รักวุ่นๆ ของสาวจิ้น

 2 ปี ผ่านไป

 เมื่อเวลาผ่านเป็นระยะเวลา 2 ปี ความรักของดาวกับสาย ก็เริ่มก่อตัวขึ้นเรื่อยๆ และดูเหมือนว่ามากขึ้นขึ้นทุกวัน มากขึ้นจนทั้งคู่ไม่เคยคิดที่จะแยกจากกัน จนมาถึงวันเวลาของการเรียนจบชั้น ม.ปลาย ที่สายลมกำลังหนักเรื่องการเรียนต่อ เขาได้รับทุนการศึกษาไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ  เขายังไม่ได้ความจริงกับดาว ว่าเขาจะต้องไป เขาได้แต่นั่งคิดทบทวน ว่าเขาควรจะไปดีไหม หรือหาสอบเรียนต่อที่ใกล้ เพื่อที่จะได้อยู่ใกล้ดาว  เขาวิตกกังวลเป็นมาก จนวันนึงเขาได้ไปปรึกษากับพ่อ และ แม่

"พ่อครับ ถ้าผมไม่รับทุนการศึกษาพ่อจะว่าอะไรไหมครับ" สายลมพูดด้วยเครือคล้ายจะร้องไห้

"ลม พ่อคิดว่าลูกควรจะไปนะ โอกาสมาถึงแล้วควรจะคว้ามันไว้ พ่อเข้าใจเรื่องลูกกับหนูดาว พ่อว่าถ้าเราไปบอกเหตุเขาเขาน่าจะเข้าใจนะ" พ่อเตือนสติสายลม

"ครับ ผมจะไป" 

สายลมได้คิดทบทวนเรื่องราวทั้งหมด เขาตัดสินที่จะบอกความจริงกับดาว เขาจึงได้นัดดาวไปที่สวนสาธารณธ หมู่บ้าน

"พี่สายลมคะ นัดดาวมีไรป่าวคะ" ดาวเดินพร้อมรอยยิ้มที่แสนหวาน

"จร้า เป็นไงบ้าง ขึ้น ม.6 แล้วนะ ตั้งใจเรียนนะรู้เปล่า"

"คะ รู้แล้วละนะ เออ ว่าแต่พี่จะไปเรียนต่อที่ไหนอะคะ"

เมื่อสายลมได้ยินคำถามนี้ เขาถึงกับหันหน้าหนี มือไม้สั่น เกิดอาการพิรุธ ทำให้ดาวเห็นจนผิดสังเหตุไป

"พี่สายลมเป็นอะไรหรือเปล่าคะ" ดาวจับมือสายลมด้วยความเป็นห่วง

"ดาว พี่จะต้องไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ" สายลมเสียงสั่น

"หะ อะไรนะคะ " ดาวตกใจมาก

ทั้งคู่เงียบไม่พูดอะไรกัน ดาวเธอเริ่มรู้สึกถึงความเจ็บปวด ที่ต้องห่างจากสายลม เธอไม่รู้จะทำอะไร  น้ำตาใสๆ ค่อยๆไหลออกมาจากตาของเธอ เสียงสะอื้นของเธอ ยิ่งทำให้สายลมเจ็บปวด สายลมดึงตัวดาวเข้ามากอดไว้ แล้วบอกกับเธออย่างแผ่วเบาว่า

"ดาวพี่ไปไม่กี่ปี เดี่ยวพี่ก็กลับนะ ดาวอยู่ทางนี้ รอพี่นะ รอพี่ก่อน อย่าทิ้งพี่ไปมีใครนะ"  น้ำตาของสายลม ไหลออกมาด้วยอาการที่สงสารดาว

"คะ พี่ไม่ต้องห่วงดาวนะ ดาวจะรอพี่  รอพี่กลับมานะคะ " เสียงสั่นๆ เคร้าน้ำตาที่ไหลออกมาไม่หยุดของดาว

"ดาว สัญญากับพี่นะ ว่าจะรอพี่"

"ดาวสัญญาคะ สัญญา"

สายลมค่อย ก้มหน้าลงไป จูบดาว ด้วยความอ่อนโยน การจูบในครั้งนี้เหมือนเป็นสิ่งที่เตือนใจทั้งคู่ว่าจะรอการกลับมาของสายลม

ทั้งคู่ให้คำมั่นสัญญาต่อกัน ว่าจะรอจนกว่า สายลมจะกลับมา แม้การรอคอยนั้น มันจะเจ็บปวดสักเท่าใดก็ตาม เขาทั้งคู่ก็ยังตั้งใจที่จะรอ และรออย่างมีความหวัง

ณ สนามบิน

"สายลมตั้งใจเรียนนะลูก รีบๆกลับมาหาพ่อกับแม่นะลูก แม่รักลูกนะ" แม่สายลมกอดลูกชายเข้าไว้แน่น พร้อมน้ำตาที่หยดไหล 

สายลมเดินไปลา พี่น้องของเขา รวมทั้งเพื่อนๆ จนมาถึง ดาว

ดาวได้แต่ยืนน้ำตาไหล ไม่พูดอะไร จนสายลมเดินมาหา เขาเห็นน้ำตาที่ไหลอาบแก้มแดงๆ นุ่มๆ ของดาว เขาค่อยๆ บรรจงเช็ดน้ำตาให้ดาวอย่างอ่อนโยน เขารู้ดว่าดาวรู้สึกอย่างไร เขาไม่ได้พูดะไรมาก ได้แต่ดึงดาวเข้ามากอดไว้แน่น กอดอย่างที่เขาไม่เคยกอดมาก่อน เขาจะขอจดจำความอบอุ่นของอ้อมกอด ที่เขาได้กอดดาวในวันนี้ไว้ให้นานเท่านาน เขาได้บอกดาว ก่อนจะขึ้นเครื่อง เพียงแค่ประโยคสั้น แต่ได้ความหมายอย่างลึกซึ้ง โดยที่ไม่ต้องบรรยายอะไรเพิ่มเติม

"พี่ รัก ดาว ตลอดไป รอ พี่ นะ "  น้ำตาของเขาค่อยๆไหลออกมา 

ดาวทำใจเข้มแข็ง ตอบกลับสายลมไปว่า

"ดาว ก็ รัก พี่ และ จะรอจนกว่าพี่จะกลับ" ดาวยิ้มพร้อมน้ำตา 

ทุกคนได้ซาบซึ้งถึงความรักของทั้งคู่ แม้อาจจะเป็นความรักของวัยรุ่นแต่ความรู้สึกที่ทั้งคู่มีให้กันนั้น มันมากเกินคำบรรยาย