"

"ดาวใช่ไหม พี่เอง เป้นไงสบายดีไหม พี่คิดถึงดาวนะ" เสียงชายหนุ่มในสายทำให้ดาวน้ำตาค่อยๆไหลออกมา

"พี่สายลมทำไมวันนี้โทรมาได้ละคะ เป็นอย่างไรบ้าง หนาวไหม ทานอะไรหรือยัง" ดาวพยายามคุมเสียงไม่ให้สายลมรู้ว่าเธอกำลังเศร้า

"พี่สบายดีจร้า พี่จะโทรบอกว่า อีกไม่กี่เดือนพี่จะเรียนจบแล้วนะ"

"จริงไหมคะ แล้วพี่จะกลับมาเมื่อไรคะ " ดาวตอบด้วยน้ำเสียงดีใจ

"ยังไม่รู้เลย แต่น่าจะไม่นาน พี่จะกลับไปหาดาวแล้วนะ"

"ดาวดีใจมากเลยคะ"

"จร้า พี่รักดาวนะ" 

"ดาวก็รักพี่คะ"

ตื๊ด  ตื๊ด ตื๊ด ตื๊ด

"อ้าว ทำไมสายตัดไปสงสัยไม่มีสัญญาณ" ดาวตักพร้อตัวเอง

"แกเป็นไงบ้าง พี่เขาว่าไงบ้าง" กระถินถามด้วยความอยากรู้

"พี่เขาบอกว่า ใกล้จะกลับมาแล้วแต่ยังไม่รู้ตอนไหน" 

"จริงดิ ดีใจด้วยนะแก"

"อือ"

รอยยิ้มของดาวเริ่มค่อยปรากฏบนใบหน้าของดาว เธอเริ่มมีความหวัง ว่าสายลมต้องกลับมาเร็วๆ เธอตั้งใจเรียนสอบเข้ามหาวิทยาลัย เธอรอคอยสายลมกลับมาอย่างมีความหวัง นั่งนับเดือน นับวันรอ หลังจากนั้นที่เธอได้คุยสายจนถึงวันนี้ เวลาผ่าน 3 เดือน สายลมไม่เคยติดกลับมาอีกเลย แต่ด้วยความรักที่ดาวมีต่อสาย ดาวก็ยังรอคอยไม่เคยท้อใจ แม้การรอคอยที่ยาวนานและเจ็บปวด แต่เธอก็ยังรอ รอ  และรอต่อไป