LOVE SELECT ....รักต้องเลือก

 ตอนที่่4

มันมักจะมีเรื่องที่เรานั้นไม่สามารถคาดคะเนได้ เรามักจะคาดเดามันไม่ได้ว่าตัวเรานั้น จะเจอใคร จะเกิดอะไรกับเรา

"ปัท นี่แกยังงอนพี่อยู่อีกเหรอ?" พี่น้ำเดินมาห้องนั่งเล่นพร้อมกับยื่นแก้วโกโก้ให้

"เปล่านิ ไม่ได้งอน" ปัทรับแก้วโกโก้ แต่ก็วางไว้ที่โต๊ะตรงหน้าเฉยๆ เหมือนกับว่ามันไม่มีความหมาย

 "พี่พยายามจะบอกแล้วนะ แต่เธอไม่ยอมฟัง"

อาการที่เป็นของลูกปัทมันไม่ใช่อาการโกรธเคืองอะไร แต่ที่รู้สึกเจ็บปวด มันหลายๆเรื่องรวมกันซึ่งตัวเธอเองนั้นไม่อยากจะอธิบายให้ใครฟัง ลูกปัทเพียงได้แต่นั่งนึกถึงเหตการณ์ ที่ตัวเธอเองนั้นได้พบมา

"วันหยุดทั้งทีฉันจะหยุดพักผ่อนอยู่บ้านบ้างก็ไม่ได้ แกนะแกยัยปัท" เจน บ่นพึมพำ พร้อมกับทำหน้ายุ่ง เนื่องจากที่ปัทโทรตามเจนออกมาที่ร้านกาแฟด้วยกัน

 "เถอะหน่าาาา อย่าบ่นหน่อยเลย เดี๋ยวฉันจะเลี้ยงหนังแก เคไหม?" ปัทยื่นหน้าไปใกล้ และยิ้มพร้อมกับแลกข้อเสนอ

"ไม่ได้เห็นแก่ได้นะ แต่ก็โอเค " เจนยิ้มหน้าบานมากขึ้นจากเดิมหน้าบุบบี้

วันนี้เป็นวันหยุด ทั้งเด็กและผู้ใหญ่เลยมาเดินเล่นกันมากมาย คนจึงแน่นขนัดในวันนี้ ปัทและเจนยืนเลือกโปรแกรมหนังว่าจะดูเรื่องอะไรกันดี

"อ้าวปัท เจน มาดูหนังกันหรอ" เสียงผู้ชายดังมาจากด้านหลัง เราเลยหันไปมองพร้อมกันตามเสียงนั้น

"อ้าวแบงค์ มาดูหนังเหมือนกันหรอ" ปัทเริ่มทักก่อน

  "อื้อ พวกเธอดูเรื่องอะไรกัน" แบงค์ถาม

"นายมาคนเดียวหรอ หรือว่ามากับใคร" เจนถามเจาะเข้าประเด็นพร้อมทั้งมองซ้ายมองขวา

"อ๋อ..เรามากับ...." แบงค์พูดยังไม่จบ

"พี่แบงค์เลือกได้รึยังคะ" ก็มีเสียงผู้หญิงแทรกขึ้นมาทันที ปัทกับเจนได้แต่ยืนมอง หน้ากัน และเชื่อได้เลยว่า ทั้งสองคนคงไม่ได้เดาว่า หมองมาดูหนังกับน้องสาว เพราะไม่ได้มีเค้าโครงละม้ายคล้ายกันเลย

"ยังเลยค่ะ นี่เพื่อนๆพี่เอง นี่พี่เจน นี่พี่ลูกปัท" หมองแนะนำเราทั้งสองให้ผู้หญิงตัวเล็กคนนั้น

"สวัสดีค่ะ : )" เธอทักทายพร้อมส่งยิ้มหวาน 

สถานการณ์ตอนนี้ เจน เหมือนคนกำลังกินยาขม อึกอักมาก เพราะเจนเชื่อมาตลอดว่าแบงค์โสด ไม่มีใคร และสิ่งที่เจนกลัวที่สุดคือ ความผิดหวัง

 "งั้นเราขอตัวก่อนนะ เจนไปเถอะฉันเลือกได้แล้ว" ปัทลากแขนเจนออกมาซื้อตั๋วหนังและเข้าไปนั่งชิวๆในโรงหนัง

"ไอปัท คนนั้นจะใช่แฟนแบงค์ไหมอะ" เจนหันมาถาม พร้อมกับหน้าจริงจัง

"แบงค์ไม่ได้แนะนำว่าเด็กคนนั้นเป็นใครแกใจเย็นก่อนนะ" ปัทหันไปจับมือเจน

ในขณะที่เรานั่งดูตัวอย่างหนัง สายตาของเราทั้งสองดันมองไปเห็น แบงค์กับเด็กคนนั้นเดินเข้ามาในแถวหน้าเรา2แถว แบงค์จับมือเด็กคนนั้นแน่น และนั่งลงตรงตำแหน่งเดียวกับเรา เราทั้งคู่หันมองหน้ากัน ตอนนี้ เจนคงได้คำตอบที่กำลังหาแล้วแหละ

"หนังเรื่องนี้ฉันชอบนะ ขอบใจนะแกที่อุส่าเลี้ยง ฉันไปและเจอกันวันจันทร์" เจนเดินออกมาจากโรงหนังและกล่าวคำลา

"อื้ม ไม่เป็นไร แต่แกโอเคนะ" ปัทเอื้อมไปจับมือ

"โอเคสิ สบายมากแก ไปละเจอกัน"

เจนเดินจากไป แต่เจนจะรู้ไหมว่า คนที่รู้สึกไม่สบายใจเช่นกันคือปัท ที่คิดว่าตัวเองนั้นเป็นคนผิดเองที่ทำให้เจนต้องเจอเรื่องแบบนี้

"เห้อออออ ออ -.-" ปัทถอนนหายใจเหือกใหญ่

/ติ้ดดิ้ดติ้ด/ เสียงข้อความ : "11.00 น."

