Do not stop รุ่นพี่จ๋า..ขอร้องอย่าหยุดรัก

ฉันมารู้ตัวอีกทีก็ตอบตกลงคบกับสปายไปแล้ว..
แต่ความรู้สึกทีาเรียกว่า 'รัก' มันเหมือนจะไม่ได้อยู่ที่สปายเลย
มันจะกลายเป็นคำว่า 'สงสาร' แทน
แต่สิ่งที่ฉันทำนั้นก็เพื่อให้ลืม ลืมเขาสักที
"พิมจะกลับบ้านยัง"
"อื้ม"
"เราไปส่ง"
"ส่งที่หน้าเซเว่นอ่ะ??"
"ป่าว ส่งที่บ้าน"
"เอ่อๆ ไม่ต้องหรอก"
"ไมอ่ะจะกลัวอะไรก็เราเป็นแฟนกันนะ"
" .....เราพูดแล้วหรอว่าเราจะคบกับสปาย...เราก็แค่ยิ้ม..."จู่ๆปากของฉันก็พูดออกไปตามความรู้สึกเองถึงแม้จะทำร้ายจิตใจเขาสักหน่อยก็เหอะ
"อ่าว!แล้วที่ผ่านมาอ่ะ ทำไมไม่บอกเรา"
"เราขอโทษ ..เราขอโทษ.........ไปละนะ :)"
สปายยืนยังงงๆอยู่ ฉันก็คงไม่กล้าจะสู้หน้าสปายหรอก.....
 เช้าวันต่อมา
วันนี้ฉันเดินเข้าโรงเรียนอย่างมีชีวิตชีวา เพราะหัวใจเริ่มดีขึ้น ถึงแม้จะดีขึ้นมานิดเดียวก็เถอะ!....
"อร้ายยย! กรี๊ดดดดด!"
เอ๊ะ! ฉันเห็นคนมุงกันเต็มไปหมด แล้วก็กรี๊ดใครสักคนในนั้น..ดาราหรอ
สงสัยตัองไปดูแล้ววว
"อ้าว เจนนี่ๆ นี่เขามุงอะไรกัน"
"อ๋อ พี่ม.5 อ่ะที่เพิ่งเข้ามาใหม่....หล่อมากกก"
"ชื่ออะไรอ่ะ"
"อาร์ต...มั้ง" เอ่อมีมั้งดั้ว -*-
"โอ้ยย ทำไมมันออกยากออกเย็นขนาดนี้"
ฉันหันไปบ่นกับเจนนี่ขณะที่ออกจากวงล้อม แต่ในที่สุดฉันก็เห็นพี่อาร์ต(มั้ง)แล้ว 
ก็หล่อนะ แต่ยังไม่ใจเต้นแรงเท่ากับอยู่ใกล้พี่ท๊อป  อ้อ เกือบชืมเล่าแหน่ะว่า ตอนที่ฉันเข้าไปกับเจนนี่ ฉันโดนเพื่อนคนอื่นดันไปชนพี่อาร์ตด้วยอ่ะ(รู้และว่าชื่ออาร์ต)ขอโทษพี่เขาไปตั้งหลายที  และคนนี่รุมถ่ายรูปตรึม เห็นแล้วปวดหัว 
เฮ้อ.........
อะไรกัน วันเวลามันช่างเร็วเหลือเกิน  พักเที่ยงกินข้าวอีกละ -*-(แต่ก็กินหมดนะ)
"เฮ้ๆ พิมเหม่อไรเนี่ย"เสียงปลุกอาการเหม่อของซินทำให้ฉันสะดุ้ง
"เฮ้อ~ ป่าว"<ฉัน
"เอ้อๆ เราเห็นหน้าพี่อาร์ตแล้วน่ารักดี"นาตาเห็นเงียบๆเลยเปลี่ยนเรื่องคุย
"ใช่ๆน่ารัก>\\<"ปอแทรก
"เห้ยพิมแกว่าไงอ่ะ"เจนนี่ถามฉันที่นั่งเงียบมาสักพัก
"อะไร"ฉันตอบเสียงเอื่อยๆ
"ก็พี่อาร์ตไงงงง"
"ก็...น่ารักดีแต่ไม่ชอบอ่ะ คนชอบเยอะเกิน"
"แต่เราชอบ>\\<"
"เห้ย!!พิมพี่ท๊อปมา"ซินทำเสียงตกใจเมื่อเห็นพี่ท๊อปเดินมา เขาดูโทรมนะ
"เดินมาทางนี้ด้วย"เจนนี่ตกใจด้วย 
ว่าแต่เขาเดินมาทำไมอ่ะ อาจจะมาบอกเลิกเพราะฉันยังไม่ได้บอกเลิกเขาเลย...ทำไงดี
"พิม....พี่มี..เรื่องจะ..คุยด้วยหน่อย..ได้ป่าว"เขาพูดติดๆขัดๆ
"อื้ม"ฉันตอบตกลงแล้วเดินตามเขาไป