หญิงสาวในตำนาน กับ นายแวมไพร์เย็นชา(อยากแต่งเฉยๆNOรางวัล)

"ไปไหนมาอ่ะ"
ชินถามพอฉันกลับมาหยุดที่หน้าประตู
"นั่นแน่จับมือกันด้วย"
ไลน์แซวฉันรีบสบัดมือออกทันที
"เห้ยตุ๊กตารูปหัวใจน่ารักดีนี่น่า"
ครอสก็เอาด้วย
"ฉันจะเข้าห้องหลบไปเลย"
ฉันก็แหวกพวกนี้ออกไปแล้วขึ้นไปชั้นบนทันทีเปิดประตูห้องแล้วนั่งลงบนเตียงวางตุ๊กตาตัวนั้นลงบนหัวเตียง
"ลงไปข้างล่างดีกว่า"
ฉันก็เดินลงมาตามบันได
"เลดี้มานั่งนี่ก่อนสิ"
ไลน์เรียก
"มีไรอ่ะ"
ฉันก็ไปนั่งตรงข้ามกับชิน ครอส หรือนั่งข้างๆไลน์นั่นล่ะ
"เป็นแฟนกับปริ้นท์เหรอ?"
ชินเปิดประโยค
"เปล่านะ"
ฉันตอบ
"อ่าวทำไมปริ้นท์บอกว่า เลดี้น่ะแฟนมันอ่ะ"
ครอสตอบ
"ฉันยังไม่ตกลงอะไรเลยถามก็ไม่เคยถามนะ"
ฉันตอบซื่อๆ
"งั้นเป็นไหมล่ะแฟนของฉันน่ะ"
อยู่ๆเสียงทุ้มนุ่มเย็นชาของใครบางคนซึ่งคุ้นหูของทุกคนในที่นี้มาก
"อืมเห้ยย ปริ้นท์"
ฉันหันหน้าไปมองตามเสียง
"เป็นอันว่าตกลง"
ปริ้นท์พูดเองเออเองซะงั้น
"นั่นไงเป็นแฟนกันเรียบร้อย"
ครอสแชวฉัน
"ยังไม่ได้ตกลงเลยนะ"
ฉันค้าน
"นี่เป็นคำสั่งอย่าลืมฉันชนะเธอนะ"
ปริ้นท์สั่งเสียงแข็ง
"เชอะ ก็ได้ ดูทีวีดีกว่า"
ถึงจะพูดแบบนั้นก็ยิ้มไม่หุบหน้าร้อนผ่าวทั้งหน้า
'เขินเหมือนกันแหะขอกันตรงๆแบบนี้น่ะ'
"แล้วชอบไหมล่ะถามตรงๆน่ะ"
เสียงใครบางคนถามฉันเพราะฉันกำลังตกอยู่ในภวังค์จึงตอบไปว่า
"ชอบ"
"เลิกยิ้มได้แล้วเหงือกแห้งแล้วนั่น"
ฉันก็สดุ้งแล้วออกจากภวังค์ทันทีคนที่ถามฉันนั้นคือปริ้นท์
"ตกใจอะไรกัน - -"
ปริ้นท์บอกด้วยสีหน้าเซ็งๆ
"เกี่ยวไรด้วยล่ะ"
ปริ้นท์เปลื่ยนสีหน้าทันทีแล้วขยับมานั่งใกล้ๆฉันแล้วขยับเข้ามาจนฉันต้องถอยหนีจนสุดขอบโซฟา
"จะทำอะไรกันเห็นหัวกันหน่อยสิ"
ชินบอก
"เออๆ"
ปริ้นท์ตอบไปแล้วปริ้นท์ก็ขึ้นคร่อมฉันทันที
"บอกว่าเห็นหัวกันหน่อย"
ชินย้ำ
"ก็เห็นอยู่ - - "
ปริ้นท์ตอบแบบไม่มองหน้าชิน
"ลุกออกไปสิ"
ฉันตอบเพราะรู้สึกไม่ปลอดภัย
'ปริ้นท์นายลุกออกไปเดี๋ยวนี้><'
ฉันคิด