Do not stop รุ่นพี่จ๋า..ขอร้องอย่าหยุดรัก
เขียนโดย 
Pimnalita
วันที่ 1 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 เวลา 22.31 น.
แก้ไขเมื่อ 27 สิงหาคม พ.ศ. 2556 17.13 น. โดย เจ้าของนิยาย
15) รักกันรักกัน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความหลังจากที่พี่อาร์ตกับฉันรู้ว่าเป็นพี่น้องกัน ก็เริ่มปรับตัวได้มากขึ้นฉันก็ไปหาพี่อาร์ตบ่อยพี่อาร์ตก็มาหาฉันบ่อยๆเหมือนกัน บางทีก็โทรกันกันบ้างอะไรบ้าง เขาบอกว่าเห่อน้อง
อ้อลืมเล่่าไปเลยว่า ช่วงสอบ ม.ต้นกับม.ปลายสอบสลับวันกันแต่พี่อาร์ตก็ยังยอมตื่นเช้าไปส่งฉัน....เพื่อนมารุมถามฉันกันตรึม!
พี่อาร์ตยังเล่าอีกนะว่าเห็นพี่ท๊อปเครียดๆด้วย เขาจะเครียดเรื่องอะไรนะ?
ครืด ครืด
"ฮัลโหล"
[สบายดีป่่าว]
"ถามอีกละ ถามกี่รอบแล้วเนี่ย"
[ก็เป็นห่วงน้องไง]
"สบายดีสิ ดีมากกเลยล่ะ"
[แล้วหัวใจล่ะ สบายดีรึยัง]จริงๆแล้วยังเลยนะ ยังลืมพี่ท๊อปไม่ได้เลยนะใครว่าลืมง่ายๆกันล่ะ!
"อื้อ"
[ไม่เชื่ออ่ะ]
พี่อาร์ตนี่รู้ทันได้ไง
[ลืมเขาไม่ได้ทำไมไม่ไปหาเขาล่ะ]
".....จะไปหาที่ไหนล่ะ นี่ก็ปิดเทอมนะ"
[เห็นเขาชอบไปออกกำลังกายแถวบ้านพิมอ่ะ ประมาณห้าโมงเย็น]
"แน่ใจ้??"
[จะโกหกทำไมล่ะครับน้องสาว]
"อืม ก็ได้พรุ่งนี้จะลองไปดู...งั้นแค่นี้นะคะพี่ชายสุดหล่อ"
[ดูแลตัวเองด้วยหล่ะน้องสาวคนสวย]
"ค่าาาา"
ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด
'พรุ่งนี้ห้าโมงเย็นที่สวนสาธารณะ'
#บันทึกพิเศษ ท๊อป#
ครืด ครืด
"ฮัลโหล"
[ฮัลโหล พี่ท๊อปครับ...พรุ่งนี้ห้าโมงเย็นไปที่สวนสาธารณะข้างบ้านพิมเพราะผมบอกให้พิมลองไปหาพี่ที่นั่น]
เสียงปลายสายที่โทรมาบอกข่าวคราวของคนที่ผมเป็นห่วงมาก
ไม่ต้องแปลกใจนะครับว่าทำไมตอนนี้ผมถึงถูกกับอาร์ตได้..ก็เพราะว่าตอนวันสอบอาร์ตเดินมาบอกผมว่าอาร์ตกับพิมเลิกกันแล้วเพราะเขาทั้งคู่เป็นพี่น้องร่วมสายเลือดกัน
ผมดีใจมากแต่ยังคิดไม่ออกว่าจะขอพิมกลับมาเป็นแฟนยังไงดี
อ้อ แล้วอาร์ตยังเล่าให้ฟังอีกว่าวันนั้น...วันที่พิมบอกเลิกผมก็เพราะอีฟมาขู่จะประจานแล้วตบหน้าพิมตอนที่ผมรู้ผมโกรธมากจนไปต่อว่าอีฟ อีฟได้แต่ร้องไห้และฝากขอโทษพิม สิ่งที่ทำไปเพราะอารมณ์ร้อน แต่ผมเชื่อว่าพิมต้องให้อภัยอีฟ
"โอเค งั้นพรุ่งนี้พี่ไป"
#จบบันทึกพิเศษ ท๊อป#
วันต่อมา
ฉันนั่งจ้องนาฬิการอให้ถึงห้าโมงสักที แต่ยิ่งจ้องยิ่งช้า คิดแต่ว่าพอถึงเวลาจะพูดอะไรยังไงแต่เชื่อเถอะมันพูดออกเองหละ
ณ สวนสาธารณะ
เย้ๆๆ ในที่สุดก็ห้าโมงเย็น
ว่าแต่พี่ท๊อปอยู่ไหนนะ?
