LOVE SELECT ....รักต้องเลือก

เขียนโดย labell

วันที่ 1 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 เวลา 15.23 น.

9 chapter ..

2 วิจารณ์

13.11K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 5 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 23.58 น. โดย เจ้าของนิยาย

1)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ตอนที่ 1

เฮ้อออ !! ต้องตื่นเช้ามาซื้อของมันไม่ง่ายเลยนะ ที่จะลืมตาเดิน

ฉันได้รับคำสั่งจากพี่สาว พี่ลูกน้ำสั่งให้ฉันมาซื้อของเข้าบ้าน ในวันหยุดแบบนี้ฉันควรจะได้ไปเที่ยวกับเพื่อนสิจริงไหม

/ตึงตึ่งตึ้งตึ่งตึง/เสียงโทรศัพท์มือถือฉันดังขึ้น "ฮาโหลว่าไงยัยเจน"

"แกวันนี้ตอนเย็นที่โรงเรียน อาจารย์นิภาที่ให้คะแนนยากๆจะแจกคะแนนให้คนละ2คะแนนถ้าไปช่วยแกทำความสะอาดห้องประชุม"

"จริงหรอ งั้นเจอกันฉันมาซื้อของอยู่ ขอบใจมาก"

เสร็จฉันแหละงานนี้ เพราะฉันเหลืออีก 2 คะแนนฉันก็จะได้ A วิชาที่ยากที่สุดในชั้น เกรด10

ในขณะที่ฉันกำลังเก็บมือถือใส่กระเป๋า รถเข็นของฉันก็ถูกใครไม่รู้เข็นไปต่อหน้าต่อตา

"เห้ คุณ.....นี่คุณๆๆๆ" ฉันวิ่งตามและตะโกนเบาๆเพราะคนเยอะมาก

ทันทีที่รถหยุด

"นี่คุณ นั่นมันรถเข็นฉัน" ฉันกระชากรถของฉันคืนมา

เค้าคนนั้นหันมาช้าๆ พร้อมกับ "อะไรคุณ เมาป่ะเนี่ยนี่รถผม"

"มันจะเป็นรถคุณได้ยังไงก็นี่ฉันซื้อของมาทั้งหมดนี่ แล้วกำลังต่อคิวคิดเงิน แล้วคุณก็มาเข็นไป"

"ฉันบอกว่าไม่ใช่้ก็ไม่ใช่สิ ไปได้แล้วไปพี่สาว"

ห้ะ!! พี่หรอ ฉันหน้าอ่อนกว่านายอีกนะ เอ๊ะ หรือว่าเราหน้าแก่ ฉันยืนมองหน้าหล่อๆของนายนั่น

ผมสีบลอนทอง เข้ากับรูปหน้าทำให้หัวใจฉันแทบหยุดเต้น แต่เอ๊ะ นี่เราเหม่อไปนานแล้วนะ ยัยลูกปัด

"นี่นาย ถ้านายไม่คืนรถฉันมาฉันจะแจ้งเจ้าหน้าที่แล้วนะ"

"...." ไม่มีการตอบรับจากนายคนนั้น พร้อมกับเข็นรถเดินหนีฉันอีกไม่ได้และฉันต้องใช้ไม้เด็ด

"ทุกคนนคะฟังทางนี้คะ ผู้ชายคนนี้ขโมยรถเข็นของฉันแล้วยังทำหน้าตาเฉย" ฉันตะโกนสุดเสียงกลางซุปเปอร์มาเก็ท

"เห้ คุณทำไมทำแบบนี้ละ" นายนั่นหน้าซีดเหลือ 5 เซน

"ฉันเตืนนายแล้วนะ นายขี้ขโมยยย" ฉันยืนยิ้มอย่างสะใจ พร้อมกับสายตาทุกคนที่จับจ้องมาที่เราทั้ง 2 คน

"เห้อออ..พี่สาวครับ ฉันจะบอกอะไรเธอให้นะ ที่ฉันเดินหนีเพราะ นี่ นี่ นี่ แล้วก็นี่ รถคันนี้เป็นของคุณอีกหรือเปล่าครับพี่สาว?"

เค้าหยิบ กางเกงในชาย / เครื่องดื่มชูกำลัง / ถุงยาง / ตอนนี้หน้าฉันเหลือ 1 เซนแล้วหล่ะสิ

"คุณคะ รถของคุณหรือเปล่าคะ พอดีลูกชายของฉันเข็นผิดไป" คุณป้าคนหนึ่งเข็นรถมาให้

"มาช้าไปไหมคะคุณป้า" เสียงพึมพำของฉัน

"เอ่อออ..ฉัน...ขอตัวนะ" ฉันรีบเข็นรถของฉันเข้าช่องคิดเงินทันที

"นี่พี่สาว ไม่คิดจะขอโทษกันหน่อยหรือไง" เสียงของนายนั่นตะโกนไล่หลังฉันมา นี่ฉันทำอะไรลงไป ฉันควรจะเอาหน้าไปไว้ตรงไหนดี วางไว้ตรงไหนของร่างกายที่มันไม่อับอายย ย

"อะไรนะ แกทำแบบนั้นในห้างเลยหรอ ยัยปัด" ฉันเล่าเรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นเมื่อเช้าให้เจนฟัง

"ก็ใช่น่ะสิ แกฉันอับอายมากเลย" เราพูดคุยพร้อมกวาดถูห้องประชุม

"อาจารย์ออกไปแล้ว ไม่ต้องทำและ มาถ่ายรูปกันดีกว่า น้ำตาล" แคทกับน้ำตาล 2 คนนี้เป็นแบบนี้ประจำ

"แคท ถ้าเธอไม่ทำก็หลีกไป มันขวางทางน่ะ" เจน ถูไม้ม็อบไปใกล้

"นี่ยัยเจน ที่มีตั้งมากมาย ทำไมแกต้องมาถูตรงที่ฉันกับน้ำตาลยืน อยากโดนหรือไง" แึคทเตะไม้ถูพื้นที่เจนจับ

ฉันเห็นว่าสถานการณ์ไม่ค่อยดีเลยเข้าไปดึงตัวเจนออกมา

"ไปทำตรงอื่นเถอะเจน"

"ชิ ไปไกลๆเลยพวกหน้าจืด" แคทตะคอกใส่

"แคท ไปกันเถอะ" เสียงประตูเปิดพร้อมกับ นายขี้ขโมยที่ฉันเจอเมื่อเช้า

"นาย"

"นี่เธอ" ไม้กวาดตกจากมือทันทีที่ฉัน้ห็นหน้านายนั่น

"พี่เคนรู้จักยัยนี่หรอคะ" แคทหันมามองหน้าตาค้อนใส่ฉัน