"อะไรอะ 11.00 น. ข้อความอะไรกัน" ปัทรู้สึกคุ้นๆกับเบอร์ที่ส่งข้อความมา แต่ก็ไม่สนใจ เดินลงบันไดเลื่อนไป

ขึ้นรถสองแถวที่ปลายทางตรงเข้าหมู่บ้านตัวเอง

"ปิ้นๆๆ" เสียงมอเตอร์ไซด์ไล่หลังมา พร้อมกับบีบแตร ในขณะที่ปัทนั่งอยู่บนรถสองแถว รีบหันกลับไปมองทันทีด้วยความสงสัย มอเตอร์ไซด์สไตล์คลาสสิค สีขาว 

"ใครอะแก เค้าบีบเรียกใครน่ะ หล่อมากเลย" เสียงเด็กๆม.ต้นบนรถสองแถวคันเดียวกัน

"นายขี้ขโมย นายทำบ้าอะไรเนี่ย" ปัทบ่นออกไปเบาเบา และพยายามทำเหมือนไม่รู้ไม่ชี้ ทั้งๆที่ ชายคนนั้นขับมอไซด์ตามไม่หยุดและ บีบแตรตลอดทาง จนถึงจุดที่ปัทต้องลงรถ

"อ้าวเค้าขับตามง้อแฟนหรอกหรอ"

"แฟนไม่เห็นเข้ากันเลย ดูผู้หญิงสิหน้าจืดเชียว" เสียงซุบซิบบนรถ ทำให้ปัทเดินลงรถแบบกระแทกฝีเท้า หน้าตาบึ้งตึง

"ฉันรอเธอหันมามองอยู่นะ" เสียงเคนเริ่มทัก ทำให้ปัทเพิ่งเข้าใจความหมายของ ข้อความ 11.00 น. นั่น

"นายอย่าทำแบบนี้เลย นายทำให้ฉันมีแต่ความวุ่นวาย" ปัทเริ่มเสียงแข็ง

"เธอลำบากใจจริงๆใช่ไหม แต่.."

"ใช่ นายไปซะเถอะฉันจะเข้าบ้านและ" ปัทพูดพร้อมหันหลัง

"เย็นนี้เจอกันที่สนามเด็กเล่นนะ ฉันจะมารอ" เคนเสนอ

"อย่าลำบากเลย เอาเวลาไปปรับความเข้าใจกับคนของนายเถอะ" ปัทพูด

"แล้วแต่เธอ แต่ฉันจะมารอ 3 ทุ่ม"

เคนพูดพร้อมกับสตาร์ทรถเก่าคลาสสิคที่แฝงความเท่สไตล์วินเทจนั้น จากไป

ทำไมฉันถึงรู้สึกอยากจะคุยกับเค้าทั้งๆที่ไม่รู้จักกันมาก่อน ทั้งๆที่มีแต่ปัญหาเวลาที่เจอกัน นี่มันเรียกว่าอะไร

เวลา 20:30 น.

ปัทเดินวนไปวนมาในบ้าน กระวนกระวาย 

/เสียงข้อความเข้า/ "อย่าเพิ่งหลับนะ" ปัทได้แต่อ่านแต่ไม่ได้ตอบกลับ

"ลูกปัท พี่จะออกไปวันเกิดเพื่อนไปด้วยกันไหม" พี่น้ำพูด

"ไม่เป็นไรพี่น้ำไปเถอะ"

"ถ้าอย่างนั้น มาปิดประตูให้ที พี่จะไปและ" พี่น้ำเดินไปสวมรองเท้า และกำลังจะออกไป ในขณะที่เปิดประตูก็เห็นนายลูกผอ มายืนอยู่

"อ้าว ผึ้งน้อย ฝันดีนะคะ" นายนั่นเริ่มทักลูกปัท พร้อมกับหน้าเยาะเย้ยย ยไม่น้อย ปัทเลยปิดประตูใส่หน้าและล็อคประตูทันที 

ใจหนึ่งอยากจะออกไปพบเคนแต่ถ้าในความถูกต้อง เคนเลิกกับแคทเพราะมือถือของปัทเอง ทำให้การไม่ไปพบกันตามนัดในครั้งนี้ อาจจะทำให้ เคน กลับไปรักกับแคทอีกครั้ง ลูกปัทจะได้ไม่ถูกตราหน้าว่าไปแย่งแฟนคนอื่นมา เพราะตอนนี้ก็ดังไปทั่วโรงเรียนแล้ว 

และดูท่าทีแคทจะไม่ยอมง่ายๆ ถึงแม้ว่า ..เคนจะเป็นคนที่น่าสนใจ คนหนึ่ง แต่บางทีความรู้สึกกับความเป็นจริง ก็ขัดแย้งกัน อยู่ที่ว่าเราจะเลือกกระทำแบบไหน แต่ทุกครั้งที่เราได้เจอกัน หัวใจมันจะต้องเต้นแรง ทำตัวเก้ๆกังๆ ประหม่าตลอดเวลาด้วยนะ