ฉันนั่งอยู่ที่ม้านั่งตัวหนึ่ง รอคนคนนั้น
ฮึ้ย..นี่มันห้าโมงครึ่งแล้ววว
พึ่บ
จู่ๆก็มีใครคนหนึ่งมานั่งลงที่ข้างฉัน
"พี่ท๊อป O_o"
"ไง...ดีใจที่ยังจำพี่ได้"
"เอ่อสวัสดีค่ะ"ทำไงดีไปไม่ถูกเลยๆๆๆ
"พูดเหมือนห่างไกลจังนะ"
"เอ่อ"
"ช่างมันเถอะ"
"พี่ท๊อปสบายดีรึป่าว"ฉันตัดสินใจถามพี่ท๊อป(แต่เสียงสั่น)
"ไม่ค่อยสบาย"
"หาหมอยัง??"
"ก็กำลังหาอยู่นี่ไง"
"ไม่เข้าใจ"
"จะขอให้หมอคนนี้รักษาหัวใจได้รึป่าว"
"...."
"กลับมาคบกับพี่ได้ป่าว"
"เอ่อ..แล้วพี่อีฟ"
"พี่อีฟน่ะ ฝากมาขอโทษเราด้วยหล่ะ ไม่ต้องคิดมากแล้วพี่ก็รู้เรื่องอาร์ตกับพิมแล้วนะ"
"จริงหรอ"
"จริงสิ.....บอกมาได้ยังว่าจะคบกับพี่ได้มั้ย"
ฉันดีใจมาก จนพูดอะไรไม่ถูกเลย
"อื้อ"
"อื้อ ไรอ่ะไม่รู้เรื่อง"
"ก็ตกลงไง"
"ไม่รู้เรื่องอยู่ดี"นี่เขาแกล้งฉันใช่มั้ยยยย>//<
"ตกลงจะคบกับพี่ท๊อป"
"ไม่ได้ยิน"เขาแกล้งเอาหูมาใกล้แต่ฉันก็เขยิบหนีไม่ได้เพราะติดที่พักแขนที่ม้านั่ง
"ตกลงจะคบกับพี่ท๊อป"ทีนี้ฉันแกล้งพูดดังๆจนพี่ท๊อปแอบสะดุ้งนิดๆ สมน้ำหน้าแกล้งกันดีนัก
จุ๊บ
พี่ท๊อปฉวยโอกาสหอมแก้มฉันเฉยเลยอ่ะ
"ฉวยโอกาสนี่หว่า"
"จะฉวยโอกาสคืนก็ได้นะ"
ฉันเบ้หน้าใส่พี่ท๊อปทำให้เขายิ้มออกมา
หลังจากที่ฉันคบกับพี่ท๊อปพี่ท๊อปก็มาหาฉันบ่อยมากเป็นห่วงฉันมาก หวงฉันมาก
แต่ฉันก็มีความสุขนะ
การที่ได้เจอรักที่จริงใจมันมีความสุขขนาดนี้นี่เอง......
--The and--
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
