Do not stop รุ่นพี่จ๋า..ขอร้องอย่าหยุดรัก

เขียนโดย Pimnalita

วันที่ 1 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 เวลา 22.31 น.

5 วิจารณ์

19.01K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 27 สิงหาคม พ.ศ. 2556 17.13 น. โดย เจ้าของนิยาย

9) นักเรียนใหม่

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ฉันมารู้ตัวอีกทีก็ตอบตกลงคบกับสปายไปแล้ว..

แต่ความรู้สึกทีาเรียกว่า 'รัก' มันเหมือนจะไม่ได้อยู่ที่สปายเลย

มันจะกลายเป็นคำว่า 'สงสาร' แทน

แต่สิ่งที่ฉันทำนั้นก็เพื่อให้ลืม ลืมเขาสักที

"พิมจะกลับบ้านยัง"

"อื้ม"

"เราไปส่ง"

"ส่งที่หน้าเซเว่นอ่ะ??"

"ป่าว ส่งที่บ้าน"

"เอ่อๆ ไม่ต้องหรอก"

"ไมอ่ะจะกลัวอะไรก็เราเป็นแฟนกันนะ"

" .....เราพูดแล้วหรอว่าเราจะคบกับสปาย...เราก็แค่ยิ้ม..."จู่ๆปากของฉันก็พูดออกไปตามความรู้สึกเองถึงแม้จะทำร้ายจิตใจเขาสักหน่อยก็เหอะ

"อ่าว!แล้วที่ผ่านมาอ่ะ ทำไมไม่บอกเรา"

"เราขอโทษ ..เราขอโทษ.........ไปละนะ :)"

สปายยืนยังงงๆอยู่ ฉันก็คงไม่กล้าจะสู้หน้าสปายหรอก.....

เช้าวันต่อมา

วันนี้ฉันเดินเข้าโรงเรียนอย่างมีชีวิตชีวา เพราะหัวใจเริ่มดีขึ้น ถึงแม้จะดีขึ้นมานิดเดียวก็เถอะ!....

"อร้ายยย! กรี๊ดดดดด!"

เอ๊ะ! ฉันเห็นคนมุงกันเต็มไปหมด แล้วก็กรี๊ดใครสักคนในนั้น..ดาราหรอ

สงสัยตัองไปดูแล้ววว

"อ้าว เจนนี่ๆ นี่เขามุงอะไรกัน"

"อ๋อ พี่ม.5 อ่ะที่เพิ่งเข้ามาใหม่....หล่อมากกก"

"ชื่ออะไรอ่ะ"

"อาร์ต...มั้ง" เอ่อมีมั้งดั้ว -*-

"โอ้ยย ทำไมมันออกยากออกเย็นขนาดนี้"

ฉันหันไปบ่นกับเจนนี่ขณะที่ออกจากวงล้อม แต่ในที่สุดฉันก็เห็นพี่อาร์ต(มั้ง)แล้ว

ก็หล่อนะ แต่ยังไม่ใจเต้นแรงเท่ากับอยู่ใกล้พี่ท๊อป อ้อ เกือบชืมเล่าแหน่ะว่า ตอนที่ฉันเข้าไปกับเจนนี่ ฉันโดนเพื่อนคนอื่นดันไปชนพี่อาร์ตด้วยอ่ะ(รู้และว่าชื่ออาร์ต)ขอโทษพี่เขาไปตั้งหลายที และคนนี่รุมถ่ายรูปตรึม เห็นแล้วปวดหัว

เฮ้อ.........

อะไรกัน วันเวลามันช่างเร็วเหลือเกิน พักเที่ยงกินข้าวอีกละ -*-(แต่ก็กินหมดนะ)

"เฮ้ๆ พิมเหม่อไรเนี่ย"เสียงปลุกอาการเหม่อของซินทำให้ฉันสะดุ้ง

"เฮ้อ~ ป่าว"<ฉัน

"เอ้อๆ เราเห็นหน้าพี่อาร์ตแล้วน่ารักดี"นาตาเห็นเงียบๆเลยเปลี่ยนเรื่องคุย

"ใช่ๆน่ารัก>\\<"ปอแทรก

"เห้ยพิมแกว่าไงอ่ะ"เจนนี่ถามฉันที่นั่งเงียบมาสักพัก

"อะไร"ฉันตอบเสียงเอื่อยๆ

"ก็พี่อาร์ตไงงงง"

"ก็...น่ารักดีแต่ไม่ชอบอ่ะ คนชอบเยอะเกิน"

"แต่เราชอบ>\\<"

"เห้ย!!พิมพี่ท๊อปมา"ซินทำเสียงตกใจเมื่อเห็นพี่ท๊อปเดินมา เขาดูโทรมนะ